ای هفتمین دلیل خداوند در زمین!
ای آن که از دریای چشمانت، آرامشی شگرف میتراوید و لبخند مقدست، صبح را در ذرههای خاک منتشر میکرد! ما هنوز در مسیر نگاهت، آسمان را تجربه میکنیم و خاکسترنشین فراقت، آخرین روزهای رجب را مویه میکنیم.
سلام بر تو و سلام بر کاظمین، که چنین گوهری را در آغوش دارد!
بیست و پنجمین روز رجب، مرثیه خوان داغ مردی است که هر لحظه زندگی اش، خنجری بود بر قلب آنان که نخل تناور امامت را سوخته میخواستند.
او که بر اسب خشم خویش، لگام زده بود و رود گذشت و مهربانی اش، همواره در دلها جاری بود.
اسطوره ای که خواب را از چشمان پیر هارون الرشید ربوده بود و ستونهای حکومت سراسر ظلمش را به لرزه درآورده بود.
و سرانجام، هارون که میترسید با وجود امام علیه السلام علیه او و حکومتش توطئهای صورت گیرد، با خرمای زهرآلود، امام را مسموم کرد و به شهادت رساند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=210004&stc=1