نتایح جستجو

در غریبی و فراق و غم دل پیر شدم ساغر می ز کف تازه جوانی به من آر

خدا روستا را... بشر شهر را... ولی شاعران آرمانشهر را آفریدند که در خواب هم خواب آن را ندیدند.. قیصر امین پور

من هر چه دیده ام ز دل و دیده دیده ام گاهی ز دل بنالم و گاهی ز دیده ام

جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی که سلطانی عالم را طفیل عشق می بینم

ماهی من فکر می کنم هرگز نبوده قلب من این گونه گرم و سرخ: احساس می کنم در بدترین دقایق این شام مرگزای چندین هزار چشمه ی خورشید در دلم می جوشد از یقین؛ احساس می کنم در هر کنار و گوشه ی این شوره زار یاس چندین هزار جنگل شاداب...

میعاد در فراسوی مرزهای تنت تو را دوست می دارم. آینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده روشنی و شراب را آسمان بلند و کمان گشاده ی پل پرنده ها و قوس و قزح را به من بده و راه آخرین را در پرده ای که می زنی مکرر کن. در فراسوی مرزهای تنم تو را دوست می دارم. در آن دور دست بعید که رسالت...

سلام!از طرف خودم و بقیه ی بچه های باشگاه به شما خوش آمد می گم..

منصور وار گر ببرندم به پای دار مردانه جان دهم که جهان نیست پایدار

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم دوستان!از راست می رنجد نگارم چون کنم

دل به رغبت جان سپارد دل به چشم مست یار گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

دلم خزینه ی اسرار بود و دست قضا درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

دیری ست از خود از خدا از خلق دورم با این همه در عین بیتابی صبورم . . آخر دلم با سر بلندی می گذارد سنگ تمام عشق را بر خاک گورم قیصر امین پور

ای کاش عشق را، از بال زاغ و گلوی کبوتر، تقویمی بود تا من و تو می دانستیم چراغ را، کی خاموش کنیم و اسم شب را، از چار سوق گزمگان چگونه بدزدیم که ماه، با گوشوار خون آلود به بستر نرود حسین منزوی

دوشینه فتادم به رهش مست و خراب از نشئه ی عشق او،نه از باده ی ناب دانست که عاشقم ولی می پرسید این کیست؟ کجایی ست ؟چرا خورده شراب! قاآنی

یار،بی پرده کمر بست به رسوایی ما ما تماشایی او، خلق، تماشایی ما

تا نشد رسوای عالم ،کس نشد استاد عشق نیم رسوا عاشق، اندر فنّ خود استاد نیست

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست!

اولش فکر می کنم قراره دنیا بهشت بشه..ولی بعد می بینم که نه..هم چنان در همون جهنم داریم زندگی می کنیم.

واعظ!مکن دراز حدیث عذاب را این بس بود که بار دگر زنده می شویم!