نتایح جستجو

یک امروز است ما را نقد ایام مرا کی صبر فردای تو باشد؟؟ خوش است اندر سر دیوانه سودا به شرط آن که سودای تو باشد برای خود نشاید در تو پیوست همی سازیم تا رای تو باشد..

تو رفتی و من تنها به انتهای زمین رسیدم و همه ی شهر مرد با دیروز و من غریب ترین مرد این جهان یک عمر اگر تمام جهان می شد آشنا دیروز.. :gol:

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد که خاک میکده ی عشق را زیارت کرد

من نیستم ار کسی دگر هست از دوست به "یاد" دوست خرسند

تو چه مظهری که ز جلوه ی تو،صدای صیحه ی قدسیان گذرد ز ذُروه ی لامکان،که:خوشا جمال ازل خوشا!

یکی از هزاران شعری که خیلی دوستش دارم،این چند بیت از محمد علی بهمنی ست: ببخشید اگه تکراریه در این زمانه ی بی های و هوی لال پرست خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را برای این همه ناباور خیال پرست؟! به شب نشینی خرچنگ های مردابی چگونه رقص کند ماهی زلال پرست؟...

دل از دیار خلایق،بشد به شهر حقایق خدای داند کاین دل در آن دیار چه می شد! ز های و هوی حریفان،ز نای و نوش ظریفان هوای نور صبوح و شراب نار چه می شد!

سلام! شب شما هم بخیر.گویا شما تازه واردید.. با گذشت چند وقتی و با خواندن پستها خواه ناخواه بیشتر با هم آشنا خواهیم شد.موفق باشید

هر که نداند سپاس نعمت امروز حیف خورد بر نصیب رحمت فردا

تشویش هزار آیا،وسواس هزار اما کوریم و نمی بینیم،ور نه همه بیماریم حسین منزوی

کفر زلفش ره دین می زد و آن سنگین دل در پی اش مشعلی از چهره بر افروخته بود

نهادم اینه ای پیش روی آینه ات جهان پر از تو و من شد،پر از خدا که تویی

تو را نادیدن ما غم نباشد که در خیلت به از ما کم نباشد من از دست تو در عالم نهم روی ولیکن چون تو در عالم نباشد!

نسیم خوش خبر! از نور چشم من چه خبر؟ همیشه در سفر!از بوی پیرهن چه خبر؟

تو دانایی حقایق را تو بینایی دقایق را تو رویانی شقایق را به زیر صخره ی صمّا

نه فرشته ام نه شیطان کی ام و چی ام؟همینم! نه ز بادم و نه آتش که نواده ی زمینم نه حق حقم نه ناحق نه بدم نه خوب مطلق سیه و سپیدم:ابلق،که به نیک و بد عجینم نه برانمش نه در بر کشمش،غم است دیگر! چه بگویم از حریفی که منش نمی گزینم؟

بوسه ای دادن به من ای سرو قامت!جنگ چه؟ گر پشیمان گشته ای باز آورم جایش نهم!

ما را سری ست با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من از خاک بیشتر نه،که از خاک کمتریم!

خدا پرست عزیز! چه زیبا گفتی..بدی هایی که در وجود ما انسان هاست،اگر مهار نشوند و افسار گسیخته رها شوند،نتیجه شاید همان شود که در کربلا اتفاق افتاد..آن ها جهاد اکبر را رها کردند و در نتیجه ی آن به نقطه ای از پلیدی رسیدند که در مقابل برترین آفریده ی خدا قرار گرفتند و بزگترین ستم را به او و به...

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب دین و دل و جان و جامه در رهن شراب فارغ ز امید جنت و بیم عذاب آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب