نتایح جستجو

[IMG]

دستم را بخوان! با آنکه دریا بینمان، درتلاطم است هر صبح، به عشق دیدن چشمان مهربان تو بیدار می شوم... عصر ها تورا به فنجانی چای فرا می خوانم به آغوشت پناه می آورم ... از قصه دلتنگی هایم می گویم... و شبانگاه با ماه تبانی کرده ... بر لب ات بوسه می زنم ... شب بخیر می گویم... آن هنگام است که...

[IMG]

[IMG]

[IMG]

[IMG]

برای نگارم در این غروب دلاویز خورشید مستانه آسمان را در آغوش دارد... با دریا عکس یادگاری می اندازد... ابرهای عاشق راشاهد می گیرم... هیچ چیز میانمان نیست... حتی یک نفس... تو آنقدر به من نزدیکی که قلبم شده ای...بر تار و پود وجودم نشسته ای من با نفس تو، نفس می کشم... با آلام درونی تو غمگین...

آسمان مرا به یاد آور ... این منم... آواره ی همان دنیایی که به اسارت گرفته است انسان را... قلبم رهن عشق است... اما دلم میعادگاهی از آغوشهای سرد و یخ زده یار... بنگر که چه ساده شب رسوایی ام به پایان می رسد... دیگر لمس معشوقه بی معناست... احساسم را به منطق سپردند...

برای نگارم لمس نگاهت را گلبرگ های عشق،نجوای آرامش سر می دهند... شبنم های لبخند را فرا می خوانند... و با عطر حضورت، خوشبختی را به دنیا می آورند... مرا بی نیاز می کنند... نازنین فاطمه جمشیدی

برای تگارم کبوترقلبِ ســــــــاده‌ام سکوتم را... آوای درونم را می ستاید... سکوت من میعادگاه اندیشه های توست مستمر و پرهیاهو... مملو از قاصدک های عشق... ترنم دلنواز باران... اعجازی شور انگیز از خود آسمان... سپهر به سپهر در پی ات می آیم... رهایت نمی کنم... داشتنت آرزوست... لیاقت...

زمانی که اسم نامه به میان می آید تصور می کنیم که نامه باید با یه سلام بی روح آغاز شود و با ملالی نیست به جز دوری از شما ادامه یابد... منظورم من از نامه.... این نامه نیست! نمی خواهم به صلیب کلمات کلیشه ای کشیده شویم... نمی خواهم خودرا در دنیای جملات تکراری ... محبوس کنیم... تاپیک نامه...

دلـمـ کـمـی خـدا مـی خـواهـد کـمـی سـکـوت. . . دلـمـ ،دل بـُریدن مـی خـواهـد . . . کـمـی اشـک . . . کـمـی بـهـت . . . کـمـی آغـوش آسـمـانـی . . . کـمـی دور شـدن از ایـن جـنـس آدمـ . . .

........

مخاطب خاص ندارم... مخاطب خاص ندارم... نقدیم به تمام کسانی که دل را با عقل پاسخ می دهند.. چند بار مراشکستی؟ یادت می آید؟ دیگر برایم تفاوتی ندارد... نسیم نفسهای چه کسی دریای گونه هایت را می بوسد... برایم اهمیت ندارد که در حصار آغوش چه کسی محصور شده ای ... در کنار کدام اهورایی...

برای تگارم گویی دنیا دلم را به سخره گرفته است... باز هم رسیدم به انتها...یه پایانی بی فرجام... من ماندم و تنهایی.. یه دلخسته... بدون راهی... باید با اشکهایم کنار بیایم... ناگذیرم از تقدیری که محصور می کند مرا... شب جدایی ام نزدیک است... و من باز هم غریبانه... بی گناه محکوم...

من با کوله باری از حسرت... با چشمانی پاک و بی ریا... با دستانی لرزان از بیرحمی روزگار... با یک دنیا بی کسی و غریبی.. با شکوه از سرنوشت تلخ... به پابوس ات می آیم... یا امام رضا تا شاید بتوانم غربت چشمانم را به غریبی دستانت پیوند بزنم.. و با سِحر عشق تو آتش دلم را گلستان کنم...