نتایح جستجو

آسمان مرا به یاد آور ... این منم... آواره ی همان دنیایی که به اسارت گرفته است انسان را... قلبم رهن عشق است... اما دلم میعادگاهی از آغوشهای سرد و یخ زده یار... بنگر که چه ساده شب رسوایی ام به پایان می رسد... دیگر لمس معشوقه بی معناست... احساسم را به...

زندگی‌ همین است هر خاطره ، غروبی دارد هر غروبی ، خاطره ای و ما جایی‌ بینِ امید و انتظار ، چشم می‌کشیم تا روزگار مان بگذرد گاهی‌ هم فرق نمیکند چگونه فقط بگذرد .... (نیکی‌ فیروزکوهی)

آتشکده دلم را تحریق نکن... خدایم را که نمی شناسی... می بایست ذکر کدامین شیخ را باز گویم؟ مقابل کدامین کشیش زانو زنم؟ تا از بالماسکه ای که عشق و محبت را آستر غرور و خودخواهی اش می کند رهایی یابم... نازنین فاطمه جمشیدی

آسمان مرا به یاد آور ... این منم... آواره ی همان دنیایی که به اسارت گرفته است انسان را... قلبم رهن عشق است... اما دلم میعادگاهی از آغوشهای سرد و یخ زده یار... بنگر که چه ساده شب رسوایی ام به پایان می رسد... دیگر لمس معشوقه بی معناست... احساسم را به منطق سپردند...

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ 7 مرتبه ، التماس دعا

عید فطر پیشاپیش بر همه عزیزان مبارک Click here to view the original image of 1024x768px.

مخاطب خاص ندارم... مخاطب خاص ندارم... گاهی فکر می کنم دنیای مجازی دنیای آدم آهنی هاست... بودن یا نبودنت برای اکثر انسانها تفاوتی نداره... مگر تعداد معدودی ... تا سراغ کسی رو نگیری... در پی ات نمیان...من تجربه کردم... اما بازم دلتنگ که می شم دلم قلم می شه ... و نت کاغذ... و تو...

گاهی باید نباشـــــی.... تا بفهمی نبودنــــت واسه کی مهمه ؟؟؟!!! اونوقته که می فهمی بایــــــد همیشه با کی باشی ....

أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ 7 مرتبه ، التماس دعا

گاهی باید نباشـــــی.... تا بفهمی نبودنــــت واسه کی مهمه ؟؟؟!!! اونوقته که می فهمی بایــــــد همیشه با کی باشی ....

نگارم وقتی تورو دارم...هیچ غمی تو دنیا ندارم...:gol::gol: جز دیدن روی ماه تو, من دیگه رویا ندارم...:gol::gol:

گر بدینسان زیست باید پست من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست گر بدینسان زیست باید پاک من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک « احمد شاملو »

نگارم دلتنگتم... دلم مهر می خواهد... اندکی باران... تا نگاه بی روحم را بنوازد ... مرابا آوای دل انگیزش بیارامد... من از سکوت می آیم... از فصل سرد و هم برانگیز فراق... من از نا کامی... ازاشک می آیم از اشکهایی که مامن نا گفته هاست... ناگفته های من... نا گفته های تو... تو در کنار...

برای تگارم نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ... کاش بودی و دستهای مهربانت مرهم همه دلتنگیها و نبودنهایت میشد ... کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم و دردهایم را به گوش تو میرساندم... بدون تو عاشقی...

برای تگارم یک قلمو می خواهم و یک بوم سپید...تا نقشی تازه بنگارم... یک اثر بی همتا قلمو را برمی دارم...در آغوش بوم می فشارم... آن گاه تورا با تمامی کلمات عاشقانه هستی به دنیا می آورم... و با کمک قطره های زلال آب, مهربانی پاک و بی آلایشت را به تصویر می کشم ... اندام زیبا و جذابت...

چه بی هوا دلم آغوش ممنوعه ای رامیخواهد... که شرعی بودنش را من میدانم و دلم و تو نگارم...

ورق پاره های دیروزم را برمی دارم... تمامی سطرها پر از دلتنگی من است... جایی میان کلماتم باز می کنم ونام تازه تورا می نویسم... تورا همه می شناسند... حتی سنگ هایی که قلبی ندارند... همه گلها بوی تورا می دهند و عطر نفس های تورا تداعی می کنند... حتی باران به عشق دیدن تو درخیابان ها قدم می...

یرای نگارم آوای رعد آسای تو که می آید... چهره سکوت زخم برمی دارد... اشک در چشمانم نقش می بندد... و سایه ای از تنهایی بر دلم می نشیند... تو فریاد می زنی و من معصومانه سکوت بارانی ام را به تماشا می نشینم... سکوتی که, آیینه ای است در برابر خاطراتم... دراین لحظات تلخ, تنها امیدم به...