معماری با مصالحی از جنس دل

[mani24]

چند روز زندگی را تنها گاه پریدن می دانم.

شاید سخت باشد اینکه همیشه در این اندیشه باشیم : ” پرواز سخت است ! “

باید آموخت که انسان خلق شده است برای ” حرکت ” و نه ” ایستایی “

برای پریدن و اوج گرفتن.

که اگر جز این بود آفرینش او را بی معنا می دانستم.

بایدرفت

باید شد،

نباید ماند

اینجا جای ماندن نیست

باور کن

 

[mani24]

خآصـ بوבنتــ را بـﮧ رخمـ نکش

مخـآطبـــ خیلے خآصـ خیلے ها بوבم

امآ تو یڪﮯ را خیلے خاصـ تر از اناלּ میدانستم

ﻧﺘـــــــــﺮﺱ. . .
ﺍﮔـــــــﺮ ﻫم ﺑـــﺨـــــﻮﺍﻫم
ﺍﺯ ﺍﯾـــﻦ ﺩﯾــــــــﻮﺍﻧـﻪ ﺗـﺮ
ﻧﻤﯿــﺸﻮم!
ﮔﻔـــــﺘﻪ ﺑﻮﺩم ﺑﯽ ﺗـــﻮ ﺳﺨــــﺖ
ﻣﯿﮕــــــﺬﺭﺩ ﺑـﯽ ﺍﻧـﺼـﺎﻓــــــــ !
ﺣـــــﺮﻓم ﺭﺍ ﭘﺲ ﻣﯿﮕــﯿﺮم
ﺑــﯽ ﺗــــــﻮ ﺍﻧﮕـــــــﺎﺭ ﺍﺻـﻼ
ﻧﻤـﯿﮕــــــﺬﺭﺩ.. . .​

براي ديدن اين عكس با اندازه واقعي اينجا كليك كنيد . اندازه واقعي اين عكس 800x533 مي باشد

 

[hanane1]

درد دارد
وقتی ...
من عاشقانه هایم را می نویسم ...
دیگران یادِ عشقشان می افتند... ...
اما تو بی خیالی!!!

 

[mani24]

---

کنار کسی بمان
که وقت هوشیاری
تورا بیش از مستی بخواهد
کسی که چشمهایش تورا
چون کتاب ناب ورق زده
کلام به کلام بخواند
کسی که با آواز تو ساز شود
و آنگاه تو
رقص عاشقی را آغاز کن........​

 

[mani24]

باور کرده أم ...

آنکس که وعدۀ " همیشه ماندن " را میدهد

رفتنــــــــی تر است !!!

 

[mani24]

---

نمـــــي*نويسم، چون مــــي*دانم هيچ گاه نوشتـــه*هايم را نمـــي*خواني،

حــرفــ نمـــي*زنم، چون مي*دانم هيچ گاه حرف*هايم را نمـــي*فهمي،

نگاهـــت نمي*كنم، چون تو اصلا نگاهم را نمي*بيني

، صدايت نمي*زنم، زيرا اشـــك*هاي من براي تو بي*فايـــده است،

فقـــط مي*خـــندم، چـــون تو در هر صورت مي*گويي من ديوانــــــه*ام.
​

​

​

​

 

[mohammad azizi]

چشمانم خسته است و نبض ذهنم افتاده ، کاش نگاهت یک قدم نزدیک تر بود . . . ​

 

[mohammad azizi]

هنوز گاهی میان آدمها گم می شوم
کوچه ها را بلد شدم
خیابانها را بلد شدم
ماشین ها را ؛ مغازه ها را ؛ رنگ چراغ های قرمزرا........
جدول ضرب را حتی
دیگر در راه هیچ مدرسه ایی گم نمی شوم
ولی هنوز گاهی میان آدمها گم میشوم
آدمها را بلد نیستم ......

 

[mohammad azizi]

معنای شکست می شوی بعد از من
سروی که نشست ، می شوی بعد از من
من زنده به گور می شوم بعد از تو
تو مرده پرست می شوی بعد از من
​

 

[melika_gha]

مشکل ما در فهم زندگیست ،لذت، بردن را یادمان ندادند....

 

[mohammad azizi]

شب آخره...اسم تو مياد روي لب هام
امشب از تو ميكنم قلبم رو ...
ميرم
دارم ميرم..تو ديگه راحت ميشي امشب
تو ديگه نميشنوي از لب هام...
دوستت دارم...
ميدونم دوست نداري تو چشمات خيره بشم
بخدا از خواستن تو امشب دست ميكشم....
دل ميكنم از هرچي دارم اما اين حقم نبود
اي خدا جواب دلم به كي بگم اين نبود....
راحت بخواب...راحت بخواب
راحت بخواب
​

 

[mani24]

به اشکهایم دست نزن میشکند بغضم یک وقت......انگاه غرق میشوی در سیلاب اشکهایی که بهانه ی روان شدنش هستی......
__________________

 

[mohammad azizi]

​

بي تو طوفانزده دشت جنونم
صيد افتاده به خونم
تو چسان ميگذري غافل از اندوه درونم
بي من از شهر سفر كردي و رفتي
بي من از كوچه گذر كردي و رفتي
قطره اي اشك فرو ريخت ز چشمان سياهم
تا خم كوچه به دنبال تو لغزيد نگاهم ( تو نديدي)
نگهت هيچ نيفتاد به راهي كه گذشتم
چون در خانه ببستم دگر از پاي نشستم
گوييا زلزله آمد
گوييا خانه فروريخت سر من
بي تو من در همه شهر غريبم
بي تو كس نشنود از اين دل بشكسته صدايي
برنخيزد دگر از مرغك پربسته نوايي
​

تو همه بود و نبودي تو همه شعر و سرودي
چه گريزي ز بر من كه ز كويت نگريزم
گر بميرم ز غم دل به تو هرگز نستيزم
من و يك لحظه جدايي ،
نتوانم ، نتوانم
بي تو من زنده نمانم ...​

​

​

 

[mani24]

از خود خلاصه ام کرده ایی..ایینه خالی فقط..امروز تصویر من است..با عشق تو بر باد رفت...

 

[hanane1]

اين روزها

آب وهواي دلم آن قدر باراني ست

آنقدر که رخت دلتنگيم را

فرصتي براي خشک شدن نيست​

 

[mohammad azizi]

بی تو دلم می‌گیرد
و با خودم می‌گویم
کاش آن یک بار که دیدمت
گفته بودم
که بی تو گاه دلم می‌گیرد
که بی تو گاه زندگی سخت می‌شود
که بی تو گاه هوای بودنت دیوانه‌ام می‌کند
اما نمی‌گفتم
که این «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من می‌شوند
آن وقت بغض راه گلویم را می‌گیرد
درست مثل همین روزها

 

[mohammad azizi]

​

تو فکر یه سقفم

یه سقف بی روزن

یه سقف پا برجا

محکم تر از آهن

سقفی که تنپوشِ هراسِ ما باشه

توسردی شبها

لباس ما باشه


سقفی اندازه ی قلب من و تو

واسه لمس تپش دلواپسی

برای شرم لطیف آینه ها

واسه پیچیدن بوی اطلسی

زیر این سقف

با تو از گل

از شب و ستاره میگم

از تو و از خواستن تو

می گم و دوباره میگم

زندگیمو زیر این سقف

با تو اندازه می گیرم

گم میشم تو معنی تو

معنی تازه می گیرم



سقففمون افسوس و افسوس...

تن ابر آسمونه

یه افق یه بی نهایت

کمترین فاصلمونه

تو فکر یه سقفم

یه سقف رویای

سقفی برای ما

حتی مقوایی



تو فکر یک سقفم

یه سقف بی روزن

سقفی برای عشق

برای تو با من

سقفی اندازه ی قلبِ منو تو

واسه لمس تپشِ دلواپسی

برای شرم لطیف آینه ها

واسه پیچیدن بوی اطلسی

زیر این سقف ، اگه باشه

پُر میشه از گرمیِ تو

لختی پنجره هاشو

می پوشونه دستای تو

زیر این سقف

خوب عطرِخود فراموشی ، بپاشیم

آخر قصه بخوابیم

اول ترانه پا شیم



سقففمون افسوس و افسوس...

تن ابر آسمونه

یه افق یه بی نهایت

کمترین فاصلمونه

تو فکر یک سقفم ............
​

​

 

[mohammad azizi]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری كه مرا یاد كند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد كند​

 

[hanane1]

زمـــانــی فــرا مــی رســد كــه بــايــد رفــت حــتــی اگـــر جــای مــشــخــص و مــطــمـئــنــی در انــتـظــارت نــبــاشــد!

 

[mani24]

---

که به جهان بیاموزید که عشق “فداکاری” است و از جهان بیاموزید که عشق “آزادی” است
که به جهان بیاموزید که عشق “شور و نشاط” است و از جهان بیاموزید که عشق “فروتنی” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “نیاز” است و از جهان بیاموزید که عشق “کمال” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “زیبایی” است و از جهان بیاموزید که عشق “هماهنگی” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “هیجان” است و از جهان بیاموزید که عشق “تسلیم شدن” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “صمیمیت” است و از جهان بیاموزید که عشق “وفاداری” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “عقلانی” است و از جهان بیاموزید که عشق “از خود گذشتگی” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “اغماض” است و از جهان بیاموزید که عشق “یگانگی” است.
که به جهان بیاموزید که عشق “رحم و شفقت” است و از جهان بیاموزید که عشق “همه چیز” است.

 

[hanane1]

تمام شده ام دیگر

بس که بلعیدم اندوه نبودنت را

اما هنوز هم می بخشمت برگرد

با انکه هزار شب بی خوابی

از تو طلب دارم

​

 

[mohammad azizi]

باید کسی باشد
که هروقت بار تنهاییت سنگین شد
هر وقت کمر کلماتت شکست
هر وقت واژه هایت لال شدند
بیاید بنشیند مقابل چشمهایت
و تو زل بزنی به خودت
که جاری شده ای میان چشمهایش...

باید کسی باشد
که هر وقت بار دلتنگیت سنگین شد
هر وقت طاقت سکوتت تمام شد
هر وقت کم آوردی
بیاید بنشیند کنارت
و تو سرت را بگذاری روی شانه اش
و تمام خودت را به او تکیه دهی...

باید کسی باشد
که هر وقت بار خستگی هایت سنگین شد
هر وقت سهمت از بغض بیشتر از توانت شد
بیاید آغوش باز کند
و پناهت شود
و تو یک جا
تمام تنهاییت را
تمام دلتنگیت را
تمام سکوتت را
تمام خستگیهایت را
و تمام بغضت را
میان هُرم نفسهایش
نفس بکشی...

 

[hanane1]

چه دنياي عجيبي است،

همه ميگويند حرف دلت را بزن

اما هروقت حرف دلم را زدم ، دل همه را زدم
​

 

[nazanin jamshidi]

برای تگارم

گویی دنیا دلم را به سخره گرفته است...

باز هم رسیدم به انتها...یه پایانی بی فرجام...

من ماندم و تنهایی..

یه دلخسته... بدون راهی...

باید با اشکهایم کنار بیایم...

ناگذیرم از تقدیری که محصور می کند مرا...

شب جدایی ام نزدیک است...

و من باز هم غریبانه... بی گناه محکوم می شوم...

نازنین فاطمه جمشیدی

 

[hanane1]

آدما هر روز که بیدار میشن به چهرشون نقاب میزنن


هر کسی یجوریه پشت نقاب..


گاهی آدما خودشونو زیر نقاب پنهان میکنن


که کسی از درونشون چیزی نفهمه


بعضیهام با نقاب زدن چهره عوض میکنن


که راحت بتونن نقشی که میخوان رو هر چقدرم وقیح


بازی کنن.


عجب دنیاییه...

 

[mohammad azizi]

قلب يخي
همه ميگن كه تو رفتي همه ميگن كه تو نيستي
همه ميگن كه دوباره دل تنگمو شكستي.......
دروووووغه
چه جوري دلت ميومد منو اينجوري ببيني
با ستاره ها چه نزديك منو تو دوري ببيني
همه گفتند كه تو رفتي ولي گفتم كه دروغه
دروووووغه
همه ميگن كه عجيبه اگه منتظر بمونم
همه حرفاشون دروغه تا ابد اينجا ميمونم
بي تو و اسمت عزيزم اينجا خيلي سوت و كوره
ولي خوب عيبي نداره دل من خيلي صبوره
صبوووووره
​

 

[mani24]

تمــام ِ پــرنـدگان ِ شــهر

از راز ِ مــا خبــر دارنـد !

از روی ِ سیـم هــای ِ تلفن ، جُـم نمی خــورنـد !

گـوشـی را كـه بــرمـی داری

سیـم هــا ، گــرم مـی شــونــد !

صــدای ِ تــو كه مـی پیــچـد

بـه خــط مـی شــونـد...

همدیگر را می بوسند .

 

[hanane1]

کم کم تفاوت ظريف ميان نگهداشتن يک دست
و زنجير کردن يک روح را ياد خواهي گرفت.
اينکه عشق تکيه کردن نيست
و رفاقت، اطمينان خاطر
و ياد ميگيري که بوسه ها قرارداد نيستند
و هديه ها، عهد و پيمان معني نميدهند.
و شکستهايت را خواهي پذيرفت
سرت را بالا خواهي گرفت با چشمهاي باز
با ظرافتي زنانه و نه اندوهي کودکانه
و ياد ميگيري که همه ي راههايت را هم امروز بسازي
که خاک فردا براي خيال ها مطمئن نيستش
و آينده امکاني براي سقوط به ميانه ي نزاع در خود دارد
کم کم ياد ميگيري
که حتي نور خورشيد ميسوزاند اگر زياد آفتاب بگيري.
بعد باغ خود را ميکاري و روحت را زينت ميدهي
به جاي اينکه منتظر کسي باشي تا برايت گل بياورد.
و ياد ميگيري که ميتواني تحمل کني…
که محکم هستي…
که خيلي مي ارزي.
و مي آموزي و مي آموزي
با هر خداحافظي
ياد ميگيري

 

[mohammad azizi]

شب در آن حجم عميقش آمد

زهر تنهايي در کام شبان ريخته اند

ريشه قهر تو در خاک نگاه

مي خاموشي در جام زمان ريخته اند

اشکهايي چه غريب در هجومي لبريز

آب تعميدي برعشق نهان ريخته اند

عمر طولاني بي حرفيها در دل هر ديدار

طعم بي برگي به تن نارونان ريخته اند

من کجايم تو کجا؟هق هق فاصله ها

حرفي از پايان را به لب قاصدکان ريخته اند.
​

 

[mohammad azizi]

چه شبهایی که از هول از
دست دادن نگاهت گریه کردم
چه روزهایی که دنبال
رد پایی از تو گشتم
حال در این زمستان سرد
...پیوندی از میان این کوچه های یخ زده
به آن کوچه هایی که در سرما
و گرما پیمودیم هست
هنوز هم منتظر طلوعی دیگرم
و پیوندی که از میان
یخ بندان های سرما گرفته
از پشت یک خرمن دوری
ناگهان سر برآورد تا
در آغوش خویش بپروانمش
من به انتظارت در همان کوچه
باغهای خاطره می نشینم
تا شاید روزی به خاطره هایی
که داشتیم سر بزنی
من همانجایم
منتظر تو
منتظر صبح
می مانم