نتایح جستجو

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم نبود بر سر آتش ميسرم که نجوشم به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم شمايل تو بديدم، نه عقل ماند و نه هوشم حکايتی ز دهانت به گوش جان من آمد دگر نصيحت مردم، حکايت است به گوشم

غنيمت دان اگر روزی به شادی در رسی ای دل پس از چندين تحملها که زير بار غم کردی

ز من نگارم خبر ندارد به حال زارم نظر ندارد خبرندارم من از دل خود دل من از من خبر ندارد کجا رود دل که دلبرش نيست کجا پرد مرغ که پر ندارد امان از اين عشق، فغان از اين عشق که غير خون جگر ندارد همه سياهی، همه تباهی مگر شب ما سحر ندارد

آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

خوشا آنان که سو دای تو ديرن که سر پيوسته در پای تو ديرن به دل ديرم تمنای کسانی که اندر دل تمنای تو ديرن

می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم

دلا ديدی که خورشيد از شب سرد چو آتش سر ز خاکستر برآورد زمين و آسمان، گلرنگ و گلگون جهان، دشت شقايق گشت ازين خون نگر تا اين شب خونين سحر کرد چه خنجرها که از دلها گذر کرد ز هر خون دلی، سروی قد افراشت ز هر سروی، تذروی نغمه برداشت صدای خون در آواز تذرو است دلا اين يادگار خون سرو است

تکيه بر تقوا و دانش در طريقت کافريست راهرو گر صد هنر دارد، توکل بايدش

هر که هوا گرفت و رفت از پی آرزوی دل گوش مدار سعديا بر خبر سلامتش

ای صبح شب نشینان، جانم به طاقت آمد از بس که دیر ماندی چون شام روزه‌داران

مطربي اغاز كنم تا رنگ دل را باز كنم با دو مضراب بلند ساز دل را ساز كنم

عالم پر است از تو، غایب منم ز غفلت تو حاضری ولیکن من آن نظر ندارم

یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

چنانم بانگ نی آتش بر جان زد که گویی کس آتش بر نیستان زد مرا در دل عمری سوز غم، پنهان بود نوای نی، امشب بر آن دامان زد نی محزون داغ مرا تازه تر از لاله کند ز جدایی ها چو شکایت کند و ناله کند که به جانش آتش هجر یاران زد به کجایی ای گل من که همچو نی بنالد ز غمت دل من جز ناله دل نبود در عشقت...

بشکن به سر زلفت، اين بند گران از دل بر پای دل مسکين، اين بند گران تا کی

ای در ميان جانم و جان از تو بی‌خبر از تو جهان پر است و جهان از تو بی‌خبر چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان در جان و در دلی، دل و جان از تو بی‌خبر نقش تو در خيال و خيال از تو بی‌نصيب نام تو بر زبان و زبان از تو بی‌خبر از تو خبر به نام و نشان است خلق را وان گه همه به نام و نشان از تو بی‌خبر...

مسيحای جوانمرد من! ای ترسای پير پيرهن چرکين هوا بس ناجوانمردانه سرد است....آی....... دمت گرم و سرت خوش باد سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای

سر آن ندارد امشب که برآيد آفتابی چه خيالها گذر کرد و گذر نکرد خوابی به چه دير ماندی ای صبح که جان من برآمد بزه کردی و نکردند موذنان ثوابی ** نفس خروس بگرفت که نوبتی بخواند همه بلبلان بمردند و نماند جز غرابی نفحات صبح دانی ز چه روی دوست دارم که به روی دوست ماند که برافکند نقابی ** سرم از خدای...

الهی آتش عشقم به جان زن شرر زان شعله‌ام بر استخوان زن چو شمعم برفروز از آتش عشق بر آن آتش دلم پروانه‌سان زن

ديده دريا کنم و صبر به صحرا فکنم وندرين کار، دل خويش به دريا فکنم