نتایح جستجو

سلسله مو دستی بر طره پر خم زن یک سلسله مو بگشا، صد سلسله بر هم زن خواهی که شود کشته از هر طرفی فوجی جانا صف مژگان را یک مرتبه بر هم زن

نه ز ایمانم نشانی نه ز کفرم رونقی در میان این و آن درمانده، حیران چون کنم

بزن آن پرده، اگر چند تو را سیم از این ساز گسسته؛ بزن این زخمه، اگر چند در این کاسه تنبور، نماندست صدایی بزن این زخمه، بر آن سنگ، بر آن چوب؛ بر آن عشق که شاید بردم راه به جایی

غنچه با دل گرفته گفت: زندگی لب زخنده بستن است گوشه ای درون خود نشستن است گل به خنده گفت زندگی شکفتن است با زبان سبز راز گفتن است

دستارچه‌ای کان بت دلبر دارد گر بویی ازان باد صبا بردارد

شب وصل است و طی شد نامه هجر سلام فیه حتی مطلع الفجر

من و انکار شراب این چه حکایت باشد غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

تن در بلای عشق دهم هر چه باد باد سر در قفای عشق نهم هر چه باد باد

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

دوش که آن مه‌لقا، باوفا، خوش ادا، باصفا از برم آمد و بنشست، برده دین و دلم از دست .

دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم .

شاه خوبانی و منظور گدایان شده‌ای قدر این مرتبه، نشناخته‌ای، یعنی چه

نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز ور بگریزم ز دست ای مایهٔ ناز هر جا که روم پیش تو می‌آیم باز

روز نخست چون دم رندي زديم و عشق شرط آن بود كه جز ره آن شيوه نسپريم

من از تو جدا نمی شم بيا حبيب دل من من از تو رضا نمی‌شم مرو شمع محفل من

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید

دیده و گوش بشر، دان که همه پر گل است از بصر پر وحل، گوهر منظر مپرس **