نتایح جستجو

ما را که ره دهد به سراپرده‌ی وصال ای باد صبحدم خبری ده ز ساحتش

میوه نمی‌دهد به کس باغ تفرج است و بس جز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش

با سبد رفتم به ميدان صبحگاهي بود ميوه ها آواز مي خواندند ميوه ها در آفتاب آواز مي خواندند در طبق ها زندگي روي كمال پوست ها خواب سطوح جاودان مي ديد اضطراب باغ ها درسايه هر ميوه روشن بود گاه مجهولي ميان تابش به ها شنا مي كرد هر اناري رنگ خود را...

مانده تا برف زمين آب شود مانده تا بسته شود اين همه نيلوفر وارونه چتر ناتمام است درخت زير برف است تمناي شناكردن كاغذ در باد و فروغ تر چشم حشرات و طلوع سر غوك از افق درك حيات مانده تا سيني ما پرشود از صحبت سنبوسه و عيد در هوايي كه نه افزايش يك...

آسمان آبي تر آب آبي تر من درايوانم رعنا سر حوض رخت مي شويد رعنا برگ ها مي ريزد مادرم صبحي مي گفت : موسم دلگيري است من به او گفتم : زندگاني سيبي است گاز بايد زد با پوست زن همسايه در پنجره اش تور مي بافد مي خواند من ودا مي خوانم گاهي نيز طرح...

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد کارم بدان رسید که همراز خود کنم هر شام برق لامع و هر بامداد باد در چین طره تو دل بی حفاظ من هرگز نگفت مسکن مالوف یاد باد امروز قدر پند عزیزان شناختم یا رب روان ناصح ما از تو شاد باد خون شد دلم به یاد تو...

روز وصل دوستداران یاد باد یاد باد آن روزگاران یاد باد کامم از تلخی غم چون زهر گشت بانگ نوش شادخواران یاد باد گر چه یاران فارغند از یاد من از من ایشان را هزاران یاد باد مبتلا گشتم در این بند و بلا کوشش آن حق گزاران یاد باد گر چه صد رود است در چشمم مدام زنده رود باغ...

جمالت آفتاب هر نظر باد ز خوبی روی خوبت خوبتر باد همای زلف شاهین شهپرت را دل شاهان عالم زیر پر باد کسی کو بسته زلفت نباشد چو زلفت درهم و زیر و زبر باد دلی کو عاشق رویت نباشد همیشه غرقه در خون جگر باد بتا چون غمزه‌ات ناوک فشاند دل مجروح من پیشش سپر باد چو لعل...

صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد ور نه اندیشه این کار فراموشش باد آن که یک جرعه می از دست تواند دادن دست با شاهد مقصود در آغوشش باد پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت آفرین بر نظر پاک خطاپوشش باد شاه ترکان سخن مدعیان می‌شنود شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد گر چه از کبر...

یاری به دست کن که به امید راحتش واجب کند که صبر کنی بر جراحتش

وقتي آنچه داريم مي بخشيم ، آنچه نيازمند آنيم دريافت خواهيم كرد " . لاوس

تو به من بگو زشت! من به تو می گم قشنگ! بذار جفتمون به هم دروغ گفته باشیم!!...

قلب، جاده اي است كه تنها مسافر آن بايد خدا باشد؛ قلبي كه با غير خدا آشناست، كوچه اي بن بست است.

گل بود و مي شکفت بر امواج آب ماه مي بود و مستي آور مثل شراب ماه شبهاي لاجوردي بر پرنيان ابر همراه لاي لاي خموش ستاره ها مي شد چراغ رهگذر دشت خواب ماه روزي پرنده اي با بال آهنين و نفس هاي آتشين برخاست از زمين...

در نيمه هاي قرن بشر سوزان در انفجار داءم باروت در بوته زار انسان در ازدحام وحشت و سرسام سرگشته و هراسان ميخواند مي خواند با صداي حزينش مي خواست تا صداي خدا را در جانم مردمان بنشاند نامردم سيه دل بدکار را مگر در راه مردمي بکشاند مي...

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد مرا روز ازل کاری بجز رندی نفرمودند هر آن قسمت که آن جا رفت از آن افزون نخواهد شد خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش که...

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است گفتم کنایتی و مکرر نمی‌کنم هرگز نمی‌شود ز سر خود خبر مرا تا در میان میکده سر بر نمی‌کنم ناصح به طعن گفت که رو...

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل...

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست ما را ز منع عقل مترسان و می بیار کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست...

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست