نتایح جستجو

به مهدی و نُوِّه فراوان درود به نام شما گل کند این سرود

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو بازپُرسید خدا را که به پروانه کیست

نازم نوید که به تاری هنرور است در شعر تر هم از همه ی ما سرتر است

سلام از من ، سلامی گرم و لبخند نوید آمد که ما را می دهد پند

ترا که هر چه مراد است در جهان داری چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

سلام ای نوید، ای نوایت نبید گمانم که زهرا سلامت شنید

یا رب! این شمعِ دلْ افروز زِ کاشانه کیست؟ جان ما سوخت؛ بپرسید که جانانه کیست

هنر در مشت این زهرای زند است که پیران از سرودش بی گزند است

یادگار از تو همین سوخته جانی است مرا شعله از توست اگر گرم زبانی ست مرا

به زهرای زند و به اشکان درود منم حاضر و هچکی اینجا نبود

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم روزی سراغ وقت من آیی که نیستم

تو را خود یک زمان با ما سر صحرا نمی‌باشد چو شمست خاطر رفتن بجز تنها نمی‌باشد

درود ای نوید ای نوای امید بزن ساز خود از برای امید

دست در جذبه یک برگ بشوییم و سر خوان برویم صبح ها وقتی خورشید در می اید متولد بشویم هیجان ها را پرواز دهیم روی ادرک ‚ فضا ‚ رنگ صدا پنجره گل نم بزنیم

امیدواران دست طلب ز دامن دوست اگر فروگسلانند در که آویزند

تا حضور وطن غايب شب خواهد رفت. سقف يك وهم فرو خواهد ريخت. چشم هوش محزون نباتي را خواهد ديد. پيچكي دور تماشاي خدا خواهد پيچيد. راز ، سر خواهد رفت.

تا وسط اشتباه هاي مفرح، تا همه چيزهاي محض. رفتم نزديك آب هاي مصور، پاي درخت شكوفه دار گلابي با تنه اي از حضور.

با درود از منِ پیران به شما یک سؤال از منِ حیران به شما :D معنی Nove چه باشد جانا تا شود شعر من از آن خوانا

در باغ يك سفره مانوس پهن بود. چيزي وسط سفره، شبيه ادراك منور: يك خوشه انگور روي همه شايبه را پوشيد.

تعمير سكوت گيجم كرد. ديدم كه درخت ، هست. وقتي كه درخت هست پيداست كه بايد بود، بايد بود