نتایح جستجو

بود اشعارت حکمت سالوادر جان گرفته پند از آن پیران فراوان کنم آویزه ی گوش و بنوشم افاضات تو را ای جانِ جانان ولی بهتر بود کمتر سرایی به کیفیت عنایت کن خوش الحان

سحر باران نیسان چون ببارد میان سبزه زاران گل بکارد

در خودی کن صورت یوسف ، مقام از اسیری تا شهنشاهی خرام از خودی اندیش و مرد کار شو مرد حق شو حامل اسرار شو اقبال

الهی بر لبانت خنده باشد که بانو زندِ ما سر زنده باشد دلیل شعر بالا پاسخی بود سؤالِ سالوادر از بنده باشد شما اصلن به روی خود نیاور که پیران از خودش شرمنده باشد

مرا ای سالوادر درمان نباشد مداوایی در این هجران نباشد تشکر می کنم از تو عزیزا مداوا دستِ این وآن نباشد نپرس از درد پیران بیش از اینها کسی جز او چنان حیران نباشد

نشان من بود پیران ازاین نام! چه باشد نام معمارِ گل اندام؟

تشکر می کنم از پست زیبای تو معمار تشکر خرج چندانی ندارد بانو معمار

چه دردی برتو افزودم من ای بانوی معمار چرا دردت زیادت کرده پیرانِ گرفتار

بُوَد پیران از اهل دل رجایی شما جانا بگو اهل کجایی

در آن مقام که سیل حوادث از چپ و راست چنان رسد که امان از میان کران گیرد درود برشما تابعد...

دوست را زیر باران باید برد عشق را زیر باران باید جست زیر باران باید با زن خوابید زیر باران باید بازی کرد زیر باران باید چیز نوشت حرف زد نیلوفر کاشت

سالوادر جان درد پیران کمتر از درد تو نیست از خود و از درد و درمان غافل است می روی مهمان احسان علیخانی شوی گشته پیران غرقه و ناجی کنار ساحل است

دنگ..،دنگ.. ساعت گیج زمان در شب عمر می زند پی در پی زنگ. زهر این فکر که این دم گذر است می شود نقش به دیوار رگ هستی من... لحظه ها می گذرد آنچه بگذشت ، نمی آید باز قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز...

ز تارف(تعارف) کم کن ای اشکان رجایی بیاور شعر تر جانان کجایی

سحر دیوان شعرت خواندنی بود کمی در کار اوزان ماندنی بود

رجایی موی تو باشد پریشان مهندس باشی و در کار عمران دریدی خرقه را گر در شب قدر دعایت مستجابه جان اشکان

زِ خود شعری آور تو مریم نه از دیگران که پیران نباشد چنان سر گران

یک لحظه شدم از دل خود غافل و ناگاه چون رود به دریا زد و چون موج خطر کرد

تشریف داد و رفت ندانم ز بیخودی کاین دوست بود در نظرم یا خیال دوست درود تا بعد...

رجایی آفرین مهرت فراوان برای ما بخوان صوت هزاران