نتایح جستجو

بی نگاهِ عشق مجنون نیز لیلایی نداشت بی مقدس مریمی دنیا مسیحایی نداشت بی تو ای شوق غزل‌آلوده‌ی شبهای من لحظه‌ای حتی دلم با من هم‌آوایی نداشت آنقدر خوبی که در چشمان تو گم می‌شوم کاش چشمان تو هم اینقدر زیبایی نداشت! این منم پنهانترین افسانه‌ی شبهای تو آنکه در مهتاب...

صبا درود من بپذیر و رها ز غمها باش که نغمه خوان چو مجید است باید اینجا بود

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی جفا و جور توانی ولی مکن یارا

صبا گذر زکوی غزالان چو می کنی خوش باش که با ترانه ی باران هزار هزار می خوانند

شما خود رحمتی؛ پیران که باشد چه فرقی می کند ایشان نباشد

درود من پذیرا باش معمار تمام دوستان اینجا مددکار

تحمل گفتی و من هم که کردم سال ها اما چقدر آخر تحمل بلکه یادت رفته پیمانت

جناب رحمتی پیران گواچه ندارد مورچه اصلن کله پاچه

نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت که جانم در جوانی سوخت ای جانم به قربانت

درود آوا که جایت آسمان است خوش آمد گفتنت هم ارمغان است

مجید اسباب شعرت رو به راه است مخ پیران زدن آری گناه این

درود من به آوا و به زهرا و رجایی مجید و رحمتی ، آتی ، سه تایی به هم وندان این جستار زیبا چرا پیران خودت بی در کجایی

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

مهندس که شاعر چو فردوسی است دوتا مشت آتی چرا قوسی است

مرا به شاعری آموخت روزگار آن گه که چشم مست تو دیدم که ساحری آموخت مگر دهان تو آموخت تنگی از دل من وجود من ز میان تو لاغری آموخت

هرجا که حمید شاعری کرد با حافظ ما برابری کرد از بحر طویل می سراید با آتی اگر که داوری کرد:gol:

یاد تو می‌رفت و ما عاشق و بی‌دل بدیم پرده برانداختی کار به اتمام رفت ماه نتابد به روز چیست که در خانه تافت سرو نروید به بام کیست که بر بام رفت

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت

حمید و رجایی و باران دو باره شب و آسمان و ستاره چه زیبا، چه دریاچه ای شاعرانه بخوان این دوبیتی دوبار، هماره:gol:

درود من به معمار و سحر باد هماره باغتان مثمر ثمر باد