نتایح جستجو

می خوام برم کلاس خط یاد بگیرم با خط خوش نامه بدم واسه شما ،‌ تو رو خدا بیا بکش یه کاری کرد با دل من اون چشای پر جذبه که ساعت خونه م هنوز ، بعد یه عمری عقبه اون که نباید می شد انگار شده هر چی بگم نمی خوامش بیخوده همین که اسمت رو منه ،‌ کلی می بالم به خودم بذار همه گمان کنن من اول...

چشم تو از کهکشان راه شیری هم سرست پیش چشمان تو یاس و ناز و مریم پر پر است من نمی دانم چه رازی بین عشق و اسم توست اسم تو از هر چه زیباتر دیده ام زیباتر است

چه بگویم؟ سخنی نیست می وزد از سر امید، نسیمی؛ لیک تا زمزمه ای ساز کند در همه خلوت صحرا به رهش نارونی نیست چه بگویم؟ سخنی نیست *** پشت درهای فرو بسته شب از دشنه و دشمن پر به کنج اندیشی خاموش نشسته ست بام ها زیرفشار شب کج، کوچه از آمدو رفت شب بد چشم سمج خسته ست *** چه بگویم ؟ سخنی نیست...

دردا که سرشک بخت شوریده ی من چون حسرت عشق ، مرده بر دیده ی من اشکم همه من ! اشک تو چون پاک کنم ؟ ای بخت ز قعر قبر دزدیده ی من

گفتم : که چیست فرق میان شراب و آب کاین یک کند خنک دل و آن یک کند کباب گفتا : که آب خنده ی عشق است درسرشک لیکن شراب نقش سرشک است در سراب

میان خورشید های همیشه زیبائی تو لنگری ست - خورشیدی که از سپیده دم همه ستارگان بی نیازم می کند نگاهت شکست ستمگری ست - نگاهی که عریانی روح مرا از مهر جامه ئی کرد بدان سان که کنونم شب بی روزن هرگز چنان نماید که کنایتی طنز آلود بوده است و چشمانت با من گفتند که فردا روز دیگری ست - آنک چشمانی که...

یک روز که مرده بودم اندر خود زیست گفتم به خدا ، که این خدا ، در خود کیست ؟ گفتا که در آن خود ی که سرمایه ی هست در سنگر عشق ، جوید اندر خود نیست

گفتم : بگو به من ، ای فاحشه ! که داد به باد شرافت و غرور تو را ؟ ناله از دلش سر داد کای احتیاج زاده ی زر ، مادر فساد لعنت به روح مادر معروفه ی تو باد

ایران شکوفه باران است ای مهربان که سکن در غربتی آن گل که در دلت به امانت ماند وقت است بشکفد پیغام ارتباط میان دو شهر پیغام شادباش تو با عشق دوردست

[IMG]

یک لحظه شامگاه به زیبایی تو بود جذاب بود و آرام آرام می گذشت مدهوش عطرهای نهانش زیبایی برهنه ی شب رازپوش بود حتی به ما نگفت که آزادی ترجیح بر اسارت دارد یا خیر شب سرگذشت ما را از پیش چشم می گذرانید ما نیز می گذشتیم زنجیرهای ثانیه بر خواب های ما و قیچی طلایی در خاوران مهیا می...

من زاده ی شهوت شبی چرکینم در مذهب عشق ، کافری بی دینم آثار شب زفاف کامی است پلید خونی که فسرده در دل خونینم

او مظهر عشق بود و من مظهر ننگ وقتی که فشردمش به آغوش تنگ لرزید دلش ، شکست و نالید که : آخ ای شیشه چه می کنی تو در بستر سنگ ؟

از بس کف دست بر جبین کوبیدم تا بگذرد ازسرم ، پریشانی من نقش کف دست ! محو شد ، ریخت به هم شد چین و شکن ، به روی پیشانی من

یک ساعت تمام ، بدون آنکه یک کلام حرف بزنم به رویش نگاه کردم فریاد کشید : آخر خفه شدم ! چرا حرف نمی زنی ؟ گفتم : نشنیدی ؟ .... برو

این عینک سیاهت را بردار دلبرم این جا کسی تو را نمی شناسد هر شب شب تولد توست و چشم روشنی هیجان است در چشم های ما از ژرفنای اینه ی روبه رو خورشید کوچکی را انتخاب کن و حلقه کن به انگشتت یا نیمتاج روی موی سیاهت فرقی نمی کند ، در هر حال این جا تو را با نام مستعار شناسایی کردند نامی...

ای آسمان ! باور مکن ، کاین پیکره محزون منم من نیستم ! من نیستم رفت عمر من ، از دست من این عمر مست و پست من یک عمر با بخت بدش بگریستم ، بگریستم لیک عمر پای اندرگلم باری نپسرید از دلم من چیستم ؟ من کیستم

با آن که سیاه می پوشی چیزی از جنس گل زنبق در طبیعت توست پرورده ی کوهستانی ، از تیره ی کولی ها آن خانم طناز که از بولوارها می گذرد اهل کجاست ؟ این کوزه ی آب را چه دستی بر دوش تو گذاشت ؟ این نقش کف پای برهنه پیش آبشخور آهو با پاشنه بلند صورتی همرنگ گل دامنه ها چه نسبتی دارد ؟

دو تکه رخت ریخته بر صندلی یادآور برهنگی توست سوراخ جا بخاری که به روی زمستان بستی شاید بهار اینده راه عروج ماست تا نیلگونه ها گر قصه ی قدیمی یادت باشد این رختخواب قالیچه ی سلیمان خواهد شد آن جا اگر بخواهم که در برت گیرم لازم نکرده دست بسایم به جسم تو فصلی مقدر است زمستان برای...

همواره با مهر میعادی داشته ام با خشم ، با امید ، با رؤیا از یک تصادف خجسته فرایادی داشته ام در میهن ژالیزیانا در اوج ظهر بامدادی داشته ام