نتایح جستجو

ایین ما ستایش باران است باران ، رفیق ژاله و شبنم پیش از طلوع فجر ، افول عصر از باغ ها غبار می شوید گل های دوستان را سیراب می کند ایین ما ستایش باران و ارتباط بین سه واژه مرهون اتفات ، یا لطف مشترک تجلیل زندگانی انسان است

این جا عجیب تاریک است یک قطره روشنایی بفرست زندان انزوای مرا بشکن پروانه ی رهایی بفرست تا پیش از آن که غرق شوم یک لحظه آشنایی بفرست انگار ربط ما ازلی است لطفا کمی خدایی بفرست

مرد قبیه های گمشده در تاریخ ماه سیاه نگاهت را می پرستد هنگام ماه گرفتگی یا باران با شوق بازدیدن خود ، در برق مردمک هایت دست دعا می افرازد حککی و طلسماتش را با تاری از مژه های ایزد بانو تصویر کرده است او رشته ی نظر قربانی را تقدیم می کند به جهان برین تا ماه بر فراز پرستندگان...

عشقی که خواستی بچشانی به من ایا همین صراحی زهرست ؟ این لطف بی ریای شماست من هم به آن چه لطف کنی شکرم اینک نسیم از بن زلف تو می وزد از عطر شیشه مخمور و چشم های تو همرنگ زهر ، زیبا ، با حسن نیمرنگ در بوسه های تو مزه ی اخلاص از مایه ی خلاص شدن انگشت ها انگشت های گرم پرستاری که...

آمد ، به طعنه کرد سلامی و گفت : مرد گفتم : که ؟ گفت : آنکه دلت را به من سپرد وانگه گشود سینه و دیدم که اشک عجز تابوت عشق من ، به کف نور ، می سپرد

گفتم که ای غزال ! چرا ناز می کنی ؟ هر دم نوای مختلفی ساز می کنی ؟ گفتا : به درب خانه ات از کس نکوفت مشت رودی سکوت محض تو در باز می کنی ؟

قلب مرا گرم می کند این اجاق می خوانم زیر ستون های اتفاق ژاله چو بارید بر دلم بستر سردم اجاق شد از گذر ابر خوشگلم باغ پر از اتفاق شد یار برون آمد از خیال وصل رقیب فراق شد ژاله پر از زندگی خانه پر از اتفاق بوسه پر ازسرخ گل دیده پر از چلچراغ دورترین یادبود گرم ترین اشتیاق...

من در نفس تو رمزها یافته ام من با نفس تو زندگی ساخته ام من در نفس تو یافتم مکیده ای با خون ترانه ی تو در رگ هایم درخشک ترین کویر بی باران من در نفس تو خرم آبادم وقتی دو کبوتر حرم را دیدم در قرمزی نوک هاشان می شکفند پنهان کردم در نفس تو گنج هایم را در ژرف ترین خواب تو اسرارم را...

........ سال پیش از این بود که از اعماق تیرگی از تیرگی اعماق و نظامی که می رفت تا بخوابد خاموش ، و بمیرد آرام ناله ها برخاست از اعماق تیرگی آنجا که خون انسانها ، پشتوانه ی طلاست وز جمجمه ی سر آنها مناره ها برپاست ناله ها برخاست مطلب ساده بود سرمایه ،‌خون می خواست مپرسید چرا ،...

یک بحر ... سرشک بودم و عمری سوز افسرده و پیر می شدم روز به روز با خیل گرسنگان چو همرزم شدم سوزم : همه ساز گشت و شامم همه روز

بالای پلکان تا بوی قهوه ، سرسرای قهوه ای و گام های وسوسه انگیز تو امید مشترکی که در بلندترین بام ها به حقیقت پیوست آواز عشق اینده کی یا کجا نوشته شود ؟ بالای ماه ، پاشنه بلند طلا زیر چراغ های چشمک زن ،پایین پای ما یا کاغذ سپید که بر زانوی سپید تو می ساید ؟ دستی که دست های تو را جست...

رؤیای خویش است و بوسه بر لب های خویش سرزمین من که در قوس بامدادان گل سرخ می نوشد دختر کوچک باران اقامتگاهم ترانه ای ست پیشواز مسافر و جاده هایش از رد گام ها عطرآگین نشانه ی مقصد یا ساحره ی گمشدگی ژالیزیانا! شبه جزیره ای با چشمه های شور و شیرین گوش و گوشواره انگشتری و اشاره تشنگی...

بپیچ ای تازیانه ! خرد کن ، بشکن ستون استخوانم را به تاریکی تبه کن ، سایه ی ظلمت بسوزان میله های آتش بیداد این دوران پر محنت فروغ شب فروز دیدگانم را لگدمال ستم کن ، خوار کن ، نابود کن در تیره چال مرگ دهشتزا امید ناله سوز نغمه خوانم را به تیر آشیانسوز اجانب تار کن ، پاشیده کن از هم...

پرسیدم از سرشک ، که سرچشمه ات کجاست ؟ نالید و گفت : سر ز کجا "چشمه" از کجاست ؟ لبخند لب ندیده ی قلبم که پیش عشق هر وقت دم زخنده زدم ، گفت : نابجاست

ای مرغ نفرین! گوش من، آزرده شد از وای تو ای بار سنگین! دوش من، با خستگی شد جای تو ای وحشت! ای آغشته تن، با خون من با جان من در هر تپیدن از دلم، اید صدای پای تو ای ساقه ی برف آشنا! امید گل کردن کجا تا خون سبز زندگی، یخ بسته در رگ های تو؟ ای خشک سال جاودان! ای کوری ی ِ گلزار جان! از لاله چشمی...

صدای تو گرم است و مهربان چه سحر غریبی درین صداست صدای دل مرد عاشق است که این همه با گوشم آشناست صدای تو همچون شراب سرخ به گونه ی زردم دوانده خون چنین که مرا مست می کنی نشانی ی میخانه ات کجاست ؟ به قطره ی شبنم نگاه کن نشسته به گلبرگ مخملی به مخمل آن نیمتخت سرخ اگر بنشانی مرا به...

هملت هملت بودن یا نبودن... بحث در این نیست وسوسه این است. *** شراب ِ زهر آلوده به جام و شمشیر به زهر آب دیده در کف دشمن.- همه چیزی از پیش روشن است و حساب شده و پرده در لحظه معلوم فرو خواهد افتاد. پدرم مگر به باغ جتسمانی خفته بود که نقش من میراث اعتماد فریبکار اوست وبستر فریب او کامگاه...

تمام دلم دوست داردت تمام تنم خواستار توست بیا و به چشم قدم گذار که این همه در انتظار توست چه خوب و چه خوبی ، چه نازنین تو خوب ترینی ، تو بهترین چه بخت بلندی ست یار او کسی که شبی در کنار توست نظر نه به سود و زیان کنم هر آنچه بگویی همان کنم بگو که بمان ، یا بگو بمیر اراده ی من...

رود قصیده بامدادی را در دلتای شب مکرر می کند و روز از آخرین نفس شب پر انتظار آغاز می شود و- اینک- سپیده دمی که شعله چراغ مرا در طاقچه بی رنگ می کند تا مر غکان بومی رنک را در بوته های قالی از سکوت خواب بر انگیزد، پنداری آفتابی است که به آشتی در خون من طالع می شود *** اینک محراب مذهبی جاودانی...

وقتی زمانه جوان است حس می کنم که جوانم آبم که روشن و لغزان در رودخانه روانم حس می کنم که سرا پا شور و شتاب و تلاشم موجم که در دل دریا جانی پر از هیجانم فواره ام که به صورت همتای بید بلورم رقصان و شاد و غزلخوان پیوسته در فورانم دارم هوای دویدن همپای باد سبک پو بر آن سرم که...