نتایح جستجو

می توانی بنویسی سلام مرا ببخش نشانی جزیره ی سرگردان شما را در آبهای شور این اواخر از دست داده ام و ادامه دهی که : به هر حال میان هر بطری به گل نشسته نشان گنجی نیست اصلا فراموش کن عزیزترینم که روی مدار چند دقیقه مانده به امید حجمی شناور است

همین چند لحظه پیش لابد پروانه ای که باید از پیله درنیامده است و جایی ، دستی ، گلوی کسی را فشرده است و کسی ، کنار سرنگش به خواب رفته است و همین چند لحظه پیش که برایت نوشتم عزیزترینم زمین به اوراد عاشقانه محتاج است

زدن یا مژه بر مویی گره ها به ناخن آهن تفته بریدن ز روح فاسد پیران نادان حجاب جهل ظلمانی دریدن به گوش کر شده مدهوش گشته صدای پای صوری را شنیدن به چشم کور از راهی بسی دور به خوبی پشه ی پرنده دیدن به جسم خود بدون پا و بی پر به جوف صخره ی سختی پریدن گرفتن شرزه شیری را در آغوش میان...

روزي ما دوباره کبوترهاي ِمان را پيدا خواهيم کرد و مهرباني دست ِ زيبائي را خواهد گرفت. □ روزي که کم‌ترين سرود بوسه است و هر انسان براي ِ هر انسان برادري‌ست. روزي که ديگر درهاي ِ خانه‌شان را نمي‌بندند قفل افسانه‌ئی‌ست و قلب براي ِ زنده‌گي بس است...

آخرین چکه ی بارانم آویخته از برگی خشک از زن لخت درخت به زمین غلتیدم دود شیری رنگ شاید بدنت بود که از شعله ی افسرده ی خود بر می خاست عشق ما بوی زمستان می داد چشم تردید اگر بسته ، اگر باز نمی بیند زیبایی را عشق ما بیشتر از پاییز بیگانه از امید نبود

و گل همان گل است کسی که هدیه فرستاد همان مسافر نیست مسافری که حوصله می کردی از حدیث سفرهایش و با دهانش ، حلقه های نوازش به انگشت التماس تو می بخشید و گل همان گل است ، ولی این بار رفیق بی فاصله ای هدیه می دهد که سرگذشتش بی ماجراست چراغ همسایه در آن طرف کوچه به شیشه های تو چشمک زد و...

هرگز ندیده بود و نشنیده ام ژولیت ، ایزوت ، لیلی و دلبرانی از این قبیله به چهل سالگی برسند اما تو از حدود گذشتی و دلبر ماندی از آن عجیب تر که از این پس باید تندیس مرمرینی را بپرستی از پادشاه نقره گیسویی

حالا تو هم سرخورده و پیاده نوردی راهی دراز و تهی پیش رو داری پر از حوادث بی تدبیر سواره یا پیاده ، مسافرانی از پشت سرمی ایند شتابناک ، از بیخ گوشت پرواز می کنند سراچه هایی خواهی دید در هر دو سوی راه و پشت پنجره ها ، چهره های محوی را نفس نداری تا انتهای چشم انداز گام بزنی نکال ها...

صدایم را در ضبط صوت حبس کن این آواز خراباتی برای غروب تنهایی است هنگام سرما و بادی که چتر کافه های زیر پایت را می لرزاند بامدادهای خاکستری که پشت پنجره ات ژاله یخ می بندد بشنو ، بشنو ، بشنو تو را خوانده است برای تو که نام تو ، اندام تو، پیغام تو عشق است آن وقت می توانی مثل سال...

مردی درون میکده آمد گفت : کشمکش پنجاه و پنج از پشت پیشخوان مردی به قامت یک خرس دستی به زیر برد تق چوب پنبه را کشید و بی خیال گفت : مزه ... ؟ مرد گفت : خاک دستی به ته کفش خویش زد الکل درون کبودی لیوان ، ترانه خواند وقتی شمایل بطری از سوزش عجیب نگهداری و بوی تند رها شد آن مرد بی قرار دست...

دگر صبح است و پایان شب تار است دگر صبح است و بیداری سزاوار است دگر خورشید از پشت بلندی ها نمودار است دگر صبح است دگر از سوز و سرمای شب تاریک ، تن هامان نمی لرزد دگر افسرده طفل پابرهنه ، از زبان ما در شب ها نمی ترسد دگر شمع امید ما چو خورشیدی نمایان است دگر صبح است کنون شب زنده داران...

رهروان خسته را احساس خواهم داد ماه های دیگری در آسمان کهنه خواهم کاشت نورهای تازه ای در چشم های مات خواهم ریخت لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد سهره ها را از قفس پرواز خواهم داد چشم ها را باز خواهم کرد خواب ها را در حقیقت روح خواهم داد دیده ها را از پس ظلمت به سوی ماه خواهم خواند...

گلی را که دیروز به دیدار من هدیه آوردی ای دوست دور از رخ نازنین تو امروز پژمرد همه لطف و زیبایی اش را که حسرت به روی تو می خورد و هوش از سر ما به تاراج می برد گرمای شب برد صفای تو اما گلی پایدار است بهشتی همیشه بهار است گل مهر تو در دل و جان گل بی خزان گل تا که من زنده ام ماندگار است

در پی آن نگاه های بلند حسرتی ماند و آه های بلند عشق

تنها غمگین نشسته با ماه در خلوت ساکت شبانگاه اشکی به رخم دوید ناگاه روی تو شکفت در سرشکم دیدم که هنوز عاشقم آه

تنها غمگین نشسته با ماه در خلوت ساکت شبانگاه اشکی به رخم دوید ناگاه روی تو شکفت در سرشکم دیدم که هنوز عاشقم آه

با هر زبان که من بتوانم شعری به دلفریبی ناز نگاه تو شیرین و دلنشین بسرایم و آن نغز ناب را مثل تیسم تو که شعر نوازش است روزی هزار بار بخوانم آنگاه پیش رخت زبان بگشایم

با هر زبان که من بتوانم شعری به دلفریبی ناز نگاه تو شیرین و دلنشین بسرایم و آن نغز ناب را مثل تیسم تو که شعر نوازش است روزی هزار بار بخوانم آنگاه پیش رخت زبان بگشایم

با هر زبان که من بتوانم شعری به دلفریبی ناز نگاه تو شیرین و دلنشین بسرایم و آن نغز ناب را مثل تیسم تو که شعر نوازش است روزی هزار بار بخوانم آنگاه پیش رخت زبان بگشایم

با برق اشکی در نگاه روشن خویش ما را گذر می داد در احساس آهو ما را خبر می داد از بیداد صیاد من این میان مجذوب شور و حالت او از راز هر نفش با ما سخن گفت و ما زنجیریان برج افسوس در ما نظر می کرد و ما سرگشتگان شهر جادو می راندمان رندانه از آن پرده سرخ ویرانه جنگ رنگین به خون بی گناهان می...