نتایح جستجو

راه و رسم عاشقي را شاعران دانند و بس آنچه را بر دل نشيند بر زبان رانند و بس قابل شمارو نداشت دادا

دل ندارد تاب ديدنِ ، اشك را ، بر ديده اي من چه خوشحالم نشاندم خنده اي برچهره اي

يار نزديک است اينجا، پشت اين در ، اين مکان در کنارم هست و دارد ناز بسيار ، اين زمان لحظه اي ديگر تمنا در نگاهش ميکنم صد تراول چک فداي روي ماهش ميکنم

در اين مهمانسراي سرد و بي روح دلم پژمـــرده و قلبــم شكسته است نه مهــر و عاطفت مانده ، نه عشقي وجودم از جفا كاري شكسته است دريغ از اين همه احســــــاس ، از عشـــــق به وقت گفتنش نايم شكستـــه است

ترسم اگر حکايت غمهاي خود کنم غمگين شوي از اين غم و اين هم ، غم دگر

ديوانگي است چاره دل ، چون گرفته شد اين قفل با كليد دگر ، وا نمي شود

تو دل خر باش، تا من جان فروشم تو ساقی باش ،تا من باده نوشم نظامی

در جستجوي اهل دلي عمر ما گذشت جان در هواي گوهر ناياب داده ايم

نی حدیث راه پر خون می کند قصه های عشق مجنون می کند

نمی دانم چه می خواهم بگویم زبانم در دهان باز بسته است در تنگ قفس باز است و افسوس که بال مرغ آوازم شکسته است

نفس در سینه ساکت شو که اینک یار می آید طبیب بی مروت بر سر بیـــــــــــــمار می آیـــــد سحر برخیز و کوه و بیستون را آب و جــــارو کن که شیرین بر سر جان کندن فرهاد می آیــــــــد

نیمه شب همدم من دیده گریان من است ناله مرغ شب از حال پریشان من است

اي خدا امشــــــب بيا دلدار ما را يار کن راه ما را در محبت ساده و همــــــوار کن دوســــــتان بزم ما را عاشقي قسمت نمــــــا تندرســــــتي را خدايا کن تو ارزاني بمــــــا سلام به همه ي دوستان اهل شعر و ادب

ديدند که در خلوت خود ، مي ميخوريم شلاق تشر زدند و ما ، هي خورديم داديم تعهد که به مي ، لب نزنيم ديگر پس از آن هميشه ، با ني خورديم

در کجای این فضای تنگ بی آواز من کبوترهای شعرم را دهم پرواز؟

درد دل ،هجران و دوري باشد و درمان وصال چون ميسر نيست نزديکي ، زدم راه خيال عشق بي معشوق مفهومي ندارد ، حاليا طرفه ابراز محبت ميکنم صاف و زلال دل به دل ره دارد ، عاشق خبر دارد از آن رنج دوري لذت اشکي است بر روي جمال گرچه دوري در دل من ، مي طپي اي همجوار من بجز نامت ندانم واژه اي ، بهر...

تو ميرسي به عزيزان ، سلام من برسان که من هنوز بدان رهگذر ،گذارم نيست

نداند بجز ذات پروردگار که فردا چه بازي کند روزگار

تو را رمزی است در خوبی که هر کس آن نمی داند خطی ، گل بر ورق دارد که جز بلبل نمی خوانـــــــد (سلمان ساوجی)

جانا زدست عشق تو يكدم نباشد راحتم هرشب خيالت ميكشم اي ماه تابان در برم