نتایح جستجو

داني که پيام عشق شادي باشد؟ غم ، غصه و حزن بد نهادي باشد ...

تا تو شدي دلبر من ، صبر برفت از برمن داده به باد غم تو، آتش و خاكستر من

نگاهي مي كنم از دور آن رخسـار نيكو را نميخواهم ز عشق خويشتن ، آگه كنــم او را

تب عشق است ، درماني ندارد چو شد آغاز ، پاياني ندارد

هنري نيست جانا دل تو شکسته بینم من پیر شاد و شنگول غم تو زدل به چينم

ياس هاي باغ احساس مرا پرپر مکن من دراين ويرانه سرگردان ديدار توام

متاع دلبری و حال دل سپردن نیست وگرنه پیر از عاشقی نپرهیزد

من چه گویم زغم دل که تو میدانی چیست انچه در عمق سکوت من عاشق جاریست دور گشتی زدلم هم نفس دیروزی از من اکنون شبحی زانچه تودیدی باقیست

یارب ،غم بیرحمی جانان بکه گویم ؟ جانم غم او سوخت ، غم جان بکه گویم ؟ نی یار و نه غمخوار و نه کس محرم اسرار رنجوری و مهجوری و حرمان بکه گویم؟

تو چو رفتي خيالت مانده بر دل چنان كز كاروان ، آتش به منزل

هر چند پير وخسته دل وناتوان شدم هر گاه ياد روي تو كردم جوان شدم

نه ، چنان گشته پریشان دل سودا زده ام که به شیرازه آن زلف ، توان بست بهم

نه عاشقی که بسوزی, نه بی دلی که بسازی تو مست باده ی نازی , ازین دو کار چه دانی؟

روزگار است اين كه،گه عزت دهد،گه خوار دارد چرخ بازيگر ازين بازيچه ها بسيار دارد

تو از دريچه دل مي روي و ميايي ولي نمي شنود كس ، صداي پاي تو را

يك جاي خالي ، من ، و رحتخواب امشب دوباره با خيال مي روم به خواب امشب كه زمين خيس مي شود به اشك امشب كه زندگي ام مي رود به آب .... ممنون از شما و انتخاب اشعار قشنگت شب شما هم خوش دوست عزيز:gol:

من چه گویم که آنچنان باشد که حد حسن توست هم تو خود فرما که چونی، تا چنان گویم تو را

ما کار و دکان و پيشه را سوخته ايم شعر و غزل و دو بيتي آموخته ايم در عشق که او جان و دل و ديده ماست جان و دل و ديده ،هر سه را سوخته ايم

ديدگانم همچو دالانهاي تار گونه هايم همچو مرمرهاي سرد ناگهان خوابي مرا خواهد ربود من تهي خواهم شد از فرياد و درد

تا گرفتارم به درد عشق وقت من خوش است وقت آن كس خوش كه بنياد گرفتاري نهاد