نتایح جستجو

دگر خسته شديم بس که "د" "ت" شعر گفتيم بيا و کمکي کن تا که از دست نيافتيم الف تا ي همه حروف هستند مگر "غ و ط و ق و ذ" پستند؟ دگر از "م و ن و د" نمانده چيزي باقي بگير اي دوست ز آنها هم سراغي تو که داري ز شعر گفتن اين چنين شوق بگواز "ق" که آن هم بکند ذوق :)

تو همان عزيز جاني بنهم سرم به پايت كه زتو نديده ام من سر سوزني جفائي ممنون - شبت خوش دوست عزيز:gol:

می سوزم و لب نمیگشایم که مباد آهی کشم و دلی به درد آید از او باز هم تو داری تب میکنی این چنین روز را شب میکنی بداهه جواب شعرتون :d یکسان گذشت در سیهی صبح و شام ما لبخند آفتاب ندیده است بام ما

يك روز به دورها،سفر خواهم كرد دلتنگي خويش را ، به در خواهم كرد

منم مست و پريشان حال ،از اين شب نگه كن ، مانده ام بي تاب، در تب بداهه ببخشيد دوستان -امشب نتنم مشكل داره هي ديس ميشم

تب عشق است ، درماني ندارد چو شد آغاز ، پاياني ندارد ياد باد آن روزگار بي دروغ راستي در عشق ، ايمان و وثوق ياد باد آن لحظه هاي بي هوس چون نميزد لاف عشق ناب كس

من بر اين طبع روان تو حسادت ببرم پيش شعر تو ز لطف سخنم دم نزنم آمدم جلوه كنم در نظر دشمن و دوست جلوه طبع تو ديدم، ز خجالت بروم

دوست دارم ننويسم قلمم مي رفصد دست من نيست ، اگر شعر ، پريشان باشد مثل سهراب نشد شعر بگويم ، هـرگـز واژه بايد خود باد و ... خود باران باشد

اي عشق نازمت كه ندا ميكني مـرا قربانيت به رســـــم وفا ميكني مـرا تا قــصد ميكـنم كه روم اندكي كنار با شعر عاشــقانه صدا ميكني مـرا ببخشيد ديس شدم

انگشت مزن بر دل پر حوصله ي ما بگذار که سربسته بماند، گِله‌ ما

تو دل خر باش تا من جان فروشم تو ساقی باش تا من باده نوشم نظامی

تاراج دل ما همه ي اصل کلام است آغاز سخن گفتن يك جمله سلام است يک جمله بگو تا که دلم شعر سرايد اين دل ز فراق لب تو همچو کباب است گر نکته ي مبهم تو به شعرم داري اين شعر که از دل بدرايد چو جواب است

اشك گرم و آه سرد و روي زرد و سوز دل حاصل عشقند ومن اين نكته مي ‌دانم چو شمع

ترسم اگر حکايت غمهاي خود کنم غمگين شوي از اين غم و اين هم ، غم دگر منم قبلش زده بودم:)

تو مث بارون عشقي ، روي تنهايي شاعر تو همون آبي كه رسمه ، بريزن پشت مسافر

هفت کفش آهنین پوشیدم و تا قاف رفتم مرغ قاف افسانه بود، افسانه خواندم باز گشتم

روزگار است اين كه گه عزت دهد گه خوار دارد چرخ بازيگر ازين بازيچه ها بسيار دارد

محبت بر خلايق انتهاي سادگيست مردي و مردانگي آخرش آوارگيست

روزگاري هر سلامي عطر خوش دوستي داشت اين زمان باهر سلامي بذر ترديد خواهند کاشت:whistle:

ای اشک دوباره ،در دلم درد شدی تا دیده ی من رسیدی و سرد شدی از کودکی ام هر آنزمان خواستمت گفتند دگر گریه نکن ،مرد شدی