نتایح جستجو

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

تو ترحم نکنی بر من مخلص گفتم ذاک دعوای و هاانت وملک الایام

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

روزگاری شد که در میخانه خدمت می کنم در لباس فقر کار اهل دولت میکنم

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند ای سیل سرشک از عقب نامه روان باشد

مرا در منزل جانان چه امن عیش چو هردم جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها

راهی بزن که اهی بر ساز ان توان زد شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

ان کیست که از روی کرم با ما وفا داری کند بر جای بدکاری چو من یکدم نکو کاری کند

تو با خدای خود انداز کارو دلخوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

یا رب این بچه ترکان چه دلیرند بخون که تار مژه هر لخظه شکاری گیرند

ما شبی دست براریم و دعائی بکنیم غم هجران ترا چاره ز جائی بکنیم

من چه غمگینم و بی تاب. ان روزی که شاهد شکستنت بودم و دانستم که مرا چه پنداشتی ولی تو ندانستی که من من چرا تو را شکستم. ندانستی که هزران بار در خود شکستم برای با تو بودن اما.... حال که نیستی.با قلم برای کاغذای سفید درد دل می کنم . و می نویسم که پیش از ان چه فکر کنی خواهم مرد.وخشنودم که در مرگ من...

بعزم توبه سحر گفتم استخاره کنم بهار توبه شکن می رسد چه چاره کنم

ما بیغمان مست دل از دست دادهایم همسر از عشق و همنفس جام باده ایم

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته خویش امد و هنگام درو

شوریده دلان بگوئید این ره به دارازست انکس که خوردست از این می در سوزوگدازست شرح غم او شمع بدانست که سوختی همه عمر که هنوز رخ دلدار دل ماکه در پرده رازست

نو بهارست در ان کوش که خوشدل باشی که بس گل بدمد باز تو در گل باشی

در دیر مغان امد یارم قدحی دردست مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

خوشا اندل که از خود بیخبر بی ندونه در سفر یا در حضر بی بکوه و دشت وصحرا همچو مجنون پی لیلی دوران با چشم تر بی