نتایح جستجو

دیده دریا کنم و صبر بصحرا فکنم وندر این کار دل خویش بدریا فکنم ازدل تنگ گنه کار برارم اهی کاتش اندر گنه ادم و حوا فکنم مایه خوشدلی انجاست که دلدار انجاست میکنم جهد که خود را مگر انجا فکنم بگشا بند قبا ای مه خورشید کلاه تا چو زلف سر سودا زده در پا فکنم خورده ام تیر فلک باده بده تا سر مست عقده در...

از انزمان که فتنه چشمت بمن رسید ایمن ز شر فتنه اخر زمان رسید

می خور که به زیر گل بسی خواهی خوفت بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت زنهار مگو به کس تو این راز نهفت هر لاله که پژمرد نخواهد شکفت

ترا چنانکه توئی هر نظر کجا بیند بقدر دانش خود هر کسی کند ادراک

مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق گرت مدام میسر شود زهی توفیق

تو با خدای خود انداز کارو دل خوش دار گه رخم اگر نکند مدعی خدا بکند

ناز پرورد تنعم نبرد راه بدوست عاشقی شیوه رندان بلا کش باشد

ای افتاب اینه در جمال تو مشک سیاه مجمر گردان خال تو

یار با ماست چه حاجت که زیارت طلبیم دولت صحبت ان مونس جان ما را بس

مقام اصلی ما گوشه خراباتست خدایش خیر دهد انکه این عمارت کرد

لیک در ائینه می بینم که وای سایه ائی زانچه بودم نیستم

ما ملک عافیت نه بلشکر گرفته ایم ما تخت سلطنت نه ببازو نهاده ایم

من بی می ناب زیستن نتوانم بی باده کشیده بار تن نتوانم

من بگوش خود از دهانش دوش سخنانی شنیده ام که مپرس

شرمنده امتیاز هام تموم شده.

در ان چمن که بتان دست عاشقان گیرند گرت زدست براید نگار من باشی

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس چرا بایدت دیگری محتسب

قوت شاعره من سحر از فرط ملال متنفر شداز بنده گریزان می رفت

در خلوص منت ارهست شکی تجربه کن کس عیار زر خالص نشناسد چو محک

ترا چنانکه توئی هر نظر کجا بیند بقدر دانش خود هر کسی کند ادراک