هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود/ هرگز از ياد من آن سرو خرامان نرود
آن چنان مهر توام در دل و جان جاى گرفت/ كه اگر سر برود از دل و از جان نرود
از دماغ من سرگشته خيال دهنت/ به جفاى فلك و غصه ء دوران نرود
هر چه جز بار غمت بر دل مسكين منست/ برود از دل من وز دل من آن نرود
در ازل بست دلم با سر زلفت پيوند/ تا ابد سر نكشد وز سر پيمان نرود
گر رود از پى خوبان دل من معذورست/ درد دارد چه كند كز پى درمان نرود
هر كه خواهد كه چو حافظ نشود سرگردان/ دل به خوبان ندهد وز پى ايشان نرود