مشاعره با شعر سعدی

[maryam_22]

مرا هرآینه روزی تمام کشته ببینی

گرفته دامن قاتل به هر دو دست ارادت

 

[siyavash51]

تو از ما فارغ و ما با تو همراه

زما فریادمی آید تو خاموش

 

[maryam_22]

شنیدمت که نظر می‌کنی به حال ضعیفان

تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت



شرمنده سياوش جان تشكر ندارم

 

[siyavash51]

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی

وگرنه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم


اختیار داری قربان ! همین حضور از هزار تشکر ارزشمندتره

 

[maryam_22]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

 

[siyavash51]

آن نه رویست که من وصف جمالش دانم

این حدیث از دگری پرس که من حیرانم

 

[maryam_22]

ما قدم از سر کنیم در طلب دوستان

راه به جایی نبرد هر که به اقدام رفت

 

[naghmeirani]

تا مگر یک نفسم بویِ تو آرد دمِ صبح

همه شب منتظرِ مرغِ سحر خوان بودم


شب خوش دوستایِ خوبم.....

 

[maryam_22]

می روی و التفات می‌نکنی

سرو هرگز چنین نرفت آزاد

شب خوش عزيزم

 

[primrose]

دلی که عاشق و صادق بود مگر سنگست
زعشق تا به صبوری هزار فرسنگست

 

[iman.mpr]

تا به افسوس به پایان نرود عمر عزیز / همه شب ذکر تو می​رفت و مکرر می​شد
چون شب آمد همه را دیده بیارامد و من / گفتی اندر بن مویم سر نشتر می​شد

 

[mahyam68]

دستم نداد قوّت رفتن به پیشِ دوست
چندی به پای رفتم وچندی به سر شدم

 

[salvador]

من چنان عاشق رویت که ز خود بی‌خبرم

تو چنان فتنه خویشی که ز ما بی‌خبری

 

[iman.mpr]

یار با ما بی​وفایی می​کند / بی​گناه از من جدایی می​کند
شمع جانم را بکشت آن بی​وفا / جای دیگر روشنایی می​کند

 

[won-a-pa-lei]

دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست
خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست

 

[salvador]

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید



مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

 

[naghmeirani]

دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف

لیکن رفیق بر همه چیزی مقدّمست

 

[salvador]

دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف

لیکن رفیق بر همه چیزی مقدّمست

مجال صبر همین بود و منتهای شکیب



دگر مپای که عمر این همه نمی‌پاید

 

[maryam_22]

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم

ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

 

[محـسن ز]

ای ساربان آهسته ران کارام جانم میرود
وآن دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

 

[maryam_22]

دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش

جایی که سلطان خیمه زد غوغا نماند عام را

 

[won-a-pa-lei]

اگر تو برفکنی در میان شهر نقاب
هزار مؤمن مخلص درافکنی به عقاب

 

[iman.mpr]

بی روی چو ماه آن نگارین / رخساره من به خون نگارست
خون جگرم ز فرقت تو / از دیده روانه در کنارست

 

[eksir]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

​

 

[island1991]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

​

ای که گفتی دیده از دیدار بت رویان بدوز

هر چه گویی چاره دانم کرد جز تقدیر را...

 

[eksir]

افسوس بر آن دیده که روی تو ندیدست

یا دیده و بعد از تو به رویی نگریدست

​

 

[island1991]

افسوس بر آن دیده که روی تو ندیدست

یا دیده و بعد از تو به رویی نگریدست

​

تو را سری است که با ما فرو نمی آید

مرا دلی که صبوری از او نمی آید

 

[eksir]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را

تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

​

 

[primrose]

اول دفتر به نام ایزد یکتا
صانع پروردگار حی توانا

اکبر و اعظم خدای عالم و آدم
صورت خوب آفرید و سیرت زیبا

 

[salvador]

ای دیده عاشقان به رویت



چون روی مجاوران به محراب