دلــــ ـــم گرفتــه
دلـــــــــــــم عجیـــب گرفتــــــ ـــــــــه
و هیــچ چیــز
نه ایـن دقــــایق نـــــارنجی
و نه بـــارش ایـن اندکــــــــــ بـــاران پــاییـزی
حــــال دلــ ـــــ ــ ــ ــم را خــوب نمی کنــد
اینجــا هــــــ ــــــ ـــــوایش سنگیــن است
نفســــــم بنــد آمـــده قلبـــــم تیــر می کشـــــــــــــــد
پــُر از بغضـــــــم
پــُر از آشـــــــ ــــــوب
پــُر از التهــابی خمــــ ــــوش
حـال مــرا
نه تــــــ ــــــــو می دانـی
نه مــردم ایـن آبـــادی
حــال مــرا
آسمــــــانی می دانـــد که
مـــــــــــدت هاست چشــم انتظـــــار بــاران اسـت
و زمینــــی که
دلتنگــــــــــــ قــدم هـای ِ بــارانی ِ عــــابرانش اسـت
یــا رب ...!
شکستــــــــه اسـت بــال احســـاسم
خمیـــــــــــده اسـت کـــوی ِ شــــانه هایم
پریشـــــانم
سـَر دَر گــُم
گیـــــــج
خستـــــــــه
اسیـــــــــــــــرم ...
میـــان ِ مـــرداب ِ تنهـــایی و عشـــ ــــق
مــــَـــــــدَدی کـن ....
تــو را به عاشقـــــانگی ِ پــــاییز
تــو را به زردی ِ چهــــره اش
تــو را به ســــُرخی ِ گــــــونه هایش
تــو را به نــــارنجی ِ گیســــوانش
تــو را به کـــــوچه های بــُن بســت
تــو را به قـــدم های ِعـــابران تنهــا
فکــری به حــال ِ دلـــم کــن
زمیـــن و آسمـــان
خستــــــ ـــــــــــــــــــــــــــــــــه
کوچــــه ها
بـــــــــی قــرار
خیــابـان ها
دلتنگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مــن و ابــرها
در حســـــــــــرت
و پـــــــــــاییز
بـــــــی بـــاران ...
ببــاران بــــــــارانت را
پیمــــــانه ی ِ آرزوهـامان را پــُر کـن
مـَستمــــان کـن از عطـــر ِ بـــاران
تــَر کـن کـــوچه بــاغ ها را
خیـــــــــس کـن قــــدم هامان را
بگــذار در بــَزم پــــاییز مستـــــانه پــای کوبیـــم
و نـــارنجی برگــــــــــــــ هایش را با نـَم نـَم بـــارانت بـِرقصـــ ـــــــــــــــــــ ـــــانیم
بگــذار ایـن پــــاییز
مرگـــــــــــ ِ تمــام ِ درد هــایمان باشــد
بگــذار اگـر قــــ ـرار اسـت عشقــی بیــاید
امـــروز بیــاید
اینجــا بیــاید
در دل ِ ایـن لحظـــه های ِ پـــاییزی
و شاهدان َ ش برگ هایی باشند که به این " من ِ " مــُرده
حسـی دوبــ ـــاره ببخشنـد
بگــذار زیـر قطــره های بـــاران
خاطـــره ها خیـــــــ ـــس شونــد
و پاک شوند
و ایــن مـــ ـــــــن
با تمــام دَردهـــایش
خالــی شـَوَد از بغـــــــ ـــــ ــــ ـــــــض های پــاییزی
تــو که می دانــی...
اگـــر بــــــاران نبــارد
نه مــــــن آرام می شــَوَم
نه ایـن فصـــل زیبــا
و نه پـــــــــاییز عاشقــــــــــانه
