کوچه های تنهایی
- شروع کننده موضوع @ RESPINA @
- تاریخ شروع
- وضعیت
نقـش یـــک درخــت خشک را
در زنـدگی بازی میکـنم
نمیـدانم که بایـد چشم انتظار بهار باشم
یا هیزم شکن پـیــر...!!
در زنـدگی بازی میکـنم
نمیـدانم که بایـد چشم انتظار بهار باشم
یا هیزم شکن پـیــر...!!
خسته ام از
“او”
تنها ضمیر غایبی که مدام در
“من“
حاضر است.
“او”
تنها ضمیر غایبی که مدام در
“من“
حاضر است.
چه تلخ است ترس از وابستگی به چیزی که
می دانی روزی به پایان می رسد . . .
می دانی روزی به پایان می رسد . . .
باد ها
یاد آور کوران هایست
که روزی پشت سر گذاشته ایم
و اینک نسیم هدیه ایست از خدا
برای سرو ماندن در برابر دشواری ها ...
اما نمیدانم
چرا نسیم احساسم
موج های دریای دلم را مواج کرده اند
شاید دلتنگی
شاید زخم گذشته
شاید عشقی نو
شاید خدا...
شاید ...
یاد آور کوران هایست
که روزی پشت سر گذاشته ایم
و اینک نسیم هدیه ایست از خدا
برای سرو ماندن در برابر دشواری ها ...
اما نمیدانم
چرا نسیم احساسم
موج های دریای دلم را مواج کرده اند
شاید دلتنگی
شاید زخم گذشته
شاید عشقی نو
شاید خدا...
شاید ...
غمگین ترین درد، مرگ نیست،
دلبستگی به کسی است
که بدانی هست اما
اجازه ی بودن در کنارش را نداری...!
دلبستگی به کسی است
که بدانی هست اما
اجازه ی بودن در کنارش را نداری...!
صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه دنیا به سر می آید و من نیستم
یک نفر دلواپسم این پا و آن پا می کند
کاری از من بلکه بر می آید ومن نیستم
خواب و بیداری ... خدایا بازهم در می زند
نامه هایم از سفر می آید و من نیستم
هرچه من می آمدم تا نبش کوچه او نبود
روز آخر یک نفر می آید و من نیستم
در خیابان در اتاقم روی کاغذ پشت میز
شعر تازه آنقدر می آید و من نیستم
بعدها اطراف جای شب نشینی های من
بوی یک سیگار زر می آید و من نیستم
بعدها وقتی که تنها خاطراتم مانده است
عشق روزی رهگذر می آید و من نیستم
قصه دنیا به سر می آید و من نیستم
یک نفر دلواپسم این پا و آن پا می کند
کاری از من بلکه بر می آید ومن نیستم
خواب و بیداری ... خدایا بازهم در می زند
نامه هایم از سفر می آید و من نیستم
هرچه من می آمدم تا نبش کوچه او نبود
روز آخر یک نفر می آید و من نیستم
در خیابان در اتاقم روی کاغذ پشت میز
شعر تازه آنقدر می آید و من نیستم
بعدها اطراف جای شب نشینی های من
بوی یک سیگار زر می آید و من نیستم
بعدها وقتی که تنها خاطراتم مانده است
عشق روزی رهگذر می آید و من نیستم
عشق از آغاز مشکل بود و آسانش گرفت
عشق از آغاز مشکل بود و آسانش گرفت
عشق از آغاز مشکل بود و آسانش گرفت
تا که در اوج بهاران برگ ریزانش گرفت
عمری از گندم نخورد و دانه دانه جمع کرد
عشق تو آتش شد و در خرمن جانش گرفت
ابرهای تیره را دید و دلش لرزید…باز
فالی از دیوان افکار پریشانش گرفت:
“یاری اندر کس نمی بینم” غزل را گریه کرد
تا به خود آمد دلش از دوستدارانش گرفت
پس تو را نوشید و دستت را فشرد و فکر کرد-
خوب شد که شوکران از دست جانانش گرفت
چند گامی دور شد، اما دلش جامانده بود
آخرین ته مانده ی خود را به دندانش گرفت
داشت از دیدار چشمان تو برمی گشت که
“محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت”
عبدالمهدی نوری
عشق از آغاز مشکل بود و آسانش گرفت
عشق از آغاز مشکل بود و آسانش گرفت
تا که در اوج بهاران برگ ریزانش گرفت
عمری از گندم نخورد و دانه دانه جمع کرد
عشق تو آتش شد و در خرمن جانش گرفت
ابرهای تیره را دید و دلش لرزید…باز
فالی از دیوان افکار پریشانش گرفت:
“یاری اندر کس نمی بینم” غزل را گریه کرد
تا به خود آمد دلش از دوستدارانش گرفت
پس تو را نوشید و دستت را فشرد و فکر کرد-
خوب شد که شوکران از دست جانانش گرفت
چند گامی دور شد، اما دلش جامانده بود
آخرین ته مانده ی خود را به دندانش گرفت
داشت از دیدار چشمان تو برمی گشت که
“محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت”
عبدالمهدی نوری
این مادر خوبِ خیابانــی ، حالـــی شبیه حال من دارد
این مادر خوبِ خیابانــی ، حالـــی شبیه حال من دارد
این مادر خوبِ خیابانــی ، حالـــی شبیه حال من دارد
این مادر خوبِ خیابانــی ، حالـــی شبیه حال من دارد
هر روز می افتد به جان شهر،با شهر جنگِ تن به تن دارد
زن/سینه مالامال اندوه ست،یک سینه ی خوش فرمِ امروزی
این روزها هر شاعــری قطعا"، چشمی به چاک پیرهن دارد !
من ، شاعــرِ یک لا قبایی که ؛ در کوچـــه های شهـر می لولد
آقا به من چه خواهرت خوب ست،این شاعرِ خوشبخت زن دارد
زن با خودش هر روز درگیر ست ، زن با خودش هر شب کتک کاری
این سفره نان می خواهد و یک مَرد،هر شب که قصد زن شدن دارد
هر شب کتک کاری ست در ذهنم،با شعرهایی که نمی گویم
باور نمــی کردم ولــی انگار ، این شعـــر هــم دستِ بزن دارد
زن/مطلقا ممنـوع بی دینی ، من/چای سرد تووی یک سینی
زن/کوه،بر دوشی که می بینی،یک تیشه دستِ کوهکن دارد
تووی خیابان بی خدا شاید ...،گاهی حجابت را رعایت کُن
از این خدا خیری نخواهی دید،وقتی دهان، طعم لجن دارد
حال بدی دارم که می فهمی،حالی شبیه مادری هرزه
این روزها این شاعـــرِ بدبخت ، قصد خرید یک کفن دارد
ناصر ندیمی
هر روز می افتد به جان شهر،با شهر جنگِ تن به تن دارد
زن/سینه مالامال اندوه ست،یک سینه ی خوش فرمِ امروزی
این روزها هر شاعــری قطعا"، چشمی به چاک پیرهن دارد !
من ، شاعــرِ یک لا قبایی که ؛ در کوچـــه های شهـر می لولد
آقا به من چه خواهرت خوب ست،این شاعرِ خوشبخت زن دارد
زن با خودش هر روز درگیر ست ، زن با خودش هر شب کتک کاری
این سفره نان می خواهد و یک مَرد،هر شب که قصد زن شدن دارد
هر شب کتک کاری ست در ذهنم،با شعرهایی که نمی گویم
باور نمــی کردم ولــی انگار ، این شعـــر هــم دستِ بزن دارد
زن/مطلقا ممنـوع بی دینی ، من/چای سرد تووی یک سینی
زن/کوه،بر دوشی که می بینی،یک تیشه دستِ کوهکن دارد
تووی خیابان بی خدا شاید ...،گاهی حجابت را رعایت کُن
از این خدا خیری نخواهی دید،وقتی دهان، طعم لجن دارد
حال بدی دارم که می فهمی،حالی شبیه مادری هرزه
این روزها این شاعـــرِ بدبخت ، قصد خرید یک کفن دارد
ناصر ندیمی
روزهایم
همچون برگ های پاییز
غروب که می شود می افتد …
نمی دانم درخت زندگیم چند برگ دارد…؟!
فقط می دانم پاییز است…!
تو با منــــی و نیــــازی به بـــوی پیرهنت نیست
تو با منــــی و نیــــازی به بـــوی پیرهنت نیست
تو با منــــی و نیــــازی به بـــوی پیرهنت نیست
تـــــو ایستـــــاده ای امّـــــا تـوان دم زدنت نیست
خموشی ات همه فریاد وخودبه لب سخنت نیست
چـــــه تلــــــخ خورده ای از دست روزگار کــه دیگر
چنان گذشته ی شیرین، لب شکر شکنت نیست
چــــه جای غـــم کـــه ندارم تو را که در نظر من
سعادتی به جهان مثل دوست داشتنت نیست
چگونه می سپری تن بــــه بوسه هـــای رقیبم
نشانه بوسه ی من در کدام سوی تنت نیست؟
من از تـــــو اصل تــــو را برگزیده ام کـــــه همیشه
دلت مراست – تو خود گفته ای – اگر بدنت نیست
چنین که عطر تنت ره به هر نسیم گرفته است
تو با منــــی و نیــــازی به بـــوی پیرهنت نیست
خموشی ات همه فریاد وخودبه لب سخنت نیست
چـــــه تلــــــخ خورده ای از دست روزگار کــه دیگر
چنان گذشته ی شیرین، لب شکر شکنت نیست
چــــه جای غـــم کـــه ندارم تو را که در نظر من
سعادتی به جهان مثل دوست داشتنت نیست
چگونه می سپری تن بــــه بوسه هـــای رقیبم
نشانه بوسه ی من در کدام سوی تنت نیست؟
من از تـــــو اصل تــــو را برگزیده ام کـــــه همیشه
دلت مراست – تو خود گفته ای – اگر بدنت نیست
چنین که عطر تنت ره به هر نسیم گرفته است
تو با منــــی و نیــــازی به بـــوی پیرهنت نیست
ﺣﺎﻟــــَﻢ ﺧــــﻮﺏ ﺍَﺳﺖ ﺍَﻣـــّـﺎ ﺩَﺭ ﺣـــﺎﻟَﺖِ ﺧـُـﻨﺜــــﮯ ﺑِﻪ ﺳـَـﺮ ﻣـــﯿﺒَﺮﻡ ﻧـَـﻪ ﺧﻮﺷﺤـــﺎﻟﻢ . . .
ﻧـَـﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣـــﺖ . . .
ﺍَﻓﺴُــــﺮﺩﻩ ﻫﻢ ﻧﯿـﺴﺘــــَﻢ . . .
ﺧﻨﺜـــﮯ ﻭ ﺑﯿــﺨــــﯿﺎﻝ . .
ﺣﺎﻝِ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫــــﺎﯾَﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺩﺍﺭَﻡ . . .
ﻧِﮕــﺮﺍﻥ ﻧﯿـﺴﺘﻢ . . .
ﺩِﻟـــﻬُﺮﻩ ﻧَـﺪﺍﺭﻡ . . .
ﺍَﻣـّــﺎ ﯾﮏ ﺟــــﺎﮮ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﻠﻨﮕـــَﺪ . . .
ﻫـَــﻨﻮﺯ ﺩَﺭﮔـــﯿﺮِ ﺧــــﻮﺩﻡ ﻫـَﺴـــــﺘـَﻢ!
ﻧـَـﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣـــﺖ . . .
ﺍَﻓﺴُــــﺮﺩﻩ ﻫﻢ ﻧﯿـﺴﺘــــَﻢ . . .
ﺧﻨﺜـــﮯ ﻭ ﺑﯿــﺨــــﯿﺎﻝ . .
ﺣﺎﻝِ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫــــﺎﯾَﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺩﺍﺭَﻡ . . .
ﻧِﮕــﺮﺍﻥ ﻧﯿـﺴﺘﻢ . . .
ﺩِﻟـــﻬُﺮﻩ ﻧَـﺪﺍﺭﻡ . . .
ﺍَﻣـّــﺎ ﯾﮏ ﺟــــﺎﮮ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﻠﻨﮕـــَﺪ . . .
ﻫـَــﻨﻮﺯ ﺩَﺭﮔـــﯿﺮِ ﺧــــﻮﺩﻡ ﻫـَﺴـــــﺘـَﻢ!
ببینمت…
گونه هایت خیس است…
باز با این رفیق ناباب…
نامش چه بود؟
هان!
باران…
باز با باران قدم زده ای؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها…
همدم خوبی نیست برای دردها…
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیستر میکند…
گونه هایت خیس است…
باز با این رفیق ناباب…
نامش چه بود؟
هان!
باران…
باز با باران قدم زده ای؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها…
همدم خوبی نیست برای دردها…
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیستر میکند…
ای زمانه من از گردش تو سیر شدم
بس که آزرده و خسته و دلگیر شدم
ای مرگ چرا در آغوش نمیگیری مرا
با خیالت که جوانم به خدا پیر شدم…
بس که آزرده و خسته و دلگیر شدم
ای مرگ چرا در آغوش نمیگیری مرا
با خیالت که جوانم به خدا پیر شدم…
ای کاش عشق بود جدایی نبود / ای کاش محبت بود دروغ نبود / ای کاش مرگ بود تنهایی نبود
مثل آن مسجد بین راهی تنهایم
هر کس هم که می آید مسافر است می شکند
هم نمازش را ، هم دلم را …
و می رود
یه ﺑﭽﻪ ﺩﯾﺪﻡ
ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ
ﺗو ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻢ
ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻮ
ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ
ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ
ﺗو ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻢ
ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻮ
ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ
خدانگهدار همه
تنها که باشی
خیلیها می ایند
لبخند میزنندمهربانند
از تو و خوبیهایت میگویند
دم گوشت زمزمه میکنند که چقدر دوستت دارند
که چقدر میمانند
که چقدر......
تو دلگرم میشوی
و ایمان می اوری هنوز
مردمانی مهربان پیدا میشوند
هنوز خوبی هست
زمانی میگذرد
کم کم مهربانی ها
مثل کاغذ دیواری کهنه از روی دوستت دارمها کنده میشود
و تو در بهت و ناباوری دیواری زشت و پریده میبینی
و دستهایی که میدرند تمام قلبت را
در این اتفاق هیچ چیز مهم نیست
دروغها دورنگی ها رفتن ها اشک ریختنها
نه ان که نیست انقدر اهمیت ندارند حتی مرگ روحت
نه به اندازه مرگ باورهایت و ایمانت
م.
خیلیها می ایند
لبخند میزنندمهربانند
از تو و خوبیهایت میگویند
دم گوشت زمزمه میکنند که چقدر دوستت دارند
که چقدر میمانند
که چقدر......
تو دلگرم میشوی
و ایمان می اوری هنوز
مردمانی مهربان پیدا میشوند
هنوز خوبی هست
زمانی میگذرد
کم کم مهربانی ها
مثل کاغذ دیواری کهنه از روی دوستت دارمها کنده میشود
و تو در بهت و ناباوری دیواری زشت و پریده میبینی
و دستهایی که میدرند تمام قلبت را
در این اتفاق هیچ چیز مهم نیست
دروغها دورنگی ها رفتن ها اشک ریختنها
نه ان که نیست انقدر اهمیت ندارند حتی مرگ روحت
نه به اندازه مرگ باورهایت و ایمانت
م.
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد!
من ادمهای خودخواهی را میشناسم
ادمهایی که جز انچه خود میخواهند چیزی برایشان اهمیت ندارد
ادمهایی که زیاد من میگویند
احساس من نظر من زندگی من من من من
ادمهایی که اگر عاشقانه دوستشان داشته باشی کنارشان بمانی نگرانشان باشی
بیفایده است
چون نمیبینند این همه محبت را
احساس سرما میکنم
نمیدانم از هوای بارانی این روزهاست
یا سردی نگاه انانکه دوستشان دارم
فقط میدانم سردم شده
یاد کوچ ایل می افتم
کاش من هم قدرت داشتم کوچ کنم
و به سرزمین گرمتری بروم
شاید ...........
م.
ادمهایی که جز انچه خود میخواهند چیزی برایشان اهمیت ندارد
ادمهایی که زیاد من میگویند
احساس من نظر من زندگی من من من من
ادمهایی که اگر عاشقانه دوستشان داشته باشی کنارشان بمانی نگرانشان باشی
بیفایده است
چون نمیبینند این همه محبت را
احساس سرما میکنم
نمیدانم از هوای بارانی این روزهاست
یا سردی نگاه انانکه دوستشان دارم
فقط میدانم سردم شده
یاد کوچ ایل می افتم
کاش من هم قدرت داشتم کوچ کنم
و به سرزمین گرمتری بروم
شاید ...........
م.
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
گفتگوهای تنهایی | ادبیات | 11187 | |
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |
Similar threads
-
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-