نفسم گرفت از این شهر
- شروع کننده موضوع mehraz-archi
- تاریخ شروع
نقاب از چهره بردارم
چه خواهد شد؟
تو را بی پرده بنویسم
چه خواهد شد؟
بدون این حجاب خسته و خاکی
مرا بی سایه بنویسی
چه خواهد شد؟
نقاب از چهره میگیرم
بیا اکنون نگاهم کن
چه میبینی
من خاکستری یا یک رهای از قفس رانده
بدون این نقاب من تا کجا با خویش تنهایم
کسی هرگز نمیداند
نقابم را دگر باره به روی چهره ام دارم
نگاهم کن
ببین بی هیچ اندوهی
چه بی پروا میخندم
درست است این همانی ست که
هر که میشناسم
از من میخواهد
چه خواهد شد؟
تو را بی پرده بنویسم
چه خواهد شد؟
بدون این حجاب خسته و خاکی
مرا بی سایه بنویسی
چه خواهد شد؟
نقاب از چهره میگیرم
بیا اکنون نگاهم کن
چه میبینی
من خاکستری یا یک رهای از قفس رانده
بدون این نقاب من تا کجا با خویش تنهایم
کسی هرگز نمیداند
نقابم را دگر باره به روی چهره ام دارم
نگاهم کن
ببین بی هیچ اندوهی
چه بی پروا میخندم
درست است این همانی ست که
هر که میشناسم
از من میخواهد
سیلی باران به گوشم می زند
وه ! که این سیلی به گوشم آشناست
می شناسم دست خیسی را که باز
همچنان سیلی به گوشم می زند
خوب می دانم که غمگینم ولی
ریشۀ نامهربانی ها کجاست؟
*
می دوم در خاطرات کودکی
خوب می آرم بیاد
سال هایی دور بود
مادرم آمد به ایوان بهار
*
تا که باران را شنید
مادرم دستی به موهایش کشید
گفت: تو آماده باش
مهربانی زیر باران می رسد
*
مهربانی خسته است
کوله بارش را بگیر
مهربانی چای می خواهد
بریز
مهربانی غصه دارد
زودباش
دستمالی را بیار
اشک هایش را بگیر
*
سال ها می گذرد
همچنان منتظرم
تاکه باران سیلی اش را می زند
زود از جا می پرم
*
می گذارم روی میز
چای و دستمال تمیز
وه ! که این سیلی به گوشم آشناست
می شناسم دست خیسی را که باز
همچنان سیلی به گوشم می زند
خوب می دانم که غمگینم ولی
ریشۀ نامهربانی ها کجاست؟
*
می دوم در خاطرات کودکی
خوب می آرم بیاد
سال هایی دور بود
مادرم آمد به ایوان بهار
*
تا که باران را شنید
مادرم دستی به موهایش کشید
گفت: تو آماده باش
مهربانی زیر باران می رسد
*
مهربانی خسته است
کوله بارش را بگیر
مهربانی چای می خواهد
بریز
مهربانی غصه دارد
زودباش
دستمالی را بیار
اشک هایش را بگیر
*
سال ها می گذرد
همچنان منتظرم
تاکه باران سیلی اش را می زند
زود از جا می پرم
*
می گذارم روی میز
چای و دستمال تمیز
@spacechild@
عضو جدید
باران!
...
..
من چند صباحیست انتظار چشمان تور ا می کشم...
وچه قدر دلم براشان تنگ شده است!
...
چه دلی دارند این همه گل!
بعد از این خشکسالی ویرانگر
توی این شهرخفقان زده...
چشم هایشان چون یعقوب...
تار وتاریک...
محو انتظار روشنی قطره هاست!
چه صبری دارند این همه گل!
...
..
من چند صباحیست انتظار چشمان تور ا می کشم...
وچه قدر دلم براشان تنگ شده است!
...
چه دلی دارند این همه گل!
بعد از این خشکسالی ویرانگر
توی این شهرخفقان زده...
چشم هایشان چون یعقوب...
تار وتاریک...
محو انتظار روشنی قطره هاست!
چه صبری دارند این همه گل!
آسمان تعطیل است
بادها بیکارند
ابرها خشک و خسیس
هق هق گریه ی خود را خوردند
من دلم می خواهد
دستمالی خیس
روی پیشانی تب دار بیابان بکشم
دستمالم را اما افسوس
نان ماشینی
در تصرف دارد
......
......
......
آبروی ده ما را بردند!
بادها بیکارند
ابرها خشک و خسیس
هق هق گریه ی خود را خوردند
من دلم می خواهد
دستمالی خیس
روی پیشانی تب دار بیابان بکشم
دستمالم را اما افسوس
نان ماشینی
در تصرف دارد
......
......
......
آبروی ده ما را بردند!
من از جهان بي تفاوتي فكرها و حرفها و صداها مي آيم...
و اين جهان...
به لانة ماران مانند است.
و اين جهان؛
پر از صداي حركت پاهاي مردميست،
كه همچنان كه تو را مي بوسند...
در ذهن خود طناب دار تو را مي بافند...
(فروغ فرخزاد)
و اين جهان...
به لانة ماران مانند است.
و اين جهان؛
پر از صداي حركت پاهاي مردميست،
كه همچنان كه تو را مي بوسند...
در ذهن خود طناب دار تو را مي بافند...
(فروغ فرخزاد)
آیاتای
عضو جدید
بانوی مشعل به دست
بانوی مشعل به دست
کنار خلیج ایستاد، درسپیده دمی غمگین
و نظاره کرد سرزمین آشفته را
به آن سوی خلیج نگریست
به جنوب، جایی که خیابان ها به سرخی میزد
به فرزندانش که رنج می بردند و جان برکف دست می نهادند
روی برگرداند
آنگاه به مشرق نگریست، آنجا که سربازان ر|ه می رفتند
تلخی و نفرت را
در چشمان آنها که مصمم بودند و
نمی توانستند منتظر بمانند دید
سیمای سیاهان را دید و بانو
اندوهشان را حس کرد ناله و زاریشان راشنید
و درد را دید در یک میلیون چشم
روی برگرداند
آن گاه عهدی را که بیش از صد سال پیش بسته بود و
از یاد برده بود به یاد آورد
ناله ها و زاری ها، فریاد های آزادی
طنین می اندازند، طنین می اندازند درگوش هایش
بانوی مشعل به دست
به رؤیایی اندیشید که از دست رفته بود
به آسمان چشم دوخت و آنگاه شرمسار سرش را
خم کرد و اشک از دیدگانش جاری شد
بانوی مشعل به دست
کنار خلیج ایستاد، درسپیده دمی غمگین
و نظاره کرد سرزمین آشفته را
به آن سوی خلیج نگریست
به جنوب، جایی که خیابان ها به سرخی میزد
به فرزندانش که رنج می بردند و جان برکف دست می نهادند
روی برگرداند
آنگاه به مشرق نگریست، آنجا که سربازان ر|ه می رفتند
تلخی و نفرت را
در چشمان آنها که مصمم بودند و
نمی توانستند منتظر بمانند دید
سیمای سیاهان را دید و بانو
اندوهشان را حس کرد ناله و زاریشان راشنید
و درد را دید در یک میلیون چشم
روی برگرداند
آن گاه عهدی را که بیش از صد سال پیش بسته بود و
از یاد برده بود به یاد آورد
ناله ها و زاری ها، فریاد های آزادی
طنین می اندازند، طنین می اندازند درگوش هایش
بانوی مشعل به دست
به رؤیایی اندیشید که از دست رفته بود
به آسمان چشم دوخت و آنگاه شرمسار سرش را
خم کرد و اشک از دیدگانش جاری شد
parichehr16
عضو جدید
اين آهنگ برام آشناست!!!!
ممنون!
آیاتای
عضو جدید
زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه؟
ساغر و باده بود بر سر دستم به تو چه؟
تو اگر گوشه ی محراب نشستی، صنمی گفت چرا؟
من اگر گوشه ی میخانه نشستم به تو چه؟
تو که مشغول مناجات و دعـــائی چه به من
من که شب تا به سحر یکسره مستم به تو چه؟
آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند
تو که خشکی چه به من ،
من که تر هستم به تو چه؟
dasthayekhaly
عضو جدید
نفسم می گیرد
در هوایی که نفسهای تو نیست...
در هوایی که نفسهای تو نیست...
بغض می کنم
گریه می کنم
دق می کنم
می میرم
ولی با ادم بی ارزش دردودل نمی کنم.............
خسته ام ...................خسته .....................فقط همین.....................
اینجا پاییزاست انجارانمیدانم
اینجاهواابریست انجارانمی دانم
اینجا دلی تنگ است انجا رانمی دانم......................
وقتی کسی رو دوس داری،حاضری جون فداش کنی
حاضری دنیارو بدی،فقط یه بار نیگاش کنی
به خاطرش داد بزنی،به خاطرش دروغ بگی
رو همه چی خط بکشی،حتّی رو برگ زندگی
وقتی کسی تو قلبته،حاضری دنیا بد بشه
فقط اونی که عشقته،عاشقی رو بلد باشه
قید تموم دنیارو به خاطرِ اون می زنی
خیلی چیزارو می شکنی ، تا دل اونو نشکنی
amin_bushehr
عضو جدید
نفسم گرفت از این شهر
mehravehoath
عضو جدید
به کجا چنین شتابان؟
گون از نسیم پرسید
دل من گرفت از اینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
همه ارزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم
سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها،به باران
برسان سلام مارا
گون از نسیم پرسید
دل من گرفت از اینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
همه ارزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم
سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها،به باران
برسان سلام مارا