hott_پیرامید-کوروش-سالار-....
کجایید؟
چرا نمی یاید
چرا
پیرامیدزززززززززززززززز ---ززززز
ززززز
والا رفتم فوتبال سالن
الان امدم
ماژیک ما مثل تو نترکوندیم دلمون گرفته
ززززز زززز
من هستم هنوز دارم بار وبندیل میبندم برم یه مسافرت یکشنبه برگردم برم شهر شهید پرور رشت واسه ثبت نام
منم شنبه میرم دنبال مدرک کارشناسیم. شاید فردا برم دنبال پول که یه ماشین بندازم زیر پام برم بیام
هنوز نمیدونم چه مرگمه ، فکر اینکه یهو میدیدم مردود موی بدنمو سیخ میکنه
این شعر هم تقدیم به همه دوستای گلم که چرخ فلک بکامشون نچرخیده
استاد اکبر جمشدی:
ای خدایی که جهان مال تو است همچو نانی به پر شال تو است
خالق آدم و جن و ملکی کهنه معمار بنای فلکی
این جهان یکسره در دست تو است همه جا خانه در بست تو است
صاحب شوکت و جاهی آخدا هر کسی را تو پناهی آخدا
آخدا ای که تویی بنده نواز با تو خواهم که کنم راز ونیاز
ای که خلاق مه و خورشیدی بشنو درد دل جمشیدی
با تو اسرار نهانی دارم گفتگوی خودمانی دارم
منم آن بنده زحمتکش تــــــو بنده ساده دل و بی غش تو
من سر گشته پی امـــــــر معاش کرده ام بسکه شب و روز تلاش
تنم از رنج و الم خسته شده در شادی به رخم بسته شده
شده ام لاغر وباریک چو دوک صورتم گشته پراز چین وچروک
از تنم تاب و تــــــــوان دور شده چشم من خسته و رنجور شـده
آنچــــــــــنان کم شده نور بصرم کز دو مــــتری نشناسم پسرم
آخدا رفـــــــــت جــــــوانیم زدست پشتم از محــــــنت ایام شکست
بنـــــــــگر از رنج و مـحن پیر شدم در جوانی زجهان سیر شدم
این شنیدم چو کسی رنج برد آخــــــــــــــــر رنجبری گنج برد
من بســـــــــی رنج کشیدم آخدا اثر از گـــــــــنج ندیـــــــــدم آخدا
یچ از خـــــــــویش نبـــردم ثمری رنــــــج بود از مـــن و گنج از دگری
این جهانـــــــی که نکو ساخته ای صیقلــــــی کـــــرده و پرداخته ای
بـــــا همه وسعـــــــــت وزیبایی آن با همه لطـــــــــــف و دل آرایی آن
گر چه خوش نقش و بلند ایوان است بهر من تنگتر از زندان اســــت
چونکه یک متر زمین زین همه خاک تو ندادی به من ای ایزد پـــاک
روز و شـــــــــــب دربدر و حیرانم خاک بر دوشم وســـــر گردانم
نه منــــــــــم غرق به دریای محن اکثر خلــــــــــق جهاننــــد چو من
عده ای راحت ومست از می ناب دسته ای در تعب و رنــــج وعذاب
آخــــــــدا هر چه که بودت زرو سیم بین یک عده نمودی تقســــیم
آنچه بر مـــــــا تــــــو ز احسان دادی رنج و غم بیکش و پیمـــان دادی
آخـــــــــــــدا از سخن بنده خویش بنده مفلس و شرمنده خویش
نکند در هــــــــــــــم و دلگیر شوی از بشر سازی خود ســیر شوی ؟
زآدمـــــــــــــیزاده جهان پاک کنی عالمی را تپــــــــــــــه خاک کنی ؟
تا نرنجـــــــــــــــی آخدا از سخنم مشت محکــــــــم نزنی بر دهنم
بهتر است اینکه ببندم لب خویش پیش از این کش ندهم مطلب خویش