معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
وقتی که گل در نمیاد
سواری این رو نمیاد
کوه و بیابون چی چیه ؟
وقتی که بارون نمیاد
ابر زمستون نمیاد
این همه ناودون چی چیه ؟
حالا تو دست بی صدا
دشنه ما شعر و غزل
قصه مرگ عاطفه
خواب های خوب بغل بغل
انگار با هم غریبه ایم ، خوبی ما دشمنیه ، کاش من و تو می دونستیم
اومدنی رفتنیه
سواری این رو نمیاد
کوه و بیابون چی چیه ؟
وقتی که بارون نمیاد
ابر زمستون نمیاد
این همه ناودون چی چیه ؟
حالا تو دست بی صدا
دشنه ما شعر و غزل
قصه مرگ عاطفه
خواب های خوب بغل بغل
انگار با هم غریبه ایم ، خوبی ما دشمنیه ، کاش من و تو می دونستیم
اومدنی رفتنیه
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه قلبم از کار بایستد و تنم سرد شود و با خاک یکسان شوم
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه هیچ صدایی به گوشم نرسد و هیچ خورشیدی بر من
نتابد و از دیدن ماه وستارگان کور باشم
می خواهم به مرگی کاملأ غیرعادی بمیرم
مرگی شبیه بخار شدن آب
روییدن دانه
غروب خورشید
ابری شدن آسمان
می خواهم نیست شوم تا در دنیایی دیگر ظاهر شوم :
دنیایی که مزه ی آن را کاملأ نچشیدم
دنیایی که در آن همه چیز عادی باشد
جز وحشت از نیستی
جز درماندگی
جز تنهایی ......
نه اینکه قلبم از کار بایستد و تنم سرد شود و با خاک یکسان شوم
می خواهم بمیرم ،
نه اینکه هیچ صدایی به گوشم نرسد و هیچ خورشیدی بر من
نتابد و از دیدن ماه وستارگان کور باشم
می خواهم به مرگی کاملأ غیرعادی بمیرم
مرگی شبیه بخار شدن آب
روییدن دانه
غروب خورشید
ابری شدن آسمان
می خواهم نیست شوم تا در دنیایی دیگر ظاهر شوم :
دنیایی که مزه ی آن را کاملأ نچشیدم
دنیایی که در آن همه چیز عادی باشد
جز وحشت از نیستی
جز درماندگی
جز تنهایی ......
شبی غمگین ، شبی بارانی وسرد..
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت: تنهایی ، غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست..
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت: تنهایی ، غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست..
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
رفتیم اگر ملول شدی از نشست ما
فرمای خدمتی که برآید ز دست ما
برخاستیم و نقش تو در نفس ما چنانک
هر جا که هست بی تو نباشد نشست ما
با چون خودی درافکن اگر پنجه می‌کنی
ما خود شکسته‌ایم چه باشد شکست ما
جرمی نکرده‌ام که عقوبت کند ولیک
مردم به شرع می‌نکشد ترک مست ما
شکر خدای بود که آن بت وفا نکرد
باشد که توبه‌ای بکند بت پرست ما
سعدی نگفتمت که به سرو بلند او
مشکل توان رسید به بالای پست ما
فرمای خدمتی که برآید ز دست ما
برخاستیم و نقش تو در نفس ما چنانک
هر جا که هست بی تو نباشد نشست ما
با چون خودی درافکن اگر پنجه می‌کنی
ما خود شکسته‌ایم چه باشد شکست ما
جرمی نکرده‌ام که عقوبت کند ولیک
مردم به شرع می‌نکشد ترک مست ما
شکر خدای بود که آن بت وفا نکرد
باشد که توبه‌ای بکند بت پرست ما
سعدی نگفتمت که به سرو بلند او
مشکل توان رسید به بالای پست ما
چه دلتنگم برای چشمهای مهربانت
چه دلتنگم برای خنده ای روی لبانت
دوباره پر شدم از عطر شیرینت شبانه
دوباره گیرد این قلبم نبودت را بهانه
منم تنهاترین عاشق زعشق تو چه شدحاصل
به جز بیرحمی وآزار تو خودگو که چه شدبادل
شدم بازیچه ی قلبت عزیزم خوب میدانی
مرا خواهی دمی زان پس دم دیگر زخود رانی
شریک لحظه های بی پرو بالی
بگو آن دم که تنهایی تو با یادم آرام میباری..
چه دلتنگم برای خنده ای روی لبانت
دوباره پر شدم از عطر شیرینت شبانه
دوباره گیرد این قلبم نبودت را بهانه
منم تنهاترین عاشق زعشق تو چه شدحاصل
به جز بیرحمی وآزار تو خودگو که چه شدبادل
شدم بازیچه ی قلبت عزیزم خوب میدانی
مرا خواهی دمی زان پس دم دیگر زخود رانی
شریک لحظه های بی پرو بالی
بگو آن دم که تنهایی تو با یادم آرام میباری..
بگــذار بیـــاید
بگـذار بیــاید، از در ، دیـــوار، کنــج و کلیــد
از هـــر طـرف که می خواهــــــــــد
درد، درد اسـت
دل خـــوش مکـن به وارونــــــــــــه خـوانـدنـش
تنهـا تـــویی و تنهـــایی ات
تـویی و بـــــــارانِ پشــت ِ پنجــــره
دوربیــــــــن را بچرخــان
کلیــد را لمــس کـن
حـــرکـت...
زندگـــی آغــــــــــاز می شـود دیگـر بـار
در شکـوه ِ چشمــانت
وجـــودِ پـر مهــرت
و دســت هـــای تــــــــو
بـرای گشــودن ِ درهـــــــایِ دردنـــاک ِ جهــان
کافـــی اسـت
بــــــــــــــــــــــاو ر کـن
چونــان همیشــه
خـــدا را، صبــــــــــــــورانه بــــاور کـن
خدایــا ...
دلـــــــــــــــــم عجیب گرفتـــه
صبـورانه بـاورت کـردم
تنهــــــــــــــــــــــ ــایم مگــذار
بگـذار بیــاید، از در ، دیـــوار، کنــج و کلیــد
از هـــر طـرف که می خواهــــــــــد
درد، درد اسـت
دل خـــوش مکـن به وارونــــــــــــه خـوانـدنـش
تنهـا تـــویی و تنهـــایی ات
تـویی و بـــــــارانِ پشــت ِ پنجــــره
دوربیــــــــن را بچرخــان
کلیــد را لمــس کـن
حـــرکـت...
زندگـــی آغــــــــــاز می شـود دیگـر بـار
در شکـوه ِ چشمــانت
وجـــودِ پـر مهــرت
و دســت هـــای تــــــــو
بـرای گشــودن ِ درهـــــــایِ دردنـــاک ِ جهــان
کافـــی اسـت
بــــــــــــــــــــــاو ر کـن
چونــان همیشــه
خـــدا را، صبــــــــــــــورانه بــــاور کـن
خدایــا ...
دلـــــــــــــــــم عجیب گرفتـــه
صبـورانه بـاورت کـردم
تنهــــــــــــــــــــــ ــایم مگــذار
سیاهی سرد شب چونان پرده سنگینی بر خانه دلم سایه افکنده و من در قعر گرداب ارزوهای بی فرجام دلم اسیر افتاده ام......
دو چشم خسته ام را خواب می گیرد.... اما من سودی نیافتن از خفتن و باز برخواستن من امشب باز بیدارم و دوباره غم ساربان قافله روزگار سیاه من است....
میان خواب و بیداری خاطرات خوش دوران دور کودکی ام دوران شور شادمانیها در چشمم نقش می بندد...
رویای شیرین کودکی لبخند تلخی بر لبهای همیشه بسته ام هدیه میکند.... کاش میشد دوباره از نو اغاز کرد ایکاش میشد تمام فرصتهای سوخته را دوباره احیا کرد....
اما دریغ....
سرگردانتر از همیشه ام ....بی هدف- بی امید-خسته و تنها چونان تک درختی در بیابانی داغ و مرده لحظه شماری میکنم که فرشته مرگ در اغوشم گیرد.... دیگر مجالی نمانده روزهای دلهره رو پایان است من همان عاشق دیروزی ام دلشکسته امروز و گویا فراموش شده فردا میشناسی مرا؟ گمان نمیکنم..
نشسته ام و باز به سرابی می اندیشم... هنوز هم می نویسم چه کنم؟ سفره پردرد دلم را برای که باز کنم؟ گوش شنوایی نیست تا پذیرای غمزده های من باشم لاجرم مینویسم .......برای تو که اوج ارزوهایم هستي . خاطرات غبار زده ذهن خسته ام چونان شهاب جوانمرگی! سوسو میزندمن نمیدانم چرا غصه نميکشد مرا..... شاید منتطر امیدی ارزویی.....نه میدانم خیالی بیش نیست....
دو چشم خسته ام را خواب می گیرد.... اما من سودی نیافتن از خفتن و باز برخواستن من امشب باز بیدارم و دوباره غم ساربان قافله روزگار سیاه من است....
میان خواب و بیداری خاطرات خوش دوران دور کودکی ام دوران شور شادمانیها در چشمم نقش می بندد...
رویای شیرین کودکی لبخند تلخی بر لبهای همیشه بسته ام هدیه میکند.... کاش میشد دوباره از نو اغاز کرد ایکاش میشد تمام فرصتهای سوخته را دوباره احیا کرد....
اما دریغ....
سرگردانتر از همیشه ام ....بی هدف- بی امید-خسته و تنها چونان تک درختی در بیابانی داغ و مرده لحظه شماری میکنم که فرشته مرگ در اغوشم گیرد.... دیگر مجالی نمانده روزهای دلهره رو پایان است من همان عاشق دیروزی ام دلشکسته امروز و گویا فراموش شده فردا میشناسی مرا؟ گمان نمیکنم..
نشسته ام و باز به سرابی می اندیشم... هنوز هم می نویسم چه کنم؟ سفره پردرد دلم را برای که باز کنم؟ گوش شنوایی نیست تا پذیرای غمزده های من باشم لاجرم مینویسم .......برای تو که اوج ارزوهایم هستي . خاطرات غبار زده ذهن خسته ام چونان شهاب جوانمرگی! سوسو میزندمن نمیدانم چرا غصه نميکشد مرا..... شاید منتطر امیدی ارزویی.....نه میدانم خیالی بیش نیست....
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] جا برای منِ گنجشک زیاد است ولی [/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] به درختـانِ خیـابـانِ تو عـادت دارم[/FONT]
عاشقانه دوست دارم
اگر یک آسمان دل را به قصد عشق بردارم میان عشق
و زیبایی تو را دوست می دارم
تو را عاشقانه دوست دارم
مثل گلهای بهاری
مثل پنجره های باز رو به دریا
مثل گلهای عاشق در باغچه های انتظار
تو را مثل خودت پاک و معصوم دوست دارم
من عاشقم
عاشق صدای شرشر بارن
عاشق پنجره های خیس باران خورده
و عاشق کوچه های نمناک انتظار
من عاشقم
عاشق شبهای پر ستاره و مهتابی
در کوچه پس کوچه های دلواپسی در انتظار دیدار یک آشنا
من عاشقم
عاشق پاکی و معصومیت
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی بهار و عاشق تمام شقایق های دنیا
اگر یک آسمان دل را به قصد عشق بردارم میان عشق
و زیبایی تو را دوست می دارم
تو را عاشقانه دوست دارم
مثل گلهای بهاری
مثل پنجره های باز رو به دریا
مثل گلهای عاشق در باغچه های انتظار
تو را مثل خودت پاک و معصوم دوست دارم
من عاشقم
عاشق صدای شرشر بارن
عاشق پنجره های خیس باران خورده
و عاشق کوچه های نمناک انتظار
من عاشقم
عاشق شبهای پر ستاره و مهتابی
در کوچه پس کوچه های دلواپسی در انتظار دیدار یک آشنا
من عاشقم
عاشق پاکی و معصومیت
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی بهار و عاشق تمام شقایق های دنیا
آي
آيه مكرر آرامش
مي خواهمت هنوز.
آري
هنوز هم
درياي آرزو
در اين دل شكسته من موج ميزند.
راهي به دل بجو.
آيه مكرر آرامش
مي خواهمت هنوز.
آري
هنوز هم
درياي آرزو
در اين دل شكسته من موج ميزند.
راهي به دل بجو.
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد
اسمم را سنگی نگه می دارد و خودم را گوری و یادم را .....نمیدانم ....شاید هیچکس........