معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

من دلم سخت گرفته است
ازين ميهمان خانه مهمان كُش كه روزش نيز تاريك است ...

 

[mohammad azizi]

دلم تنگ است ميان اين همه رنج، غم و اندوه
زمستان آمد
و من
در حسرت پاييز
برگ هاي درخت چنار همسايه را مي شمردم ...
​

 

[mani24]

هر روز می پرسی که : آیا دوستم داری؟

من، جای پاسخ بر نگاهت خیره می مانم

تو در نگاه من چه می خوانی، نمی دانم

اما به جای من، تو پاسخ می دهی آری!

ما هردو می دانیم

چشم و زبان، پنهان و پیدا رازگویانند

و آنها که دل با یکدگر دارند

حرف ضمیر دوست را ناگفته می دانند،

ننوشته می خوانند

من "دوستت دارم" را

پیوسته در چشم تو می خوانم

ناگفته، می دانم

من، آنچه را احساس باید کرد

یا در نگاه دوست باید خواند

هرگز نمی پرسم

هرگز نمی پرسم که: آیا دوستم داری؟

قلب من و چشم تو می گوید به من:آری

 

[mohammad azizi]

این شب ها
چشم های من خسته است
گاهی اشک ، گاهی انتظار
این سهم چشم های من است​

 

[mohammad azizi]

ای کاش می شد فهمید در دل آسمان چه می گذرد
که امشب با ناله ای بغض آلود
بر دیار این دل خسته
اشک می ریزد

 

[mohammad azizi]

مرا مي خواستي تا شاعري را
ببيني روز و شب ديوانه خويش
مرا مي خواستي تا در همه شهر ز هر كس بشنوي افسانه خويش!!!!!!!!!!
مرا مي خواستي تا در غزل ها
تو را زيباتر از مهتاب گويم
تنت را در ميان چشمه نور
شبانگاهان مهتابي بشويم!!!!!!!!
مرا مي خواستي اما چه حاصل
برايت هرچه كردم باز كم بود!!!!!!!
مرا روزي رها كردي در اين شهر
كه اين قطره دل درياي غم بود!
تو را مي خواستم تا در جواني
نميرم از غم بي همزباني
غم بي همزباني سوخت جانم
چه مي خواهم دگر زين زندگاني؟؟؟؟؟؟؟؟

 

[mani24]

دستمــــ را بگیر
دارم به یادتــــــــــ ..
.
.
.
.. می افتــم

 

[mani24]

هرگز از بی کسی خویش مرنج

هرگز از دوری این راه مگوی

واز این فاصله که میان من و توست

و هر آنجا که دلت تنگ من است

بهترین شعر مرا قاب کن و پشت نگاهت بگذار

تا که تنهاییت از دیدن من جا نخورد

وبداند که دل من با توست

و همین نزدیکیست

 

[mohammad azizi]

مثل بغض خسته از درد ، مثل بارون شکستن
راه ناهموار ماتم، خیره خیره تا گسستن

آرزوهای شکسته منتظرهای رمیده
از درنگ و ظلمت شب، بال پرواز پروار تکیده

قطعه قطعه هر صدایی ، فرصت خون خوردن ما
بی عبور یک پرستو، وقت پر اندوه آوا

پر هراس وحشت خویش در حصار تنگ هر تن
بارش مرگ و جدایی ، مست از این بیهوده بودن

ما که رفتیم و ندیدم یک بهار و یک شکستن
عشق ما جنس فنا شد، مثل آوار تکیدن

پس چرا باید بمیریم...! ما سزوار بهاریم
منتظر اینجا نشسته ، آرزوی کهنه داریم

آروزی پرکشیدن ، آرزوی مرگ وحشت
آرزوی بوسه بر عشق ، رد شدن از مرز غربت
​

 

[mohammad azizi]

در انتظار آمدنت بودم، تا مرا به سرزمین پاک دلت میهمانی کنی و دنیایم را با حجم
"بودنت"،
که اکنون همه دنیای من شده، پر نمایی !؟
چشم براهت بودم تا مهربانی، شور و عشقم را خرج چشمانت کنم!
منتظرت بودم!
تا بار دگر، دستهای مرا به معراج شانه هایت، ببری!
انتظار دیدارت، هنوز با من است! سخت و کشنده!!
اما تو دیگر نیامدی!!!!
​

 

[mohammad azizi]

عشق آخرين همسفر من مثل تو منو رها كرد
حالا دستهام مونده و تنهايي من
​

 

[mohammad azizi]

من یه آرزویی تو زندگیم داشتم................
بهش رسیدم.............
خوشبختی رو با تمام وجودم حس کردم............
باهاش زندگی کردم.........
زندگی رو دوباره با نهایت عشق و زیباییهایش بهم داد..........
دوباره متولد شدم...........
معنای عشق را فهمیدم.............
معنای زندگی را...........
مهربانی............
امید را............
ولی............
افسوس .................................................. .............
خیلی زود پر کشید و رفت..............
حالا من ماندم و تلی از ویرانه های تنهایی و غم
آری.............
دنیا بدان،من دیگر هیچ آرزویی ندارم............
مرگ را میطلبم...........
نمیدانم خدا این آرزویم را کی بهم میبخشه...........
امیدوارم زود باشه که.........
خیلی
خیلی..............
درد دارد.............
دل بی صاحب من

 

[mohammad azizi]

[h=2] تا ابد با درد و رنج خويش خلوت مي كنم
[/h]

رفتي و با رفتنت كاخ دلم ويرانه شد
من در اين ويرانه ها احساس غربت مي كنم
چشمهايم خيس از باران اشك و انتظار
من به اين دوري خدايا كي عادت مي كنم ؟
مي روم قلب تو را پيدا كنم
برق چشمان تو را معنا كنم
مي روم شايد كه در دشتي بزرگ
معني عشق تو را پيدا كنم
​

 

[mohammad azizi]

حالا كه دست هایت چتر نمی شوند
حالا كه نگاهت ستاره نمی بارد
حالا كه خانه ای برای ما شدن نداریم
از كاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، ‌خیس اشك هایم نشود

 

[mohammad azizi]

خسته از بغض نگشوده ي شبانه ام
​

و پراز واژه ي تکراري تنهايي و اشک​

آسمان گرفته است​

دل من هم...​

نگاه نمي کني​

آرام آرام دور مي شوي​

بغض آسمان مي ترکد؛​

مي بارد​

دل من هم...​

 

[mohammad azizi]

دلم گرفته است
بدجوری دلم برایش تنگ شده است
برایش که لیاقت دل تنگ شدن را دارد ...

 

[mohammad azizi]

یک سنگ بر پیشانی سنگی کوه خورد ..کوه خندید ..و..!!!!
سنگ شکست...
یک روز کوه می شکند ..خواهی دید..

 

[mohammad azizi]

و ناگهـــــــــــــــان روزي...
در همين نزديكي به پايان خواهم رسيد
آه اي روزهاي رفته!...
چه اندازه من پرم
از اندوه فرداهاي نامعلوم ​

 

[mohammad azizi]

میراث تو
چيزي از دريا
در صدف‌ها جا مانده
چيزي از تو
در من
چيزي از صداي تو در گوشم
چيزي از تصوير تو در نگاهم
چيزي از بوي تو در هوا
جا مانده
به هم مي‌كوبند موج‌ها
درون صدف‌ها
درون سينه‌ي من
​

 

[mohammad azizi]

آه ... اين منم پيچيده و انبوه و سخت
چيزي شبيه ريشه سبز يك درخت...
اكنون تهي دست و بي مايه ام..
زيراكه بي بر و بي سايه ام..
​

 

[mohammad azizi]

لمس کن کلماتی را
که برایت می نویسم
تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست…
تا بدانی نبودنت آزارم می دهد…
لمس کن نوشته هایی را
که لمس ناشدنیست و عریان…
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد
لمس کن گونه هایم را
که خیس اشک است و پر شیار…
لمس کن لحظه هایم را…
تویی که می دانی من چگونه
عاشقت هستم٬
لمس کن این با تو نبودن ها را
لمس کن…
همیشه عاشقت میمانم
دوستت دارم ای بهترین بهانه ام

 

[mohammad azizi]

احساس
من اکنون احساسمی کنم ،
بر تل خاکستری از همه آتش ها و امیدها و خواستن هایم ،
تنها ماندهام .
و گرداگرد زمین خلوت را می نگرم.
و اعماق آسمان ساکت را می نگرم.
وخود را می نگرم
و در این نگریستن های همه دردناک و همه تلخ ،
این سوال هموارهدر پیش نظرم پدیدار است .
و هر لحظه صریح تر و کوبنده تر
که تو این جا چه میکنی ؟
امروز به خودم گفتم :
من احساس می کنم ،
که نشسته ام زمان را مینگرم که می گذرد.
همین و همین

 

[mohammad azizi]

وقتی دلگیرم از خود
واژه ها سخت تمکین می کنند
وقتی دلتنگم از تو
هر سطر چرت می شود
وقتی می رسم به عشق
دستهایم مجاب نمی شوند
پاهایم تردید را قدم می زنند
حسهایم اینجا را
دوست نمی دارند
وخودم... ترا
آنی نیستم
که آرزو داشتم
حسهایم را کسی
دزدیده
کاش میشد فهمید
در کدام شب
به بیراهه رفتم
چراغی که افروختی
تمام روزهایم را تیره ساخت
آهای
کسی از اهالی سبز کوچه باغ
اینجا نیست
کسی که مرا برگرداند
به روزهای تنهائی
​

 

[mohammad azizi]

سهم من از باران محبتت
زمین زیر چتر بود....
​

 

[mani24]

من شكايت دارم از سرنوشت ظالمى كه

يك لحظه به مراد من نگشت

و از ماههاى بى رحمى

كه بى تو گذشتند...

 

[mani24]

چه حس خوبیه بازم دوباره با تو خندیدن

تموم سختیا رو باز کنار تو نفهمیدن

چه حس خوبیه اما بگو این قصه رویا نیست

به غیر از تو که دنیامی دیگه چیزی تو دنیام نیست


به جای قاب پوسیده به جای عکس رو دیوار

تو رو میبینمت هر شب تو رو میفهممت هربار

همیشه قد رویا بود ولی حالا تو اینجایی

چقدر این زندگی خوبه چقدر بی وقفه زیبایی


چه حال خوبیه با تو همیشه هم نفس باشم

منو گم میکنی تا من تو آغوش تو پیدا شم

تو این احساس و می فهمی منو تنها نمی ذاری

بگو این قصه رویا نیست بگو حال منو داری

 

[mohammad azizi]

وقتی تمام بدنم
از دل تنگی درد می کند
کجاست نگاهت ؟


کجاست؟
​

 

[mohammad azizi]

شبي پرسيدمش از بي قراري

به غير از من كسي را دوست داري ؟

دوچشمش از خجالت اشك افتاد

ميان اشك هايش گفت آری

 

[mani24]

بزار خیال کنم هنوز ترانه هامو میشنوی

هنوز هوامو داری و هنوز صدامو میشنوی

بزار خیال کنم هنوز یه لحظه از نیازتم

اگه تموم قصمون, هنوز ترانه سازتم

بزار خیال کنم هنوز پر از تب وتاب منی

روزا بفکر دیدنم , شبا پر از خواب منی

 

[mani24]

تورا در قلب شعرم میگذارم ،

به نام عشق آن را می نگارم ،

تمام حرف من در شعر این بود ،

تورا تا بی نهایت دوست دارم .