معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
اِنـصـــآفــــ نـیـستــــــ
کــه دُنـیــآ آنـقـَـدر کـوچَـکـــــ بـآشـَــ د
کــه آدَمـ هــآےِ تـکـرآرِے رآ روزے صـَـد بــآر بــِبـیـنــی
و آنـقـَـدر بـُزرگــــــ بــآشَــد
کــه نـَتـَـوآنـی آن ڪٙﺳﮯ رآ ڪﮧ دلـَــ ـ ـتـــــ مـیـخواهــَـد،
حـَـتــی یـِکــــ بــآر بـبــیـنــــی...!
کــه دُنـیــآ آنـقـَـدر کـوچَـکـــــ بـآشـَــ د
کــه آدَمـ هــآےِ تـکـرآرِے رآ روزے صـَـد بــآر بــِبـیـنــی
و آنـقـَـدر بـُزرگــــــ بــآشَــد
کــه نـَتـَـوآنـی آن ڪٙﺳﮯ رآ ڪﮧ دلـَــ ـ ـتـــــ مـیـخواهــَـد،
حـَـتــی یـِکــــ بــآر بـبــیـنــــی...!
مدتهاست
دلم شروعی تازه میخواهد
تو بیا
مرا دوباره آغاز کن.....!!
دلم شروعی تازه میخواهد
تو بیا
مرا دوباره آغاز کن.....!!
muhammad-k
کاربر بیش فعال
همیشه می گریختم
میان کلمه های تکراری قدیمی
و سروصداهای بیهوده
از زمان می گریختم
به درون خود
سفر می کردم ودورمی شدم
اما این بار
پیش از آنکه بگریزم
ستاره ای روی دست من افتاد
ستاره ای که به خاطر من
از آسمان جدا شده بود
ستاره
باعث زندگی من بود
وباعث مرگ
ستاره روی دست من به خواب رفته بود
همچون گنج رازهای کودکی
و من
با ستاره بر دستم
نمی توانم جای دوری بگریزم.
میان کلمه های تکراری قدیمی
و سروصداهای بیهوده
از زمان می گریختم
به درون خود
سفر می کردم ودورمی شدم
اما این بار
پیش از آنکه بگریزم
ستاره ای روی دست من افتاد
ستاره ای که به خاطر من
از آسمان جدا شده بود
ستاره
باعث زندگی من بود
وباعث مرگ
ستاره روی دست من به خواب رفته بود
همچون گنج رازهای کودکی
و من
با ستاره بر دستم
نمی توانم جای دوری بگریزم.
آخرین ویرایش:
اگه این زندگی باشه
من از مردن هراسم نیست
چه حسی دارم این روزا
شاید مرده ام حواسم نیست...!!!
من از مردن هراسم نیست
چه حسی دارم این روزا
شاید مرده ام حواسم نیست...!!!
اینجا...
آدم که نه!
آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند!
و جالب تر !
اینجا هر کسی
هفتاد رنگ بازی میکند
تا میزبان سیاهی دیگری باشد!
شهر من اینجا نیست!
اینجا...
همه قار قار چهلمین کلاغ را
دوست می دارند!
و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد!
شهر من اینجا نیست!
اینجا...
سبدهاشان پر است از
تخم های تهمتی که غالبا "دو زرده" اند!
من به دنبال دیارم هستم,
شهر من اینجا نیست...
شهر من گم شده است!
آدم که نه!
آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند!
و جالب تر !
اینجا هر کسی
هفتاد رنگ بازی میکند
تا میزبان سیاهی دیگری باشد!
شهر من اینجا نیست!
اینجا...
همه قار قار چهلمین کلاغ را
دوست می دارند!
و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد!
شهر من اینجا نیست!
اینجا...
سبدهاشان پر است از
تخم های تهمتی که غالبا "دو زرده" اند!
من به دنبال دیارم هستم,
شهر من اینجا نیست...
شهر من گم شده است!
muhammad-k
کاربر بیش فعال
[h=2]
[/h]
[/h]
او راحـــت از مــَن گـذشـــت..
اگــــر خـُـدا هـَـــم از او راحــت بـُـگـــذرد
قیـــامـــت را مــــَن بـــِـــپا میــکــــُــــنــــَـــم .....
اگــــر خـُـدا هـَـــم از او راحــت بـُـگـــذرد
قیـــامـــت را مــــَن بـــِـــپا میــکــــُــــنــــَـــم .....
بهانه گیر زبان نفهم....
دلم را میگویم،
آخر "تو" را از کجا برایش بیاورم!
دلم را میگویم،
آخر "تو" را از کجا برایش بیاورم!
درد آدمی آن زمان اغاز میشود که محبت کردن را میگذارند پای احتیاج
صداقت داشتن را میگذارند پای سادگی
سکوت کردن رو میگذاررند پای نفهمی
نگرانی را میگذارند پای تنهایی
و وفاداری را پای بی کسی
همه میدانند که حقیقت این نیست اما انقدر
تکرار میکنند که خودت هم باورت میشود
صداقت داشتن را میگذارند پای سادگی
سکوت کردن رو میگذاررند پای نفهمی
نگرانی را میگذارند پای تنهایی
و وفاداری را پای بی کسی
همه میدانند که حقیقت این نیست اما انقدر
تکرار میکنند که خودت هم باورت میشود
تو آغوشت بگیر امشب ، تن تب دارِ سردم رو
بزار با تو ببینم من ، هجوم تلخ مرگم رو
تو آغوشت بگیر امشب ، وجودم مست اسم توست
تمام التهاب من ، فقط آغوش گرم توست
ببین دیره برای ما ، ببین وقت وداع ماست
هنوز دلتنگه لبهاتم ، اگرچه آخرین شبهاست
بیا آری بین من رو ، تو ای تنها غرور من
تمام لحظه ها از توست ، برای پیکر این تن
نگاهت هر کجا پیداست ، کناره قلب آواره
دقایق بی تو بی معنی ، همش در جنگ و پیکاره
تو آغوشت بگیر امشب ، شبی لبریز دردم من
همیشه ارزوم بوده ، تو آغوشت بمیرم من
دردهاي من
جامه نيستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نيستند
تا به رشته‌ي سخن درآورم
نعره نيستند
تا ز ناي جان بر آورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من
گرچه مثل دردهاي مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي که چين پوستينشان
مردمي که رنگ روي آستينشان
مردمي که نامهايشان
جلد کهنه‌ي شناسنامه هايشان
درد مي کند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه‌هاي ساده‌ي سرودنم
درد مي کند
انحناي روح من
شانه‌هاي خسته‌ي غرور من
تکيه گاه بي پناهي دلم شکسته است
کتف گريه‌هاي بي بهانه‌ام
بازوان حس شاعرانه‌ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي کجا؟
درد دوستي کجا؟
اين سماجت عجيب
پافشاري شگفت دردهاست
دردهاي آشنا
دردهاي بومي غريب
دردهاي خانگي
دردهاي کهنه‌ي لجوج
اولين قلم
حرف حرف درد را
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزير خويش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوي غنچه‌ي دل است
پس چگونه من
رنگ و بوي غنچه را ز برگهاي تو به توي آن جدا کنم؟
دفتر مرا
دست درد مي زند ورق
شعر تازه ي مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در اين ميانه من
از چه حرف مي زنم؟
درد، حرف نيست
درد، نام ديگر من است
من چگونه خويش را صدا کنم؟
جامه نيستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نيستند
تا به رشته‌ي سخن درآورم
نعره نيستند
تا ز ناي جان بر آورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من
گرچه مثل دردهاي مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي که چين پوستينشان
مردمي که رنگ روي آستينشان
مردمي که نامهايشان
جلد کهنه‌ي شناسنامه هايشان
درد مي کند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه‌هاي ساده‌ي سرودنم
درد مي کند
انحناي روح من
شانه‌هاي خسته‌ي غرور من
تکيه گاه بي پناهي دلم شکسته است
کتف گريه‌هاي بي بهانه‌ام
بازوان حس شاعرانه‌ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي کجا؟
درد دوستي کجا؟
اين سماجت عجيب
پافشاري شگفت دردهاست
دردهاي آشنا
دردهاي بومي غريب
دردهاي خانگي
دردهاي کهنه‌ي لجوج
اولين قلم
حرف حرف درد را
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزير خويش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوي غنچه‌ي دل است
پس چگونه من
رنگ و بوي غنچه را ز برگهاي تو به توي آن جدا کنم؟
دفتر مرا
دست درد مي زند ورق
شعر تازه ي مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در اين ميانه من
از چه حرف مي زنم؟
درد، حرف نيست
درد، نام ديگر من است
من چگونه خويش را صدا کنم؟
باید به بعضیـ ـ ـ ـ ـ ها گفت
:
ناراحت چی هستـ ـ ـی؟؟؟
دنیــــــــــــــــــــا که به آخـ ـ ـ ـ ـ ـر نرسیده
من نشد یکیـ ـ ـ ـ دیگه تو که عادتــ ـ داری...!
:
ناراحت چی هستـ ـ ـی؟؟؟
دنیــــــــــــــــــــا که به آخـ ـ ـ ـ ـ ـر نرسیده
من نشد یکیـ ـ ـ ـ دیگه تو که عادتــ ـ داری...!
من,تو,ما.یادت هست!
تمام شد....
حالاتو,او,شما
من هم به سلامت.....
تمام شد....
حالاتو,او,شما
من هم به سلامت.....
خــدايـــــا.........
بُـت بود، بــت شکن فــرستادي !
من پر از بغـضم ....
بغـض شکـن هــم داري؟؟؟؟!!!!
بُـت بود، بــت شکن فــرستادي !
من پر از بغـضم ....
بغـض شکـن هــم داري؟؟؟؟!!!!
بــــاز هـــــم خيال تــــو
مــــرا
“برداشــــت”
کجــــا مي بــــرد نمــــي دانــــم!
در زندگی برایِ هر آدمی
از یک روز …
از یک جا …
از یک نفر …
به بعد …
دیگر هیچ چیز مِثلِ قَبل نیست
نه روزها ، نه رنگ ها، نه خیابانها …
همه چیز میشود
<دلتنگی>
ساعتها به این می اندیشم
که چرا زنده ام هنوز؟
مگـه نگفته بودم بی تو میمیرم؟
خدا یادش رفته مرا بکشد،
یا تو قرار است برگردی؟!
از یک روز …
از یک جا …
از یک نفر …
به بعد …
دیگر هیچ چیز مِثلِ قَبل نیست
نه روزها ، نه رنگ ها، نه خیابانها …
همه چیز میشود
<دلتنگی>
ساعتها به این می اندیشم
که چرا زنده ام هنوز؟
مگـه نگفته بودم بی تو میمیرم؟
خدا یادش رفته مرا بکشد،
یا تو قرار است برگردی؟!
نميدانم چرا وقتي دلم هوايت ميکند
نفس کشيدن فراموشم ميشود
انگار دلم تاب هواي ديگري را ندارد
نفس کشيدن فراموشم ميشود
انگار دلم تاب هواي ديگري را ندارد