معماری با مصالحی از جنس دل

[mohammad azizi]

مرا چه به تنهایی و سکوت ؟

نقاشی می کشم

دنیای وارونه ام را ،
از اینجا تا بی انتهایی تو
رنگ در طرح
بوسه ای بر باد
درختی در آغوش خاک
آسمانی بی ماه
طبیعتی برهنه
و من
چشمانم حکایت ها دارد ...
مرا چه به تنهایی و سکوت ؟
زندگی باید​

 

[mohammad azizi]

زندگی کردن من مردن تدریجی بود،
آنچه جان کند تنم،
عمر حسابش کردند...

 

[mohammad azizi]

گاهی دلـــم میخواهـد ...

دمپـایی هایم را تا بہ تا بپوشم ...

تا ببینم هنوز کسی /حواسش/ بہ مــن هست

 

[mohammad azizi]

غم دنیاست
وقتی
لبخند میزنی
و اهسته به ادمها خیره نگاه میکنی
و کسی
معنای
کلماتت را نمیفهمد
و کسی نمیفهمد
که
دردهایت
را همیشه
با یک
لیوان اب
فرو میدهی
و با
اغوش خودت
خودت را ارام میکنی
تا کسی
دردهایت را نفهمد
*نقل از یه نفر*
​

 

[mohammad azizi]

خستــه ام…

از صبوری خستـــه ام…

از فریـــادهایی که در گلویـــم خفـه ماند…

از اشــک هایی که قـاه قـاه خنـــده شد…

و از حـــرف هایی که زنده به گـــور گشت در گــورستان دلم


آســان نیست در پس خـــنده های مصــنوعی گریــه های دلت را ،

در بی پنـــاهیت در پشت هـــزاران دروغ پنهـــان کنی…

این روزهــا معنی را از زندگـــی حذف کــرده ام…

برایــم فرق نمـــی کند روزهایـــم را چگونــه قربانـی کنم

 

[mohammad azizi]

تنهایی را میشود
هر طور گذراند
اما
گاهی تنهایی تو را انقدر عوض میکند
که گاهی خودت را هم نمیشناسی
​

*نقل از یه نفر*
​

 

[mohammad azizi]

چه لذتی دارد
یک استکان چای داغ
برای دو نفر
در کنار ساحل
و ارام قدم زدن ولی
همین که
با تنهایی ام قدم میزنم
و با تنهایی ام درد و دل بر من خورده نگیر
نسبت به ادمها
بی اعتماد شده ام
*نقل از یه نفر*

 

[mohammad azizi]

گاهی بجای لبخند
در تنهایی اشک میریزم
ولی کسی
درک نمیکند
دلیل اشکهایم را
*نقل از یه نفر*
​

 

[mohammad azizi]

روحــم مـی خواهد برود یك گوشه بنشیند

پشتش را بكند به دنیــا

پاهایش را بغـل كند و بلند بلند بگوید :

من دیگر بــازی نمی كنم

خستــه ام ...

 

[دختر بهاری]

کسی که می‌رود
رفتن است

کسی که می‌ماند
نامش تنهایی‌ست!


#محمد_عسکری_ساج
??????مزارع پنبه‌ی شیلی
??????انتشارات فصل پنجم

 

[دختر بهاری]

zahra :
‏در قیامت چون نمازها را بیارند در ترازو نهند و روزه ها را همچنین،
اما چون محبت را بیارند محبت در ترازو نگنجد،
پس اصل محبت است...

‏⁧??????فیه ما فیه ⁩
‏⁧ ??????مولانا ⁩

 

[دختر بهاری]

در سال ۱۸۰۹ بتینا برای گوته نوشت :
تمایلِ شدیدی دارم
که شما را برای همیشه دوست بدارم.

این جمله‌ی به‌ ظاهر پیش پا افتاده را به دقت بخوانید.
از کلمه‌ی عشق مهم‌تر
کلمه‌ های همیشه ‌و تمایل است.
آنچه بینِ آن دو جریان داشت
عشق نبود
جاودانگی بود!

کتاب: جاودانگی
#میلان_کوندرا

 

[mohammad azizi]

هروقت دلت گرفت
هروقت احساس کردی که دنیا اینقدر
برات کوچیک شده که داری صدای خردشدن
شـــــــــونه هات زیراین باررومی شنوی
اون موقع یه جای خلوت پیداکن
بشین وباخودت خلوت کن
ببیـــــــــن الان کــــــی هســـــــت که می تــونه
بـــــــــــه حرفات گوش کنه اگه کسی رونداشتی
یه نگاه به آسمون کن وهرچی می خوای بگو
و اینقـــــدر اشــــک بــــــریـــــز که سبک بشی
شــــانه های خدا همیشه دراختیار توست
تا سر به روش بذاری وتامی تونی گریه کنی
بـــــــــــــــدون که اشک هات برای خدا عزیزه

 

[mohammad azizi]

من ساده لوح نیستم
ساده ام ، فقط سکوت میکنم

من دستها و
سنگهای پنهان در آستین آدم ها را
بسیار دیده ام

حواس ام هست !
من دشنامها خورده ،
اما هرگز مزاحم یکی مور خسته نبوده ام

من
تهمت ها خورده ،
اما هرگز مزاحم یکی گزنده نبوده ام
​

​

 

[mohammad azizi]

دلــــم گاهی می گیرد
گـــاهی می سوزد
گاهی تنــــگ می شود
و حتی گــاهی...
گــاهی نــــه...

خیلـی وقــت هــــا می شکنـــد

خیلی وقت هــــا دلــــم
می شکنــــد
امــا هنـــــوز می تپـــد...
​

 

[ترانه3]

من شکل سوم تب تنهایی توام

تصویر کن خطوط مرا...خواندنی نیست....!

 

[mohammad azizi]

بعضی لحظات وقتی دلتنگ میشوی میخواهی فریاد بزنی
اما وقتی کسی نیست که درکت کنه بهتر سکوت کنی
با چشمانت که از غم پر شده
با نگاه که دیگر زندگی در ان نیست به اطرافت نگاه خواهی کرد
دلم .... تنگ هست اما مجبورم میکنند تظاهر کنم هیچ اتفاقی نیافتاده
​

 

[mohammad azizi]

​

​

گاهی مجبوری بغضت رو با یک مقدار آب فرو ببری و بگی:خدا بزرگه همه چی درست میشه ​

​

​

​

 

[mohammad azizi]

این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش !

همین بس که :

نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است ،با تیغِ کُند.

 

[mohammad azizi]

شیشه ی دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست
این دل با نگاهی سرد پر پر می شود​

 

[aynaz.m]

می‌گویند آقا محمد خان قاجار علاقه خاصی به شکار روباه داشته. تمام روز را در پی یک روباه با اسبش می‌تاخته تا جایی که روباه از فرط خستگی نقش زمین می‌شده. بعد آن بیچاره را می‌گرفته و دور گردنش، زنگوله‌ای آویزان می‌کرده. در ‌‌نهایت هم ر‌هایش می‌کرده. تا اینجای داستان مشکلی نیست. درست است روباه مسافت، زیادی را دَویده، وحشت کرده، خسته هم شده، اما زنده و سالم است. هم جانش را دارد، هم دُمش را. پوستش هم سر جای خودش است. می‌ماند فقط آن زنگوله!... از اینجای داستان، روباه هر جا که برود یک زنگوله توی گردنش صدا می‌کند. دیگر نمی‌تواند شکار کند، زیرا صدای آن زنگوله، شکار را فراری می‌دهد. بنابراین «گرسنه» می‌ماند. صدای زنگوله، جفتش را هم فراری می‌دهد، پس «تنها» می‌ماند. از همه بد‌تر، صدای زنگوله، خود روباه را هم «آشفته» می‌کند، «آرامش»‌اش را به هم می‌زند. دقیقا این‌‌ همان بلایی است که انسان امروزی سر ذهن پُرتَنشِ خودش می‌آورد. دنبال خودش می‌کند، خودش را اسیر توهماتش می‌کند. زنگوله‌ای از افکار منفی، دور گردنش قلاده می‌کند. بعد خودش را گول می‌زند و فکر می‌کند که آزاد است، ولی نیست. برده افکار منفی خودش شده و هر جا برود آن‌ها را با خودش می‌برد. آن هم با چه سر و صدایی، درست مثل سر و صدای تکان دادن پشت سر هم یک زنگوله...

زنگوله های مان را باز کنیم...

 

[***##***]

فقط زخم ها نیستند که ماندگارند,
گاهی کسی چنان به احساست دست می کشد که جایش تا ابد در قلبت می ماند.

 

[کلبه تنهایی من]

خوبم ها...
نگران نشوی جانم
فقط از وقتی رفته ای ،
هرکسی به قربانم می رود
یک قطره اشک گوشه چشمم قلمبه می شود
تاحالا دلت محبت دیگران را پس زده؟


زهرا سرکار راه

 

[کلبه تنهایی من]

تاحالا شده هندزفری بذاری تو گوشات
دراز بکشی خوابت ببره
آب بره توش خیس بشه؟
...
نگرفتی نه؟..... ولش کن

 

[ترانه3]

نه نمیدانی ... هیچکس نمیداند ...

پشت این چهره ی آرام ... در دلم چه میگذرد؟

نه نمیدانی ... هیچکس نمیداند ...

این آرامش ظاهر و این دل ناآرام ...

چقدر خسته ام میکند ...

 

[ترانه3]

دوباره می نویسم ...
می نویسم از تنهاییم
و سکوت پر از حرفم ؛ حرفهایی از جنس بغض ...
و آسمانی تیره تر از شب ، ابری ، در حسرت ستاره ...
دوباره می نویسم ...
می نویسم از خاطرات دورم
خاطرات شفافی که گذر زمان ماتشان کرد ... به سرعت عمر آدمی ؛
و تنها غباری از حسرت بر دلم به جای گذاشتند .
دوباره می نویسم ...
می نویسم از دل تنگم ...
دلی که همه ی برگهای درخت امیدش ریخته ...
نه! هنوز یک برگ باقی مانده ........... خدا !
و دوباره می نویسم ...
این بار از خودم :
خسته ام ...

​

 

[ترانه3]

جلوتر نيا

خاكستري ميشوي

اينجا

دلي را سوزانده اند

 

[نازنین فاطیما]

ای کاش همه بدانیم که زندگی چقدرزوددیر می شود
چقدرزوددیر می شود نگاه خسته ی پدربرپهنای در
چقدرزوددیرمی شود بهاران زیبایی که می آیندومی روندوما.....................
....................

 

[(رها)]

پاييز شايد
دختری‌ست از جنس عشق
كه معشوقه‌اش
دلش را شكسته است..
اين حال و هواى غمگين با عطر عاشقانه
از او بعيد است‌..!

 

[(رها)]

چه سخت است
برای آدمی
که دلش می خواهد ...
به اندازه تمام خداحافظی های دنیا
برود ...
و
جایی برای رفتن نداشته باشد !!