معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
این خوب بود
زیبایی ها را چشم میبیند و مهربانی ها را دل !
چشم فراموش میکند اما دل هرگز !
پس بدان که تا زمانی دل زنده است فراموش نخواهی شد …
چشم فراموش میکند اما دل هرگز !
پس بدان که تا زمانی دل زنده است فراموش نخواهی شد …
خوش بحال عروسک آویزان به آینه ماشین
تمام پستی و بلندی های زندگی را
فقط میرقصد...!
تمام پستی و بلندی های زندگی را
فقط میرقصد...!
[h=2]
[/h]
[/h]
در چشمانم تنهايي ام را پنهان مي کنم...
در دلم ، دلتنگي ام را...
در سکوتم ، حرفهاي نگفته ام را ...ودر لبخندم ، غصه هايم را..
در دلم ، دلتنگي ام را...
در سکوتم ، حرفهاي نگفته ام را ...ودر لبخندم ، غصه هايم را..
دوباره واژه سفر را در قاب تنهایی اتاق خاطراتم
میخکوب میکنم
سرزمین خشک خاطره یخ زده وفرسوده شده
زندگیم بوی غربت و بی قراری گرفته
رفاقتها پوچ وتوخالیست
وحال کوچ ِ تبلورزندگیست
باید رفت و
به اندازه تمام تنهایی ها
فریاد را
در آغوش کشید
باید رفت ....
میخکوب میکنم
سرزمین خشک خاطره یخ زده وفرسوده شده
زندگیم بوی غربت و بی قراری گرفته
رفاقتها پوچ وتوخالیست
وحال کوچ ِ تبلورزندگیست
باید رفت و
به اندازه تمام تنهایی ها
فریاد را
در آغوش کشید
باید رفت ....
بعضی وقت ها دوست دارم وقتی بغضم میگیره خدا بیاد پایین اشکامو پاک کنه !
دستمو بگیره بگه : آدما اذیتت می کنن .؟!
بیا بریم پیش خودم . . .
دستمو بگیره بگه : آدما اذیتت می کنن .؟!
بیا بریم پیش خودم . . .
خنده‌های تو
کودکی‌ام را به من می‌بخشد
و آغوش تو، آرامشی بهشتی
و دست‌های تو، اعتمادی که به انسان دارم
چقدر از نداشتنت می‌ترسم
گاهی باید خودت را برداری
و بیاندازی ته کوله پشتی ات
و برای دویدن
به دور از خانه بروی
گاهی فضای خانه
برای دویدن فکرهایت
کوچک می شود...
#امیرعلی_محتشم
و بیاندازی ته کوله پشتی ات
و برای دویدن
به دور از خانه بروی
گاهی فضای خانه
برای دویدن فکرهایت
کوچک می شود...
#امیرعلی_محتشم
کاش مي توانستم راحت حرف بزنم . . .
آدم از یک جایی به بعد
دیگر خودش را به در و دیوار نمیکوبد،
از هر چه هست و نیست شاکی نمیشود،
از آدم ها فاصله نمیگیرد
از هیچ کس، دیگر متنفر نمیشود.
دیگر گریه نمیکند
غصه نمی خورد
از حرف کسی نمی رنجد.
دیگر شعر نمیخواند، موسیقی گوش نمیدهد،
به کسی زنگ نمی زند، کسی هم به او زنگ نمی زند.
دیگر صدایی، اتفاقی، بوی عطری، اسمی، زنگ تلفنی، نامه ای، خاطره ای، حرفی، رنگ پیراهنی
حواسش را پرت نمی کند.
آدم از یک جایی به بعد، دیگر منتظر نمی ماند،
دیگر عجله نمی کند، دیگر حوصله اش سر نمی رود، دیگر بی قرار نمی شود.
می دانی؟
آدم از یک جایی به بعد
فقط تماشا می کند ...
دیگر خودش را به در و دیوار نمیکوبد،
از هر چه هست و نیست شاکی نمیشود،
از آدم ها فاصله نمیگیرد
از هیچ کس، دیگر متنفر نمیشود.
دیگر گریه نمیکند
غصه نمی خورد
از حرف کسی نمی رنجد.
دیگر شعر نمیخواند، موسیقی گوش نمیدهد،
به کسی زنگ نمی زند، کسی هم به او زنگ نمی زند.
دیگر صدایی، اتفاقی، بوی عطری، اسمی، زنگ تلفنی، نامه ای، خاطره ای، حرفی، رنگ پیراهنی
حواسش را پرت نمی کند.
آدم از یک جایی به بعد، دیگر منتظر نمی ماند،
دیگر عجله نمی کند، دیگر حوصله اش سر نمی رود، دیگر بی قرار نمی شود.
می دانی؟
آدم از یک جایی به بعد
فقط تماشا می کند ...
گاهــی حجـم دلــــتنـگی هایــم
آن قــــــدر زیـاد میشود
که دنیــــا
با تمام وسعتش
برایـَم تنگ میشود …
دلتنــگـم …
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگــــارش به من که رسیــــد از
حرکـت ایستـاد …
دلتنگ خودم …
خودی که مدتهــــــــاست گم کـر د ه ام …
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم !
حالا یک بار از شهر می رویم
یک بـــار از دیار …
یک بـــار از یاد …
یک بـــار از دل …
و یک بــــار از دســــت…
آن قــــــدر زیـاد میشود
که دنیــــا
با تمام وسعتش
برایـَم تنگ میشود …
دلتنــگـم …
دلتنـــــگ کسی کـــــه
گردش روزگــــارش به من که رسیــــد از
حرکـت ایستـاد …
دلتنگ خودم …
خودی که مدتهــــــــاست گم کـر د ه ام …
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم !
حالا یک بار از شهر می رویم
یک بـــار از دیار …
یک بـــار از یاد …
یک بـــار از دل …
و یک بــــار از دســــت…
دلم گرفته است…
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوش‌بو، که روی شاخه‌ی نارنج میشود
خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این
گل شب‌بوست،
نه، هیچ‌چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی‌رهاند.
و فکر میکنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد…
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوش‌بو، که روی شاخه‌ی نارنج میشود
خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این
گل شب‌بوست،
نه، هیچ‌چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی‌رهاند.
و فکر میکنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد…
برادران يوسف وقتی می‌خواستنديوسف را به چاه بيفکنند يوسف لبخندی زد !
يهودا پرسيد: چرا خنديدی ؟ اين جا که جای خنده نيست !
يوسف گفت : روزی در اين فکر بودم که چگونه کسی می‌تواندبه من اظهار دشمنی کند با وجود اين که برادران نيرومندی چون شما دارم !
اينک خداوند همين برادران را بر من مسلط کرد تا بدانم که غير از خدا تکيه گاهی نيست !
و اين چاه نشينی امروز من تاوان تکيه دادن به خلق خداست !
يهودا پرسيد: چرا خنديدی ؟ اين جا که جای خنده نيست !
يوسف گفت : روزی در اين فکر بودم که چگونه کسی می‌تواندبه من اظهار دشمنی کند با وجود اين که برادران نيرومندی چون شما دارم !
اينک خداوند همين برادران را بر من مسلط کرد تا بدانم که غير از خدا تکيه گاهی نيست !
و اين چاه نشينی امروز من تاوان تکيه دادن به خلق خداست !
واژه ها قطار نشوید
کلاغها خودشان تمام واژگان را میاورند
که شهر پر شده از خبر
کویر از ماسه پر است
برگهای درختان از عشق سبزند
پتک ات را بزن بر درختان تمام قد
برگها قطار میشوند
دیگر شاعری نیست تا شما را سوار کند
پرواز بماند برای پاییز!
*نقل از یه نفر*
کلاغها خودشان تمام واژگان را میاورند
که شهر پر شده از خبر
کویر از ماسه پر است
برگهای درختان از عشق سبزند
پتک ات را بزن بر درختان تمام قد
برگها قطار میشوند
دیگر شاعری نیست تا شما را سوار کند
پرواز بماند برای پاییز!
*نقل از یه نفر*
دلم عجیب گرفته…
دل‌گیرم از آدمک‌هایی
که تنها سایه‌ای هستند
از تمام آنی که می‌نمایند
دل‌گیرم از نقاب‌هایی که بر چهره می‌کشند
دل‌گیر از صورتک‌ها…
دلتنگی من
انجاست که
حتی
لحظه ای
نمیدانم
چه کنم
انجاست که
از دل تنگی هر
لحظه
خودم را
میزنم
به نشنیدم
تا هر کس
هر چه
میخواهد
زخم زبان بزند
ولی دیگر کم اورده ام
*نقل از یه نفر*
انجاست که
حتی
لحظه ای
نمیدانم
چه کنم
انجاست که
از دل تنگی هر
لحظه
خودم را
میزنم
به نشنیدم
تا هر کس
هر چه
میخواهد
زخم زبان بزند
ولی دیگر کم اورده ام
*نقل از یه نفر*
يه وقتــايي تو زندگيتــــ ميرسه
كه بايد دستتـــ و بزني زير چونه ات
و جريانــ زندگيتـــو فقط تماشــا كني
بعدشم بگي:
ای کاااااااااااااااااااااااا اااااش..............
كه بايد دستتـــ و بزني زير چونه ات
و جريانــ زندگيتـــو فقط تماشــا كني
بعدشم بگي:
ای کاااااااااااااااااااااااا اااااش..............
نـــه نمیــــدانــــی! هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
پشتــــــــ ایـن چهــــره ی آرام، در دلــــــــــم چــه مـی گـذرد!
نـــه نمیــــدانــــی!
هیـــــچ کـــس نمـی دانــــد
ایـــن آرامــش ظــاهــر و ایــن دل نــا آرام چقــــدر خستـــــــه ام میـــکنــد…!
و اکنون چشمانم واضح میبیند .. حال ک امید نیست ..
حال ک جز سیاهی مطلق ... هیج چیز مکمل این سکوت نیست ...
هیسم من امشب ..
دیگر شب هاهم تفاوتشان این بود که گذشتند و من
امشب را به پایان و تمام میرسانم ..
من از روزها فاکتور گرفتم .. !
حال ک جز سیاهی مطلق ... هیج چیز مکمل این سکوت نیست ...
هیسم من امشب ..
دیگر شب هاهم تفاوتشان این بود که گذشتند و من
امشب را به پایان و تمام میرسانم ..
من از روزها فاکتور گرفتم .. !
تنهایی من آنقدر شلوغ است
آنقدر خسته
که سکوتش آواریست
از بهار و پاییز و زمستان
که یکی یکی روی غصه‌هایم راه می‌‌روند
کافیست چراغ تنهاییم را روشن کنی
و ببینی زندگی من در همین خاطرات جا مانده
آنقدر خسته
که سکوتش آواریست
از بهار و پاییز و زمستان
که یکی یکی روی غصه‌هایم راه می‌‌روند
کافیست چراغ تنهاییم را روشن کنی
و ببینی زندگی من در همین خاطرات جا مانده
همــــیشـه دقــیقآ وقـــــتی پـُر از حـــرفی
وقتـــی بغــــض میکـــُنی
وقتـــی دآغونــــی
وقــــتی دلــِت شکــــستـ ه
دقیقــــا همیـــن وقـــــتآ
انقــــدر حـ ـرف دآری کـــ ه فقــط میتونــی بگـی :
"بیخـــیآل".
وقتـــی بغــــض میکـــُنی
وقتـــی دآغونــــی
وقــــتی دلــِت شکــــستـ ه
دقیقــــا همیـــن وقـــــتآ
انقــــدر حـ ـرف دآری کـــ ه فقــط میتونــی بگـی :
"بیخـــیآل".
میگفتند :سختی ها نمک زندگی است!!
امّا چرا کسی نفهمید!
“نمک”
برای من که خاطراتم زخمی است
شور نیست…
مزه “درد” میدهد…!!…
امّا چرا کسی نفهمید!
“نمک”
برای من که خاطراتم زخمی است
شور نیست…
مزه “درد” میدهد…!!…
دلم تازگی ها یادش میرود حرف هایش را باید بگوید
همینطور سکوت میکند و
تمام حرفها میپرند توی چشم هایم
مگر چشم های من چقدر ظرفیت دارند؟
هم ببارند
هم بگویند...
همینطور سکوت میکند و
تمام حرفها میپرند توی چشم هایم
مگر چشم های من چقدر ظرفیت دارند؟
هم ببارند
هم بگویند...
حس پرنده ای رو دارم که از قفس آزاد شده اما پرواز از یادش رفته !
دل است دیگر...
گاهی شور میزند
گاهی تنگ میشود
.
.
.
.
گاهی میشکند
گاهی شور میزند
گاهی تنگ میشود
.
.
.
.
گاهی میشکند
دلم گرفته است در اوج تنهایی
ای غم چقدر برایم آشنایی!
قطره قطره میریزد اشک بر روی گونه هایم
کسی نیست تا ببیند چه غمگین است بهانه ی چشمهایم
من و تنهایی ، دوست ندارم دلم اینگونه پر از غم باشد در لحظه های بی کسی
نمیدانم چرا ، دلم اینقدر از دنیا گرفته
نمیدانم چرا بغض گلویم را گرفته
نمیدانم تا کی باید اسیر غم باشم
ای غم چقدر برایم آشنایی!
قطره قطره میریزد اشک بر روی گونه هایم
کسی نیست تا ببیند چه غمگین است بهانه ی چشمهایم
من و تنهایی ، دوست ندارم دلم اینگونه پر از غم باشد در لحظه های بی کسی
نمیدانم چرا ، دلم اینقدر از دنیا گرفته
نمیدانم چرا بغض گلویم را گرفته
نمیدانم تا کی باید اسیر غم باشم