معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
"ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯼ"
ﺩﺳﺘﺎﺷﻮ ﺑﮕﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﺕ ﻋﺎﺩﺗﺶ ﺑﺪﯼ ...
ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻮﻧﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺘﻲ
"ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯼ"
ﺍﺯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﺭﻭﻳﺎ ﺑﺴﺎﺯﯼ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺖ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻩ
"ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯼ"
" ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯽ ﻋﺸﻘﻢ "...
ﻭﻗﺘﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻳﻪ ﺣﺮﻓﯽ،
ﺑﺤﺜﯽ،ﺳﻨﺪﯼ، ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻛﻪ ﺗﺮﻛﺶ ﻛﻨﯽ
"ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯼ "
ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻛﻨﯽ ...
ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺴﻲ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺷﺪﯼ ...
"ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯼ"
ﺯﻣﻴﻨﺶ ﺑﺰﻧﯽ ...
ﺍﮔﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭها رو ﻛﺮﺩﻱ
ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ جنسیت "ناﻣﺮﺩﯼ "
هرزگی مختص به تن فروشی نیست
ربطی به جنسیت هم نداره
همین که از اعتماد کسی سوء استفاده کنی… هرزه ای
همین که به دروغ بگی دوستت دارم… هرزه ای
همین که خیانت کنی… هرزه ای
همین که رفاقتت به خاطر پول باشه… هرزه ای
اگه میخوای تن فروشی بکنی، صاحب اختیار بدنتی
اما هرزگی نکن چون از احساس و آبروی دیگران باید مایه بذاری…
ربطی به جنسیت هم نداره
همین که از اعتماد کسی سوء استفاده کنی… هرزه ای
همین که به دروغ بگی دوستت دارم… هرزه ای
همین که خیانت کنی… هرزه ای
همین که رفاقتت به خاطر پول باشه… هرزه ای
اگه میخوای تن فروشی بکنی، صاحب اختیار بدنتی
اما هرزگی نکن چون از احساس و آبروی دیگران باید مایه بذاری…
امشب بیهوده نیستم
ماه، تنها فانوس کلبه ام را خواسته
ومن حس میکنم در این سوروسات
سهم کوچکی دارم
از تقلای روشنی وتاریکی برای قانع کردن هم
سهمی که اگر به چشم نیاد
میدانم که هست...
ماه، تنها فانوس کلبه ام را خواسته
ومن حس میکنم در این سوروسات
سهم کوچکی دارم
از تقلای روشنی وتاریکی برای قانع کردن هم
سهمی که اگر به چشم نیاد
میدانم که هست...
خودت باش …
کسی هم اگر خوشش نیامد، نیامد!
اینجا کارخانه مجسمه سازی نیست …
چگوارا
کسی هم اگر خوشش نیامد، نیامد!
اینجا کارخانه مجسمه سازی نیست …
چگوارا
عشق و دوست داشتن بار سنگینی است
کسی بر دوش می گیرد که یک دنیا وفادار باشد
کسی بر دوش می گیرد که یک دنیا وفادار باشد
دخترک رفت ولی زیر لب این را میگفت:او یقینا پی معشوق خودش می اید"
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود
مطمئنا که پشیمان شده بر میگردد"
عشق قربانی مظلوم"غرور"است هنوز
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود
مطمئنا که پشیمان شده بر میگردد"
عشق قربانی مظلوم"غرور"است هنوز
یک وقت هایی لازم است بعضی چیزها یاد ِ آدم بماند،
فراموش نشود اصلا...
بی انصافیه یک آدم مثلا...
تلخی های تلخ ...
یکی داغ روی دستش می زند...
اصلا می دانی جان ِ دل، یک وقت هایی لازم است این داغ زدن روی دست...
لازم است داغی بزنی؛ بسوزانی اش، که فراموش نشود دل ِ سوخته ات...
فراموش نشود اصلا...
بی انصافیه یک آدم مثلا...
تلخی های تلخ ...
یکی داغ روی دستش می زند...
اصلا می دانی جان ِ دل، یک وقت هایی لازم است این داغ زدن روی دست...
لازم است داغی بزنی؛ بسوزانی اش، که فراموش نشود دل ِ سوخته ات...
بسیار زیبا.......
هنوز به یادتم ..
هنوز درد می کشم با قلم بغض ..
هنوز شب هایم سیاهند بی تو ..
هنوز دنیایم پر است از شعر های خیالی ..
هنوز دوستت دارم ...
مثل گذشته هاا ..
هنوز بغض که می کنم
می دانم ادامه اش گریه ی نبودنت است و بس
هنوز حافظ و لیلی و مجنون می خوانم ..
هنوز حافظ باز می کنم به امید ..
"یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور"
اما ..
نمی دانم چرا این نمی اید ..
نمی دانم چرا حافظ هم بغض دارد انگار ..
حافظ هم دل پری دارد انگار از فراق شاخه نبات ..
هنوز....
هنوز............
بی خیال ..
فراموش کن ..
"زهرا"
هنوز درد می کشم با قلم بغض ..
هنوز شب هایم سیاهند بی تو ..
هنوز دنیایم پر است از شعر های خیالی ..
هنوز دوستت دارم ...
مثل گذشته هاا ..
هنوز بغض که می کنم
می دانم ادامه اش گریه ی نبودنت است و بس
هنوز حافظ و لیلی و مجنون می خوانم ..
هنوز حافظ باز می کنم به امید ..
"یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور"
اما ..
نمی دانم چرا این نمی اید ..
نمی دانم چرا حافظ هم بغض دارد انگار ..
حافظ هم دل پری دارد انگار از فراق شاخه نبات ..
هنوز....
هنوز............
بی خیال ..
فراموش کن ..
"زهرا"
آخرین ویرایش:
حواست هست ؟!؟
یک تابستان دیگر هم دارد تمام میشود ...
حالا باید دل خوش کنیم به آمدن پاییز،یک پاییز خوشرنگ!
به پاییزی که دلت نگیرد و غروبش غم نداشته باشد.....
توی کوچه و پس کوچه هایش بغض نباشد.....
پاییزی که مهر و آبان و آذرش تو را یاد هیچ خاطره ی خیسی نیاندازد....
یک پاییز دوست داشتنی که شاید مال ما باشد.
می مانیم به امید پاییزی که وقتی به آخر رسید جوجه ای از جوجه هایمان کم نشده باشد...
یک تابستان دیگر هم دارد تمام میشود ...
حالا باید دل خوش کنیم به آمدن پاییز،یک پاییز خوشرنگ!
به پاییزی که دلت نگیرد و غروبش غم نداشته باشد.....
توی کوچه و پس کوچه هایش بغض نباشد.....
پاییزی که مهر و آبان و آذرش تو را یاد هیچ خاطره ی خیسی نیاندازد....
یک پاییز دوست داشتنی که شاید مال ما باشد.
می مانیم به امید پاییزی که وقتی به آخر رسید جوجه ای از جوجه هایمان کم نشده باشد...
چیزی درون توست
که زمان را به عقب برمی گرداند
به میوه های نیافتاده از درخت
به قطره های جدا نشده از ابر
به دقیقه های قبل و قبل تر از آن
که مادر هنوز مقابل آینه ایستاده بود
با گونه هایش... دو مهتاب گم شده در خانه
و گیسویش
که تاریکی را جابه جا می کرد
تو زنده ای
و تمام جهان
با نگاه ها و صداهایش
درون تو به رقص در آمده ست
تو زنده ای و پشت چهره ات
خورشید بارها مست می شود
بارها آواز می خواند
و چکه چکه عرق می ریزد
چیزی درون توست
که زمان را جلو می برد
به روز هایی که تنها
تصویر دست هایت
پرده ها را کنار می کشد
و پنجره های اتاق را
نیمه باز می گذارد.
"فرناز خان احمدی"
که زمان را به عقب برمی گرداند
به میوه های نیافتاده از درخت
به قطره های جدا نشده از ابر
به دقیقه های قبل و قبل تر از آن
که مادر هنوز مقابل آینه ایستاده بود
با گونه هایش... دو مهتاب گم شده در خانه
و گیسویش
که تاریکی را جابه جا می کرد
تو زنده ای
و تمام جهان
با نگاه ها و صداهایش
درون تو به رقص در آمده ست
تو زنده ای و پشت چهره ات
خورشید بارها مست می شود
بارها آواز می خواند
و چکه چکه عرق می ریزد
چیزی درون توست
که زمان را جلو می برد
به روز هایی که تنها
تصویر دست هایت
پرده ها را کنار می کشد
و پنجره های اتاق را
نیمه باز می گذارد.
"فرناز خان احمدی"
آخرین ویرایش: