معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
تو را نه عاشقانه
و نه عاقلانه و نه حتی عاجزانه
که تو را عادلانه در آغوش می کشم
عدل مگر نه آن است که هر چیزی سر جای خودش باشد !؟
سیمین بهبهانی
و نه عاقلانه و نه حتی عاجزانه
که تو را عادلانه در آغوش می کشم
عدل مگر نه آن است که هر چیزی سر جای خودش باشد !؟
سیمین بهبهانی
شکوفه می دهد
درخت تنهایی های من
شاخه های خشکیده اش
یادگار زخم هایی کهنه است
که از کوران نامردی ها برجای مانده
با بوسه هایت آبیاری کن این سرو شکیبا را
بگذار میوه های این درخت طعم محبت بدهند
درخت تنهایی های من
شاخه های خشکیده اش
یادگار زخم هایی کهنه است
که از کوران نامردی ها برجای مانده
با بوسه هایت آبیاری کن این سرو شکیبا را
بگذار میوه های این درخت طعم محبت بدهند
من باختم به خود...
باختم به آدم های فرشته نما...
باختم به شاهزاده های شهر قلبهای سنگی...
و حال ...
در گوشه اتاقم ...
تنها...
حماقت هایم را میشمارم !!!
و آرام این جمله زاده میشود:
سنگ باش تا سنگ سار نشوی...!
دل کندن از اون همه عشقی که داشتم منو به جایی رسونده که حالا مینونم تو چشای یکی دیگه
زل بزنم و بگم :عاشقمی...،
خوب به درک
زل بزنم و بگم :عاشقمی...،
خوب به درک
می چکد عشق از بند بند انگشتانم
وقتی ریتم ناموزون زندگی را
با تو خوش می نوازم
وقتی ریتم ناموزون زندگی را
با تو خوش می نوازم
[h=1]شمعدانی شمعدانی است
[/h]
نوشته بودي
من اگر نبودم شمعداني را آب بدهيد
شمعدانی اسم رمز کیست
شمعدانی به کجا وابسته است
شمعدانی آب می‌خواهد
هیچ رمزی نیست
گیاهی که در سرما گل می‌دهد
شمعدانی شمعدانی است
سارا محمدی اردهالی
[/h]
روي آينه‌ي اتاق خوابنوشته بودي
من اگر نبودم شمعداني را آب بدهيد
فریاد میکشیدشمعدانی اسم رمز کیست
شمعدانی به کجا وابسته است
میگفتیشمعدانی آب می‌خواهد
هیچ رمزی نیست
گیاهی که در سرما گل می‌دهد
شمعدانی شمعدانی است
سارا محمدی اردهالی
غصه ای به اندازه ی بیست و نه سال ِ زندگی ام . نه . خیلی بیشتر
من اگر نبودم
شمعدانی را آب بدهید ....
من اگر نبودم
شمعدانی را آب بدهید ....
دل کندن از اون همه عشقی که داشتم منو به جایی رسونده که حالا مینونم تو چشای یکی دیگه
زل بزنم و بگم :عاشقمی...،
خوب به درک
و آیکون خندیدن (ب درک ) ولی در فکر فرو ر فته ی همزمان ...(این ک چی ب سر من اومده ...سر من؟؟؟؟)
توراحس میکنم هردم...که
که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...من از شوق تماشایت...نگاه از تو نمیگیرم....
تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....ولی...افسوس...این رویاست....
تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....
تو با من مهربان بودی...
واین رویا چه زیبا بود....
ولی.... افسوس.... که رویا بود....
که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...من از شوق تماشایت...نگاه از تو نمیگیرم....
تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....ولی...افسوس...این رویاست....
تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....
تو با من مهربان بودی...
واین رویا چه زیبا بود....
ولی.... افسوس.... که رویا بود....
آهای مردم دنیا بی انصافی ها تا کی؟؟
زمانه را بدنام کرده ایم
صدف ها هم محبت کم آورده اند ...
می روم از دل خاطـــرها بیرون
رد پایم گل پرپریست
که جا می ماند در هیاهوی زمــان
بگذار این گل هم به خاطره ها بپیوندد
مثل گلبرگ های لای دفترم
می دانم که خــــــدا
گل تازه ای برایم چیده است
پر از عطر عشق و صفــا ...
زمانه را بدنام کرده ایم
صدف ها هم محبت کم آورده اند ...
می روم از دل خاطـــرها بیرون
رد پایم گل پرپریست
که جا می ماند در هیاهوی زمــان
بگذار این گل هم به خاطره ها بپیوندد
مثل گلبرگ های لای دفترم
می دانم که خــــــدا
گل تازه ای برایم چیده است
پر از عطر عشق و صفــا ...
نامردی ها هم چنان ادامه دارد
جای پنجره های مهربانی، دیوارهای غرور میگذارند
دروغ ها به رنگ صداقت زیباتر میشوند
دوست،گاه دشمن میشود
خاطره ها فراموش میشوند
و تردید، ایمان را نابود میکند
روزگار بدیست نازننین!
جای پنجره های مهربانی، دیوارهای غرور میگذارند
دروغ ها به رنگ صداقت زیباتر میشوند
دوست،گاه دشمن میشود
خاطره ها فراموش میشوند
و تردید، ایمان را نابود میکند
روزگار بدیست نازننین!
عشق چیست که همه از آن سخن میگویند؟
ع:عبرت زندگی
ش:شلاق زمانه
ق:قصاص روزگار
اما افسوس و صد افسوس که شلاق زمانه را خوردم
و قصاص روزگار را کشیدم اما عبرت نگرفتم!
ع:عبرت زندگی
ش:شلاق زمانه
ق:قصاص روزگار
اما افسوس و صد افسوس که شلاق زمانه را خوردم
و قصاص روزگار را کشیدم اما عبرت نگرفتم!
کــــاشــــ ميـــ شــــد
روبـــروی پنجــــره ای نيمــــه بــــاز
که نســـــيمی خنــــک هديــــه می دهــــد
گذشتــــه را دفــــن کـــرد
لحظـــــاتی را شـــــاد شــــد
آرامـــــ نشـــــست
و مرگـــــــــــــــــ را در فنـــــجانی زيبـــــا
ســــرکـــــــشيد...
در پی کافه ی دنجی هستم،
ته یک کوچه ی بن بست فراموش شده
که در آن، یک نفر از جنس خودم
دست و دلبازانه
از خودش دست بشوید گهگاه...
و حواسش به فراموش شدنها باشد...
کافه ای با دو سه تا مشتری ثابت و معتاد به آن...
کافه ای دود زده با دو سه تا شمع نه چندان روشن،
و گرامافونی
که بخواند،
گل گلدان، - بوی مو هات،-
ای که بی تو خودمو...
و تو یکمرتبه احساس کنی
کافه یک کشتی طوفان زده است
وسط خاطره هایی که تو را می بلعد...
تهران / باغ نگارستان
ایرانگردی تیشینه
ته یک کوچه ی بن بست فراموش شده
که در آن، یک نفر از جنس خودم
دست و دلبازانه
از خودش دست بشوید گهگاه...
و حواسش به فراموش شدنها باشد...
کافه ای با دو سه تا مشتری ثابت و معتاد به آن...
کافه ای دود زده با دو سه تا شمع نه چندان روشن،
و گرامافونی
که بخواند،
گل گلدان، - بوی مو هات،-
ای که بی تو خودمو...
و تو یکمرتبه احساس کنی
کافه یک کشتی طوفان زده است
وسط خاطره هایی که تو را می بلعد...
تهران / باغ نگارستان
ایرانگردی تیشینه
آخرین ویرایش: