دلت که شکست، ســـــــــــــــرت را بگیر بــــــــــــالا ..! تلافی نکن ، فریاد نزن ، شرمگین نباش. حواست باشد ؛ دل شکسته، گوشه هایش تیز است.. مبادا که دل و دست آدمی را که روزی دلدارت بود زخمی کنی ،... مبادا که فراموش کنی روزی شادیش، آرزویت بود… صبور باش و ساکت. بغضت را پنهان کن، رنجت را پنهان تر . . .
هرچه مغرور تر باشـــــی ،
تشنه ترند برای با تو بودن…
و هرچه دســـت نیـــافتنـــــی باشی،
بیشتر به دنبالت می آیند…
امان از روزی که غروری نداشته باشی،
و بی ریا به آنها محبت کنی…
انوقت تـــــورا هیچوقت نمیبینند…
ســــاده
از کـــنارت عبور میکنند… !!!
و این قانون این دنیای لعنتی است…………….
دیدی ای دل عاقبت زخمت زدند گفته بودم مردم اینجا بدند،
دیدی ای دل ساقه ی جانت شکست آن عزیزت عهد و پیمانت شکست،
دیدی ای دل در خیابان یک یار نیست هیچکس در زندگی غم خوار نیست،
دیدی ای دل حرف من بیجا نبود از برای عشق اینجا جا نبود
ديدي اي دل عاقبت زخمت زدند؟
گفته بودم مردم اينجا بدند
ديدي آخر ساقه جانت شكست ؟
آن عزيزت عهدوپيمانت شكست؟
ديدي اي دل درجهان يك يار نيست؟
هيچكس در زندگي غمخوار نيست؟
آه ديدي سادگي جان داده است؟
جاي خود را گِل به سيمان داده است؟ ديدي آخر حرف من بيجا نبود؟
از براي عشق اينجا ، جا نبود؟ نوبهار عمر را ديدي چه شد؟
زندگي را هيچ فهميدي چه شد؟
ديدي اي دل دوستيها بي بهاست؟
كمترين چيزي كه مي يابي وفاست؟
ديده اي گلها همه پژمرده اند
رنگها در دود و سرما مرده اند آري اي دل ! زنده بودن ساده نيست
بين آدمها يكي دلداده نيست
بايد اينجا از خود اي دل گم شوي
عاقبت همرنگ اين مردم شوي !
در غم عشق نبودیّ و محبت کردی
این هم از لطف شما بود و نمیدانستیم
من نکردم گله از عهد و وفاداری تو
عهد ما عهد جفا بود و نمیدانستیم
رنج بیعشقی و تنهایی و بیمهری یار
همه تقدیر خدا بود و نمیدانستیم
خیلی سخته... که برای دیگران مثل کوه استوار باشی اما تو خودت آروم آروم بشکنی... خیلی سخته... که مرهم درد دل آدم ها باشی اما تو سینه ات یه بغض سنگین پنهان کرده باشی... خیلی سخته... که همیشه برای دیگران روی لبهات خنده باشه اما غم و غصه موهات رو سفید کرده باشه... خیلی سخته... که برای همه پیام امید باشی اما از دست روزگار خسته شده باشی...