معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
کوچه های تنهایی
مرهم تنهایی و دلتنگی های من
هیچ وقت تنهات نمیزارم
مرهم تنهایی و دلتنگی های من
هیچ وقت تنهات نمیزارم
چشمان من
همیشه مضطرب اند
همیشه در انتظار
خاطرات درون سینه ام ، همیشه بی قرار
من پرسه گرد خیابان خیس تنهایی ام
از سکوت کوچه های بدون پنجره می آیم
همیشه مضطرب اند
همیشه در انتظار
خاطرات درون سینه ام ، همیشه بی قرار
من پرسه گرد خیابان خیس تنهایی ام
از سکوت کوچه های بدون پنجره می آیم
اي آشنا
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
روزای عجيبی‌ان اين روزا
عجيب و غليظ و عميق
ذهن‌ام مثه يه سونای بخار، خيس و سنگين و مه گرفته‌ست
دم‌کرده و مرطوب
تو يه غلظت عجيب شناورن حس‌هام
من که يه عمر آدمِ خوابيدن رو سطح آب بودم
اين روزا دارم ته استخر شنا میکنم
تهِ تهِ استخر
اکسيژن نيست اين‌جا که منم
عجيب و غليظ و عميق
ذهن‌ام مثه يه سونای بخار، خيس و سنگين و مه گرفته‌ست
دم‌کرده و مرطوب
تو يه غلظت عجيب شناورن حس‌هام
من که يه عمر آدمِ خوابيدن رو سطح آب بودم
اين روزا دارم ته استخر شنا میکنم
تهِ تهِ استخر
اکسيژن نيست اين‌جا که منم
هر شب که می خواهم بخوابم
می گویم
صبح که آمدی با شاخه ای گل سرخ
وانمود می کنم
هیچ دلتنگ نبوده ام ...
صبح که بیدار می شوم
می گویم
شب٬ با چمدانی بزرگ می آید !!!
و دیگر
نمی رود ...!
می گویم
صبح که آمدی با شاخه ای گل سرخ
وانمود می کنم
هیچ دلتنگ نبوده ام ...
صبح که بیدار می شوم
می گویم
شب٬ با چمدانی بزرگ می آید !!!
و دیگر
نمی رود ...!
يادش به خير
عهد جواني
که تا سحر
با ماه مي نشستم
از خواب بي خبر
اکنون که مي دمد سحر از سوي خاوران
بينم شبم گذشته
ز مهتاب بي خبر
اين سان که خواب غفلتم از راه مي برد
ترسم که بگذرد ز سرم آب بي خبر
عهد جواني
که تا سحر
با ماه مي نشستم
از خواب بي خبر
اکنون که مي دمد سحر از سوي خاوران
بينم شبم گذشته
ز مهتاب بي خبر
اين سان که خواب غفلتم از راه مي برد
ترسم که بگذرد ز سرم آب بي خبر
توبه مي کنم
ديگر کسي را دوست نداشته باشم
حتي به قيمت سنگ شدن
توبه مي کنم ديگر براي کسي اشک نريزم
حتي اگر فصل چشمانم براي هميشه زمستان شود
چشمانم را مي بندم
توبه مي کنم ديگر دلم برايت تنگ نشود
حتي چند لحظه قول مي دهم
نامت را بر زبان نمي آورم
لبهايم را مي دوزم
توبه مي کنم ديگرعاشق نشوم
قلبم را دور مي اندازم
براي هميشه
و به کوير تنهايي سلام مي کنم
ديگر کسي را دوست نداشته باشم
حتي به قيمت سنگ شدن
توبه مي کنم ديگر براي کسي اشک نريزم
حتي اگر فصل چشمانم براي هميشه زمستان شود
چشمانم را مي بندم
توبه مي کنم ديگر دلم برايت تنگ نشود
حتي چند لحظه قول مي دهم
نامت را بر زبان نمي آورم
لبهايم را مي دوزم
توبه مي کنم ديگرعاشق نشوم
قلبم را دور مي اندازم
براي هميشه
و به کوير تنهايي سلام مي کنم
گفتی که :
سکوت کن که سکوت تو دیدنیست...
گفتم :
زین بعد فریاد می کنم،اندوه پاره های دل منشنیدنیست..."
سکوت کن که سکوت تو دیدنیست...
گفتم :
زین بعد فریاد می کنم،اندوه پاره های دل منشنیدنیست..."
من داغ بوده ام
و تازه می فهمم که چشم های تو کم کم
کم می شود
من تنها می شوم، تو تنها ....
نه! این فعل حذف به قرینه معنوی نمی شود!
می دانم نمی شوی ....
و تازه می فهمم که چشم های تو کم کم
کم می شود
من تنها می شوم، تو تنها ....
نه! این فعل حذف به قرینه معنوی نمی شود!
می دانم نمی شوی ....
به خدا دست خودم نيست اگر می رنجم
يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقيم محزونم !
و به ياد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل يک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دليل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دليل از همه ی تيرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . اين بغض گران صبر نمی داند چيست !!!!
يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقيم محزونم !
و به ياد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل يک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دليل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دليل از همه ی تيرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . اين بغض گران صبر نمی داند چيست !!!!
شب فرا می رسد با سكوتی سرد
باز فكرم به سوی تو است ای مرد
كی به سوی من می آیی نمی دانم
این شده است برای من غصه و یك درد
باز فكرم به سوی تو است ای مرد
كی به سوی من می آیی نمی دانم
این شده است برای من غصه و یك درد
عمریست در طلب نرگس مستانه ات
تاریک کوچه های تنهایی دلم را یک به یک به نامت نشانه گذاری میکنم
و به خیال خورشید رویت به صورت ستارگان پرده خاموشی میکشم
باشد که بدانی
جز من در این کنجگاه ویرانه دل کسی
خشکیده یاسهای یادت را آبیاری نمیکند
و نقش نقش بهار گونه ات را بر تندیس خاطره ها به نگاره نمی کشد
و تا آن زمان که دوباره ...
شرم حضورت یارای زیستن را ز چشمانم برباید
منتظرت میمانم.
تاریک کوچه های تنهایی دلم را یک به یک به نامت نشانه گذاری میکنم
و به خیال خورشید رویت به صورت ستارگان پرده خاموشی میکشم
باشد که بدانی
جز من در این کنجگاه ویرانه دل کسی
خشکیده یاسهای یادت را آبیاری نمیکند
و نقش نقش بهار گونه ات را بر تندیس خاطره ها به نگاره نمی کشد
و تا آن زمان که دوباره ...
شرم حضورت یارای زیستن را ز چشمانم برباید
منتظرت میمانم.
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
دنبال تو ميگردم
در ان سحري كه در جاده ها سگي پي استخوان مي گردد
در ان شبي كه در خيابانها آواره اي پي سرپناه مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
بر آستان كويري كه در آن چوپاني مآيوس دنبال علف مي گردد
در آسمان مه آلودي كه در آن گمشده اي پي ستاره قطب مي گردد
من هم به دنبال تو مي گردم
آنسوي زباله داني كه درآن عاشقي پي وفاي معشوقه اش مي گردد
اينسوي گورستاني كه در آن زني پي گور جگر گوشه اش مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
من در ذهن پير زنان كوچه نشين به جستجوي عبور كمياب توام
در قدمتِ دبستانهاي قديم پي عكس كودكي توام
من در بساط هر كهنه فروش پي پيراهن نوجواني توام
در عطاريها و مشام عطاران پي عطر ناياب توام.
من چون رهگذري كه در تابوت ياس ارام بر دوش خاطره ها مي گذرد
چون قمار بازي كه نمي داند از غم پاك باختن از كجا مي گذرد
من چون نيمه شبي كه ارام از سكوت برهوت مي گذرد
مثل جاني كه آهسته از كالبد يك رو به مرگ مي گذرد
خويشتن را در وجود تو گم كرده
به جستجوي تو از همه جا مي گذرم.
در ان سحري كه در جاده ها سگي پي استخوان مي گردد
در ان شبي كه در خيابانها آواره اي پي سرپناه مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
بر آستان كويري كه در آن چوپاني مآيوس دنبال علف مي گردد
در آسمان مه آلودي كه در آن گمشده اي پي ستاره قطب مي گردد
من هم به دنبال تو مي گردم
آنسوي زباله داني كه درآن عاشقي پي وفاي معشوقه اش مي گردد
اينسوي گورستاني كه در آن زني پي گور جگر گوشه اش مي گردد
من هم دنبال تو مي گردم.
من در ذهن پير زنان كوچه نشين به جستجوي عبور كمياب توام
در قدمتِ دبستانهاي قديم پي عكس كودكي توام
من در بساط هر كهنه فروش پي پيراهن نوجواني توام
در عطاريها و مشام عطاران پي عطر ناياب توام.
من چون رهگذري كه در تابوت ياس ارام بر دوش خاطره ها مي گذرد
چون قمار بازي كه نمي داند از غم پاك باختن از كجا مي گذرد
من چون نيمه شبي كه ارام از سكوت برهوت مي گذرد
مثل جاني كه آهسته از كالبد يك رو به مرگ مي گذرد
خويشتن را در وجود تو گم كرده
به جستجوي تو از همه جا مي گذرم.
همه هستی من آیه تاریکی است
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتنها و رستنهای ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتنها و رستنهای ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم