معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
به خدا بگو
زمستانش سرد نیست!
تکرار نکند فصلهایش را,
من در تابستانش هم از بی وفایی,
دندان به دندان ساییده ام!
زمستانش سرد نیست!
تکرار نکند فصلهایش را,
من در تابستانش هم از بی وفایی,
دندان به دندان ساییده ام!
شخصيت من را با برخوردم اشتباه نگير...
شخصيت من چيزيست که من هستم،
اما برخورد من بستگی دارد به اينکه " تو " که باشی...!!!
شخصيت من چيزيست که من هستم،
اما برخورد من بستگی دارد به اينکه " تو " که باشی...!!!
m.asn
عضو جدید
ماهی شده بود باورش
تور اگه بندازن سرش
میشه عروس ماهیا
شاه ماهی میشه یاورش
ماهیه باورش نبود
تور اگه بندازن سرش
نگاه گرم ماهی گیر
میشه نگاه آخرش
رفت تا تور رو سرش کنه
نگاه میکرد به پشت سرش
می خواست کسی باهاش نیاد
تنها باشه تور رو سرش
همین که رفت عروس بشه
دید انگاری گیر کرد سرش
ماهیگیره تور رو کشید
یهو پرید هوش از سرش
دست وپا زد تور را کشید
بلکه بیرون بیاد سرش
تور را بینداخت روزمین
زمین بخورد به اون سرش
انگار هنوز نترسیده
خودشو زده به اون درش
داره میمیره ولی اون
هنوز نمیشه باورش
تا که یه مقداری گذشت
نفس رسید به آخرش
تازه اون وقت بود که ماهی
رسید به حرف مادرش
که توی این دنیای بد
فکر بکنه به هرکارش
شاه شدن خیلی خوبه
به شرطی که نره سرش
تور اگه بندازن سرش
میشه عروس ماهیا
شاه ماهی میشه یاورش
ماهیه باورش نبود
تور اگه بندازن سرش
نگاه گرم ماهی گیر
میشه نگاه آخرش
رفت تا تور رو سرش کنه
نگاه میکرد به پشت سرش
می خواست کسی باهاش نیاد
تنها باشه تور رو سرش
همین که رفت عروس بشه
دید انگاری گیر کرد سرش
ماهیگیره تور رو کشید
یهو پرید هوش از سرش
دست وپا زد تور را کشید
بلکه بیرون بیاد سرش
تور را بینداخت روزمین
زمین بخورد به اون سرش
انگار هنوز نترسیده
خودشو زده به اون درش
داره میمیره ولی اون
هنوز نمیشه باورش
تا که یه مقداری گذشت
نفس رسید به آخرش
تازه اون وقت بود که ماهی
رسید به حرف مادرش
که توی این دنیای بد
فکر بکنه به هرکارش
شاه شدن خیلی خوبه
به شرطی که نره سرش
ایســــــتــــاده ام …
بگـــذار ســـرنوشـــت راهـــش را بـــرود … !
مـــن ،
همیــن جا ،
کنار قـــول هـایت ،
درســــت روبــروی دوســـت داشتـــنت و در عمــــق نبـــودنت ،
محـــــکم ایــستاده ام !!
بگـــذار ســـرنوشـــت راهـــش را بـــرود … !
مـــن ،
همیــن جا ،
کنار قـــول هـایت ،
درســــت روبــروی دوســـت داشتـــنت و در عمــــق نبـــودنت ،
محـــــکم ایــستاده ام !!
نبودنت...
رفتنت....
اشکهایم....
بماند برای بعد
تنها بگو با او چگونه میگذرد که با من نمیگذشت؟؟؟
رفتنت....
اشکهایم....
بماند برای بعد
تنها بگو با او چگونه میگذرد که با من نمیگذشت؟؟؟
[FONT="]به همين سادگي تو رفتي و رد پاي رفتنت رو ، رو دلم جا گذاشتي...[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="]به همين سادگي[/FONT]
[FONT="]
من تنها شدم...[/FONT]
من تنها شدم...[/FONT]
[FONT="]نـتــرس از هجـــــ ـــ ـوم حـضــــ ــــــ ــورم ...
چــــيزي جــــ ـــ ـز [/FONT][FONT="]تـــنــهايي[/FONT][FONT="] با من نيـــستـــــ ـــ ـ ...[/FONT]
چــــيزي جــــ ـــ ـز [/FONT][FONT="]تـــنــهايي[/FONT][FONT="] با من نيـــستـــــ ـــ ـ ...[/FONT]
روزهای سختی در زندگی آدم می رسد
که هیچ کسی حتی نمی پرسد:
" خوبی ؟ "
برای چنین روزهای سخت
نیاز به یگانه مهربان دلسوزی داری
...
به شرطی که در روزهای خوب
فراموشش نکرده باشیکه هیچ کسی حتی نمی پرسد:
" خوبی ؟ "
برای چنین روزهای سخت
نیاز به یگانه مهربان دلسوزی داری
...
به شرطی که در روزهای خوب
و نامش چه زیباست ...
خدا...
خدا...
آرزوی خیلی ها بودم
از آن دست نیافتنی هایشان….
ساده اسیرت شدم که قدر ندانستی…!!!
از آن دست نیافتنی هایشان….
ساده اسیرت شدم که قدر ندانستی…!!!
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]باران کـه میبـارد……[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود…[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] راه می افـتم …[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]بـدون ِ چـتـر …[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من بـغض می کنـم ….[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آسمان نيزمي گريد...[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]این روزها[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]اگر خون هم گریه کنی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]عمق همدردی دیگران با تو[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]یک کلمه است :[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]" آخـــــــی "[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]اگر خون هم گریه کنی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]عمق همدردی دیگران با تو[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]یک کلمه است :[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]" آخـــــــی "[/FONT]
بـــــرای کـــسی کــه رفــــتـنـی اســـت ، راه بــــاز کــــنـیدایــــستادن و مــنـتظر مـانـدن ابـــلـهانه تـرین کـار دل اســت...
[SIZE=-1]نگذار هركسي از راه رسيد با[/SIZE]
[SIZE=-1]ساز دلت تمرين نوازندگي كند... !
مـی گـویـنـد بـاران کـه بـبـارد
بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود . .
پـس چـرا ایـنـجـا
بـاران کـه مـی بـارد
عـطـر خـاطـ ـره هـا مـی پـیـچـد ؟ . . .
بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود . .
پـس چـرا ایـنـجـا
بـاران کـه مـی بـارد
عـطـر خـاطـ ـره هـا مـی پـیـچـد ؟ . . .
خیلی سخته به خاطر کسی که دوستش داری
همه چیز رو از سر راهت خط بزنی
بعد بفهمی
خودت تو لیستی بودی
که اون به خاطر یکی دیگه خطت زده...
افسوس!
بوی غربت میدهم اما غریبه نیستم گرچه میدانم كه عمری در غریبی زیستم . مثل رودی بستر این خاك را طی كرده ام . تا بفهمم عاقبت در جستجوی چیستم . در عبور از لحظه ها بر روی پای اشتیاق . لب شكست از خشكی اما همچنان می ایستم . دستهایت برگهای عمر سبزم را ربود .گرچه اینجا هستم اما در حقیقت نیستم . ای فریماه شب تار یاریم كن تا بدانم سایه گمگشته ای از كیستم
تو نيستي که ببيني
چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاري است
چگونه ژس تو در برق شيشه ها پيداست
چگونه جاي تو در جان زندگي سبز است
هنوز پنجره باز است
تو از بلندي ايوان به باغ مي نگري
درخت ها و چمن ها و شمعداني ها
به آن ترنم شيرين به آن تبسم مهر
به آن نگاه پر از آفتاب مي نگرند
تمام گنجشکان
که درنبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته اند
ترا به نام صدا مي کنند
هنوز نقش ترا از قراز گنبد کاج
کنار باغچه
زير درخت ها لب حوض
درون آينه پاک آب مي نگرند
تو نيستي که ببيني چگونه پيچيده است
طنين شعر تو مگاه تو درترانه من
تو نيستي که بيبني چگونه مي گردد
نسيم روح تو در باغ بي جوانه من
چه نيمه شب ها کز پاره هاي ابر سپيد
به روي لوح سپهر
ترا چنانکه دلم خواسته است ساخته ام
چه نيمه شب ها وقتي که ابر بازيگر
هزار چهره به هر لحظه مي کند تصوير
به چشم همزدني
ميان آن همه صورت ترا شناخته ام
به خواب مي ماند
تنها به خواب مي ماند
چراغ آينه ديوار بي تو غمگينند
تو نيستي که ببيني
چگونه با ديوار
به مهرباني يک دوست از تو مي گويم
تو نيستي که ببيني چگونه از ديوار
جواب مي شنوم
تو نيستي که ببيني چگونه دور از تو
به روي هرچه ديرن خانه ست
غبار سربي اندوه بال گسترده است
تو نيستي که ببيني دل رميده من
بجز تو ياد همه چيز را رهاکرده است
غروب هاي غريب
در اين رواق نياز
پرنده ساکت و غمگين
ستاره بيمار است
دو چشم خسته من
در اين اميد عبث
دو شمع سوخته جان هميشه بيدار است
تو نيستي که ببيني
چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاري است
چگونه ژس تو در برق شيشه ها پيداست
چگونه جاي تو در جان زندگي سبز است
هنوز پنجره باز است
تو از بلندي ايوان به باغ مي نگري
درخت ها و چمن ها و شمعداني ها
به آن ترنم شيرين به آن تبسم مهر
به آن نگاه پر از آفتاب مي نگرند
تمام گنجشکان
که درنبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته اند
ترا به نام صدا مي کنند
هنوز نقش ترا از قراز گنبد کاج
کنار باغچه
زير درخت ها لب حوض
درون آينه پاک آب مي نگرند
تو نيستي که ببيني چگونه پيچيده است
طنين شعر تو مگاه تو درترانه من
تو نيستي که بيبني چگونه مي گردد
نسيم روح تو در باغ بي جوانه من
چه نيمه شب ها کز پاره هاي ابر سپيد
به روي لوح سپهر
ترا چنانکه دلم خواسته است ساخته ام
چه نيمه شب ها وقتي که ابر بازيگر
هزار چهره به هر لحظه مي کند تصوير
به چشم همزدني
ميان آن همه صورت ترا شناخته ام
به خواب مي ماند
تنها به خواب مي ماند
چراغ آينه ديوار بي تو غمگينند
تو نيستي که ببيني
چگونه با ديوار
به مهرباني يک دوست از تو مي گويم
تو نيستي که ببيني چگونه از ديوار
جواب مي شنوم
تو نيستي که ببيني چگونه دور از تو
به روي هرچه ديرن خانه ست
غبار سربي اندوه بال گسترده است
تو نيستي که ببيني دل رميده من
بجز تو ياد همه چيز را رهاکرده است
غروب هاي غريب
در اين رواق نياز
پرنده ساکت و غمگين
ستاره بيمار است
دو چشم خسته من
در اين اميد عبث
دو شمع سوخته جان هميشه بيدار است
تو نيستي که ببيني
اي آشنا
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
مرا صدا كن
تا از شبستان تاريكي هايم شاخه گلي برايت بفرستم
كه زيبايي آن به وسعت بزرگي ات باشد
صدايم كن
تا از وراي غم هايم پيامي برايت بفرستم
كه معناي آن به اندازه راز چشمانت باشد.
کنار کوچه ی هر روزم عابری تنها
به چشم خسته ی بی رنگ او نهفته رموز
گذشته ام ز کنارش تمام فصل ها را
خزان گذشت و
زمستان به سر رسید و
هنوز...
به باغ خفته ی چشمش
بهار هم نشکفت
خطوط محو حضورش به رنگ خاکستر
به روی هر چه خیال است راه می بندد
نگاه یخ زده ی ساکتش
ولی انگار
به آتشی که درونم فکنده
می خندد...
به چشم خسته ی بی رنگ او نهفته رموز
گذشته ام ز کنارش تمام فصل ها را
خزان گذشت و
زمستان به سر رسید و
هنوز...
به باغ خفته ی چشمش
بهار هم نشکفت
خطوط محو حضورش به رنگ خاکستر
به روی هر چه خیال است راه می بندد
نگاه یخ زده ی ساکتش
ولی انگار
به آتشی که درونم فکنده
می خندد...
اي درخور اوج ! آواز تو در كوه سحر و گياهي به نماز
غم ها را گل كردم پل زدم از خود تا صخره دوست
من هستم و سفالينه تاريكي و تراويدن راز ازلي
سر بر سنگ و هوايي كه خنك و چناري كه به فكر و رواني كه پر از ريزش دوست
خوابم چه سبك ابر نيايش چه بلند و چه زيبا بوته زيست و چه تنها من
تنها من و سرانگشتم در چشمه ياد و كبوترها لب آب
هم خنده موج هم تن زنبوري بر سبزه مرگ و شكوهي در پنجه باد
من از تو پرم اي روزنه باغ هم آهنگي كاج و من و ترس
هنگام مناست اي در به فراز اي جاده به نيلوفر خاموش پيام
غم ها را گل كردم پل زدم از خود تا صخره دوست
من هستم و سفالينه تاريكي و تراويدن راز ازلي
سر بر سنگ و هوايي كه خنك و چناري كه به فكر و رواني كه پر از ريزش دوست
خوابم چه سبك ابر نيايش چه بلند و چه زيبا بوته زيست و چه تنها من
تنها من و سرانگشتم در چشمه ياد و كبوترها لب آب
هم خنده موج هم تن زنبوري بر سبزه مرگ و شكوهي در پنجه باد
من از تو پرم اي روزنه باغ هم آهنگي كاج و من و ترس
هنگام مناست اي در به فراز اي جاده به نيلوفر خاموش پيام
پنجره را به پهناي جهان مي گشايم
جاده تهي است درخت گرانبار شب است
نمي لرزد آب از رفتن خسته است تو نيستي نوسان نيست
تو نيستي و تپيدن گردابي است
تو نيستي و غريو رودها گويا نيست و دره ها ناخواناست
مي آيي : شب از چهره ها بر مي خيزد راز از هستي مي پرد
ميروي : چمن تاريک مي شود جوشش چشمه مي کشند
چشمانت را مي بندي ابهام به علف مي پيچد
سيماي تو مي وزد و آب بيدار مي شود
مي گذري و آيينه نفس مي کشد
جاده تخي است تو بار نخواي گشت و چششم به راه تو نيست
پگاه دروگران از جاده روبرو سر مي رسند رسيدگي خوشه هايم را به رويا ديده اند
جاده تهي است درخت گرانبار شب است
نمي لرزد آب از رفتن خسته است تو نيستي نوسان نيست
تو نيستي و تپيدن گردابي است
تو نيستي و غريو رودها گويا نيست و دره ها ناخواناست
مي آيي : شب از چهره ها بر مي خيزد راز از هستي مي پرد
ميروي : چمن تاريک مي شود جوشش چشمه مي کشند
چشمانت را مي بندي ابهام به علف مي پيچد
سيماي تو مي وزد و آب بيدار مي شود
مي گذري و آيينه نفس مي کشد
جاده تخي است تو بار نخواي گشت و چششم به راه تو نيست
پگاه دروگران از جاده روبرو سر مي رسند رسيدگي خوشه هايم را به رويا ديده اند
شب سردي است و من افسرده
راه دوري است و پايي خسته
تيرگي هست و چراغي مرده
مي كنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدمها
سايه اي از سر ديوار گذشت
غمي افزود مرا بر غم ها
فكر تاريكي و اين ويراني
بي خبر آمد تا به دل من
قصه ها ساز كند پنهاني
نيست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر سحر نزديك است
هر دم اين بانگ برآرم از دل
واي اين شب چه قدر تاريك است
خنده اي كو كه به دل انگيزم ؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم ؟
صخره اي كو كه بدان آويزم ؟
مثل اين است كه شب نمناك است
ديگران را هم غم هست به دل
غم من ليك غمي غمناك است
سهراب سپهری
راه دوري است و پايي خسته
تيرگي هست و چراغي مرده
مي كنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدمها
سايه اي از سر ديوار گذشت
غمي افزود مرا بر غم ها
فكر تاريكي و اين ويراني
بي خبر آمد تا به دل من
قصه ها ساز كند پنهاني
نيست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر سحر نزديك است
هر دم اين بانگ برآرم از دل
واي اين شب چه قدر تاريك است
خنده اي كو كه به دل انگيزم ؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم ؟
صخره اي كو كه بدان آويزم ؟
مثل اين است كه شب نمناك است
ديگران را هم غم هست به دل
غم من ليك غمي غمناك است
سهراب سپهری
