مشاعرۀ سنّتی

[ghazal1991]

نه آن شبست که کس در میان ما گنجد

به خاک پایت اگر ذره در هوا گنجد

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

کاین چنین رفته​ست در عهد ازل تقدیر ما

 

[فانوس خیس]

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

کاین چنین رفته​ست در عهد ازل تقدیر ما

اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته ی خراب انداز

 

[jungle bird]

زندگی ذره ذره می کاهد
خشک و پژمرده می کند چون برگ
مرگ ناگاه می برد چون باد
زندگی کرده دشمنی یا مرگ؟

 

[gelayor14]

زندگی ذره ذره می کاهد
خشک و پژمرده می کند چون برگ
مرگ ناگاه می برد چون باد
زندگی کرده دشمنی یا مرگ؟

گفتم که خطا کردی و تدبیر نه این بود
گفتا چه توان کرد که تقدیر چنین بود

 

[majid.rk]

گفتم که خطا کردی و تدبیر نه این بود
گفتا چه توان کرد که تقدیر چنین بود

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند

 

[gelayor14]

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[majid.rk]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

[gelayor14]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

 

[فانوس خیس]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

انچنان در هوای خاک درش
می رود اب دیده ام که مپرس

 

[gelayor14]

انچنان در هوای خاک درش
می رود اب دیده ام که مپرس

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی
چه خیال ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی

 

[majid.rk]

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی
چه خیال ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی

یاس بوی مهربانی می دهد
عطر دوران بهاری می دهد

 

[فانوس خیس]

یاس بوی مهربانی می دهد
عطر دوران بهاری می دهد

دل را که مرده بود حیاتی به جان رسید
تا بویی از نسیم می اش در مشام رفت

 

[|PlaNeT|]

دل را که مرده بود حیاتی به جان رسید
تا بویی از نسیم می اش در مشام رفت

تو پنداری هزاران گوش خوابانده

صدای آشنای پای باران را...

 

[فانوس خیس]

تو پنداری هزاران گوش خوابانده

صدای آشنای پای باران را...

الا ای طوطی گویای اسرار
مبادا خالیت شکر ز منقار

 

[|PlaNeT|]

الا ای طوطی گویای اسرار
مبادا خالیت شکر ز منقار

روی آيينه‌ی مسروقه نوشت :

بيدلی در همه احوال خدا با او بود!

 

[majid.rk]

روی آيينه‌ی مسروقه نوشت :

بيدلی در همه احوال خدا با او بود!

در مرام عاشقی تردید نیست
هرکه تردیدش بود هجران رواست

 

[فانوس خیس]

در مرام عاشقی تردید نیست
هرکه تردیدش بود هجران رواست

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای
ور خود از گوهر جمشید و فریدون باشی

 

[majid.rk]

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای
ور خود از گوهر جمشید و فریدون باشی

یاقوت لب لعل تو یاقوت مرا قوت
یاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوت

 

[|PlaNeT|]

یاقوت لب لعل تو یاقوت مرا قوت
یاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوت

تویی قادر، تویی مطلق، نسوزان خشک و تر با هم

که من آن کشتی بشکسته‌ای در کام طوفانم. . .

 

[فانوس خیس]

تویی قادر، تویی مطلق، نسوزان خشک و تر با هم

که من آن کشتی بشکسته‌ای در کام طوفانم. . .

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدیست که اهسته دعا نتوان کرد

 

[majid.rk]

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدیست که اهسته دعا نتوان کرد

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[|PlaNeT|]

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدیست که اهسته دعا نتوان کرد

دست و دامن تهی و پا در بند

سر كشیدم به آسمان بلند

شبم از بی ستارگی ، شب گور

در دلم گرمی ستاره ی دور

 

[|PlaNeT|]

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

مرغ شب خوان كه با دلم می خواند

رفت و این آشیانه خالی ماند

 

[فانوس خیس]

مرغ شب خوان كه با دلم می خواند

رفت و این آشیانه خالی ماند

در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

 

[|PlaNeT|]

در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

دم آهی كه در دلش خفته ست

یال خورشید را بر آشفته ست

 

[فانوس خیس]

دم آهی كه در دلش خفته ست

یال خورشید را بر آشفته ست

تشویش وقت پیر مغان می دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می کنند

 

[|PlaNeT|]

تشویش وقت پیر مغان می دهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می کنند

دیدیم کزین جمع پرکنده کسی رفت

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت

 

[فانوس خیس]

دیدیم کزین جمع پرکنده کسی رفت

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت

تنت را دید گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن

 

[farzaneh ba]

تنت را دید گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن

نگه نداشت دلم را و جای رنجش نیست......................ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

 

[فانوس خیس]

نگه نداشت دلم را و جای رنجش نیست......................ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چو بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد