مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

اگر بر جاي من غيري گزيند دوست حاكم اوست
حرامم باد اگر من جان به جاي دوست بگزينم

 

[mr.mehrdad]

ما را سریست با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند وسر برود هم بر آن سریم

 

[floe]

من نه آنم که عدو گفت تو خود دانی نیک
که ندارد دل دشمن خبر از عالم دوست

نی نی ای باد مرو حال من خسته مگوی
تا غباری ننشیند به دل خرم دوست

 

[noosh_l]

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من
سالها شد كه منم بر در ميخانه مقيم

 

[سوگل 2]

من به خال لبت اي دوست گرفتار شدم
چشم بيمار تو را ديدم وبيمار شدم

 

[floe]

ميگريم و مي خندم ، ديوانه چنين بايد
ميسوزم وميسازم ، پروانه چنين بايد

مي كوبم ومي رقصم ، مي نالم وميخوانم
در بزم جهان شور، مستانه چنين بايد

 

[*زهره*]

دی کوزه گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار

وآن گل به زبان حال با او می گفت
من همچو تو بوده ام مرا نیکو دار

 

[floe]

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست

 

[naghmeirani]

روزی که می سرشت فلک آب و خاک من
می سوخت ز آتش تو دل دردناک من
​

 

[noosh_l]

ناصحم گفت كه جر غم چه هنر دارد عشق
برو اي خواجه عاقل هنري بهتر از اين

 

[naghmeirani]

نسیمِ صبح ندانم به گوشِ غنچه چه گفت؟
که سر ز جیب بر آورد و پیرهن بدرید​

 

[floe]

درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قصد جان کنند
الغیاث از جور خوبان الغیاث

 

[saeed99]

درد ما را نیست درمان الغیاث
هجر ما را نیست پایان الغیاث

دین و دل بردند و قصد جان کنند
الغیاث از جور خوبان الغیاث

با درود

ثریا با علو همت تو
به نسبت چون ثری پیش ثر یا
انوری​

 

[nooshafarin]

با درود

ثریا با علو همت تو
به نسبت چون ثری پیش ثر یا
انوری​

ازو هرچه بگفتند از کم و بیـــــش
نشانی داده اند از دیده ی خویش

 

[floe]

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت​

 

[anahita shams]

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت​

تو، آن گلی که می شــکفی در خیال من

پُر می شود زعطر خوشــت زنــدگانیم

در کـهــکشان چـشم تو گم می شود دلم

سرگـشتـــه در نــــهایــتی از بی نشانیم

 

[*زهره*]

ما درس سحر بر سر میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

 

[magsod]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن​

​

​

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن​

​

​

​

​

​

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن​

​

​

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن​

​

​

 

[nooshafarin]

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن​

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن​

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن​

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن​

نفس نفس اگر از باد نشنوم بویـــــــــش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

 

[محـسن ز]

کفر زلفش ره دل میزدو آن سنگین دل
درپیش مشعلی از چهره بر افروخته بود
یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود
​

 

[floe]

در بحر فتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شست گیرد

در پاش فتاده‌ام به زاری
آیا بود آن که دست گیرد

 

[m2002k]

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست

​

 

[floe]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج

دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش
به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

 

[*زهره*]

جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
یعنی از اهل جهان پاک دلی بگزینم

 

[floe]

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم
با ما منشین وگرنه بدنام شوى

 

[nooshafarin]

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم
با ما منشین وگرنه بدنام شوى

یونسی دیدم نشسته بر لب دریای عشق
گفتمش چونی جوابم داد بر قانون خویش

 

[azadeh_arch _eng]

شايد اينم سهم منه از اين زمونه
شايد گريه هاي شبونم جاي شاديمو گرفته
شايد دعا كردن براي تو جاي بقيه ارزوهامو گرفته
شايد اينقدر تو سراب چشماي تو پرسه زدم كه ديگه برام تو سراب زندگي جايي نمونده

 

[nooshafarin]

شايد اينم سهم منه از اين زمونه
شايد گريه هاي شبونم جاي شاديمو گرفته
شايد دعا كردن براي تو جاي بقيه ارزوهامو گرفته
شايد اينقدر تو سراب چشماي تو پرسه زدم كه ديگه برام تو سراب زندگي جايي نمونده

هر که را عشق نباشد نتوان زنده شمرد
وآنکه جانش ز محبت اثری یافت نمرد

 

[floe]

هر که را عشق نباشد نتوان زنده شمرد
وآنکه جانش ز محبت اثری یافت نمرد

در سنبلش آویختم از روى نیاز
گفتم من سودا زده را كار بساز

گفتا كه لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیش خوش آویز نه در عمر دراز

 

[Mehr noosh]

زپود محنت و تار محبت
لباسی بافتم بر قامت دل