مشاعرۀ سنّتی

[*محیا*]

هر که منظور خود از غیر خدا می طلبد
چون گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد

دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست

گر دردمند عشق بنالد غریب نیست


​

 

[sara20012]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

 

[*محیا*]

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

مــرغ دل در قــفــس ســیــنــه مــن مــی نــالـد
بـــلـــبـــل ســـاز تــرا دیــده هــم آواز امــشــب​

 

[*zahedan]

باز امشب دل دیوانه به دریا زده ام ...
باده نوشیده و سرگشته به صحرا زده ام،

نیست یاری که زنم جرعه به پیمانه ی او ...
پیک هایم، همه را تک تک و تنها زده ام ...

 

[smart student]

باز امشب دل دیوانه به دریا زده ام ...
باده نوشیده و سرگشته به صحرا زده ام،

نیست یاری که زنم جرعه به پیمانه ی او ...
پیک هایم، همه را تک تک و تنها زده ام ...

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید​

حافظ​

 

[*محیا*]

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید​

حافظ​

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد

ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد


صد نامه فرستادم و آن شاه سواران

پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

​

 

[NiKi_]

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

حافظ

 

[*محیا*]

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

حافظ

​

یارب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین​

​

در یکتای که وگوهر یکدانه کیست​

​

 

[NiKi_]

یارب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین​

در یکتای که وگوهر یکدانه کیست​

تا با توام، از تو جان دهم آدم را
وز نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود
کز سینه به کام خود برآرم دم را

 

[*محیا*]

تا با توام، از تو جان دهم آدم را
وز نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود
کز سینه به کام خود برآرم دم را

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست

حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
​

 

[NiKi_]

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست

حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
​

مه من چراغ بفروز که نماند جز سیاهی
که جز از ره خیالت نروم به هیچ راهی

اصلا اشکالی نداره که یه تیکه از یه آهنگ باشه وقتی شعرش اینقد قشنگه

 

[bid-majnoon]

مه من چراغ بفروز که نماند جز سیاهی
که جز از ره خیالت نروم به هیچ راهی

اصلا اشکالی نداره که یه تیکه از یه آهنگ باشه وقتی شعرش اینقد قشنگه

یک عمر میشد آری در ذره ای بگنجم
از بس که خویشتن را در خود فشرده بودم

 

[NiKi_]

یک عمر میشد آری در ذره ای بگنجم
از بس که خویشتن را در خود فشرده بودم

من باشم و وی باشد و می باشد و نی...
کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی..
من گه لب وی بوسم وی گه لب می..
من مست ز وی باشم و وی مست ز می..

مولانا جان

 

[*محیا*]

من باشم و وی باشد و می باشد و نی...
کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی..
من گه لب وی بوسم وی گه لب می..
من مست ز وی باشم و وی مست ز می..

مولانا جان

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور


ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور





​

 

[bid-majnoon]

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور


ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور





​

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی به جز گریز برایم نمانده بود

 

[*محیا*]

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی به جز گریز برایم نمانده بود

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم





​

 

[NiKi_]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم





​

مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
ای نیست کرده هست را بشنو سلام مست را
مستی که هر دو دست را پابند دامت می‌کند

مولانا جان

 

[*محیا*]

مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
ای نیست کرده هست را بشنو سلام مست را
مستی که هر دو دست را پابند دامت می‌کند

مولانا جان

دلا در عاشقی ثابت قدم باش

که در این ره نباشد کار بی اجر
​

 

[یورال]

دلا در عاشقی ثابت قدم باش

که در این ره نباشد کار بی اجر
​

رفتم از کوی تو چون بوی تو همراه نسیم
این گلستان به خس و خار چمن ارزانی

 

[الناز تبریز]

یک نغمه بی صدا شدم بعد از تو
با حادثه هم نوا شدم بعد از تو

 

[حميدرن]

وقت سحر است خیز ای مایه ناز

نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز


کانها که بجایند نپایند بسی

و آنها که شدند کس نمیاید باز

 

[*محیا*]

وقت سحر است خیز ای مایه ناز

نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز


کانها که بجایند نپایند بسی

و آنها که شدند کس نمیاید باز

زندگاني گر کسي بي عشق خواهد من نخواهم
راستي بي عشق زندان است بر من زندگاني
شهريار​

 

[الناز تبریز]

یک عمر دویدیم و دویدیم و دویدیم
قدرِ نفَسی هم به رسیدن نرسیدیم

 

[*محیا*]

یک عمر دویدیم و دویدیم و دویدیم
قدرِ نفَسی هم به رسیدن نرسیدیم

مرا شکستی و من باز با تو بد نشدم
نشد شبیه تو باشم, نشد, بلد نشدم

اگرچه شد بدی ات زخم بر دلم بزند
ولی نشد که خیال تو را به هم بزند

 

[حميدرن]

دل عاشق ز گلگشت چمن آزرده‌تر گردد

که هر شاخ گلی دامی است مرغ رشته برپا را

صائب تبریزی

 

[یورال]

دل عاشق ز گلگشت چمن آزرده‌تر گردد

که هر شاخ گلی دامی است مرغ رشته برپا را

صائب تبریزی

آن کهنه درختم، که تنم زخمیِ برف است
حیثیتِ این باغ منم، خار و خسی نیست

 

[NiKi_]

آن کهنه درختم، که تنم زخمیِ برف است
حیثیتِ این باغ منم، خار و خسی نیست

تا سر زلف پریشان تو محبوب منست
روزگارم به سر زلف پریشان ماند
چه کند کشته عشقت که نگوید غم دل
تو مپندار که خون ریزی و پنهان ماند

 

[bid-majnoon]

تا سر زلف پریشان تو محبوب منست
روزگارم به سر زلف پریشان ماند
چه کند کشته عشقت که نگوید غم دل
تو مپندار که خون ریزی و پنهان ماند

در چشم کس وجود ضعیفم پدید نیست
بازآ که چون خیال شدم از خیال تو...

 

[حميدرن]

وسمه بر ابروی تلخ آن نگار تندخو

زهر خونخواری است کز تیغ تغافل می چکد




زود خواهد دست گلچین را گرفتن در نگار

لاله های خون که از منقار بلبل می چکد

صائب

 

[toghrol1]

دل زنده میشود به امید وفای یار
جان رقص میکند به سماع کلام دوست