مشاعرۀ سنّتی

[رجایی اشکان]

ماه رویا روی خوب از من متاب
بی خطا کشتن چ می‌بینی صواب

دوش در خوابم در آغوش آمدی
وین نپندارم ک بینم جز ب خواب

از درون سوزناک و چشم تر
نیمه‌ای در آتشم نیمی در آب

[FONT=&quot]رخصتی داد حبیب،[/FONT]
[FONT=&quot]که بیایم آنجا[/FONT]
[FONT=&quot]آمدم مجلس ترحیم خودم،[/FONT]
[FONT=&quot]همه را میدیدم[/FONT]
[FONT=&quot]همه آنهایی،[/FONT]
[FONT=&quot]که در ایام حیات،[/FONT]
[FONT=&quot]نمی دیدمشان[/FONT]
[FONT=&quot]همه آنهایی که نمی دانستم،[/FONT]
[FONT=&quot]عشق من در دلشان ناپیداست[/FONT]
[FONT=&quot]واعظ از من می گفت،[/FONT]
[FONT=&quot]حس کمیابی بود[/FONT]
[FONT=&quot]از نجابت هایم،[/FONT]
[FONT=&quot]و از همه خوبیهام[/FONT]
[FONT=&quot]و به خانم ها گفت:[/FONT]
[FONT=&quot]اندکی آهسته[/FONT]
[FONT=&quot]تا که مجلس بشود سنگین تر[/FONT]
[FONT=&quot]سینه اش صاف نمود[/FONT]
[FONT=&quot]و به آواز بخواند:[/FONT]
[FONT=&quot]”مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم”[/FONT]
[FONT=&quot]راستی این همه اقوام و رفیق[/FONT]
[FONT=&quot]من خجل از همه شان[/FONT]
[FONT=&quot]من که یک عمر گمان میکردم تنهایم و نمی دانستم[/FONT]
[FONT=&quot]من به اندازه یک مجلس ختم،[/FONT]
[FONT=&quot]دوستانی دارم![/FONT]

 

[*FARZAN*]

رخصتی داد حبیب،
که بیایم آنجا
آمدم مجلس ترحیم خودم،
همه را میدیدم
همه آنهایی،
که در ایام حیات،
نمی دیدمشان
همه آنهایی که نمی دانستم،
عشق من در دلشان ناپیداست
واعظ از من می گفت،
حس کمیابی بود
از نجابت هایم،
و از همه خوبیهام
و به خانم ها گفت:
اندکی آهسته
تا که مجلس بشود سنگین تر
سینه اش صاف نمود
و به آواز بخواند:
”مرغ باغ ملکوتم نی ام از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم”
راستی این همه اقوام و رفیق
من خجل از همه شان
من که یک عمر گمان میکردم تنهایم و نمی دانستم
من به اندازه یک مجلس ختم،
دوستانی دارم!

میم هام داره ته میکشه : )


مرا رسد ک برآرم هزار ناله چو بلبل
ک احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

خبر برید ب بلبل ک عهد می‌شکند گل
تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

 

[رجایی اشکان]

میم هام داره ته میکشه : )


مرا رسد ک برآرم هزار ناله چو بلبل
ک احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

خبر برید ب بلبل ک عهد می‌شکند گل
تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

لب نهادم بر لبش عقل از سرم بیرون پرید
راستی آن زمان هیچ عاقلی هشیار نیست

 

[baran 2012]

میم هام داره ته میکشه : )


مرا رسد ک برآرم هزار ناله چو بلبل
ک احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

خبر برید ب بلبل ک عهد می‌شکند گل
تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

لب بر لب كوزه بردم از غایت آز،
​

تا زو طلبم واسطة عمر دراز،​

لب بر لب من نهاد و می گفت براز
​

می خور، كه بدین جهان نمی آیی باز!​

خیام
​

 

[رجایی اشکان]

لب بر لب كوزه بردم از غایت آز،


تا زو طلبم واسطة عمر دراز،

لب بر لب من نهاد و می گفت براز


می خور، كه بدین جهان نمی آیی باز!

خیام
​

[FONT=&quot]زندگی شاید ,[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]خاطره ای از فاصله هاست[/FONT][FONT=&quot]…[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]گاه خاموش و بلند[/FONT]
[FONT=&quot]گاه زیبا و روان[/FONT]
[FONT=&quot]گاه انبوه و گران .[/FONT]
[FONT=&quot]زندگی شوق رهایی همین لحظه ای بی درد و غم و فاصله و خاطره هاست.[/FONT]
[FONT=&quot]فروغ[/FONT]

 

[baran 2012]

زندگی شاید ,
خاطره ای از فاصله هاست…
گاه خاموش و بلند
گاه زیبا و روان
گاه انبوه و گران .
زندگی شوق رهایی همین لحظه ای بی درد و غم و فاصله و خاطره هاست.
فروغ

تویی تصویر رویایی زن در یادهای من
تو را من بارها با خاطراتم روبه رو کردم
تو پیدا می شوی در قاب دل، ای عشق، هر ساعت
که من این شیشه را با اشکهایم شستشو کردم

محمدرضا ترکی
​

 

[s.1.8.1.18]

محمل جانان ببوس آنگه به زاری عرضه دار
کز فراقت سوختم ای مدعی فریاد رس...

 

[baran 2012]

محمل جانان ببوس آنگه به زاری عرضه دار
کز فراقت سوختم ای مدعی فریاد رس...

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد

 

[vinca]

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را انیس و مونس شد

در سینه ز دست دل جگر تابیهاست
در دیده ز تاب سینه بیخوابیهاست

ای دیده، بریز خون این دل، که مرا
دیریست که با او سر بی‌آبیهاست

 

[R a h a a M]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
​

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

​

پر کن قدح باده که معلومم نیست​

کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

 

[vinca]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه


پر کن قدح باده که معلومم نیست​

کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

هر لحظه به آیین وفا رای کنم
خواهم که سر اندر کف آن پای کنم

آن خال که بر گوشهٔ چشمست ترا
نوریست که بر مردمکش جای کنم

 

[Sahar Gh]

هر لحظه به آیین وفا رای کنم
خواهم که سر اندر کف آن پای کنم

آن خال که بر گوشهٔ چشمست ترا
نوریست که بر مردمکش جای کنم

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد بر دارد که بربندید مهمل ها

 

[vinca]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد بر دارد که بربندید مهمل ها

ای ماه، غمت جامهٔ دل در خون برد
نادیده ترا رخت دل ما چون برد؟

آن خال که بر گوشهٔ چشمست ترا
خال لب خوبان به زنخ بیرون برد

 

[SaNaZ Sa]

ای ماه، غمت جامهٔ دل در خون برد
نادیده ترا رخت دل ما چون برد؟

آن خال که بر گوشهٔ چشمست ترا
خال لب خوبان به زنخ بیرون برد

دل به دل زتو..تا تو آمدم..
قبلگاه من خاکِ روی تو

 

[Sahar Gh]

دل به دل زتو..تا تو آمدم..
قبلگاه من خاکِ روی تو

وای از این شیدا دل من
مست و بی پروا دل من
مجنون حسرت ها دل من
رسوا دل من

 

[*zahedan]

وای از این شیدا دل من
مست و بی پروا دل من
مجنون حسرت ها دل من
رسوا دل من

نمي نالم ، که ترسم ناله ام ، راه نفس گيرد
وگر آهي بر آرم ، شعله دامان قفس گيرد
نفس مي دزدم از اظهار جرم بي گنه بودن
من آن دزدم که فريادم ،گريبان عسس گيرد

عسس (شبگرد - رييس پاسبانان- پليس)

 

[vinca]

نمي نالم ، که ترسم ناله ام ، راه نفس گيرد
وگر آهي بر آرم ، شعله دامان قفس گيرد
نفس مي دزدم از اظهار جرم بي گنه بودن
من آن دزدم که فريادم ،گريبان عسس گيرد

دستارچه حسنی و جمالی دارد
وز نقش و نگار خط و خالی دارد

با آن همه زر، اگر خیال تو پزد
انصاف، که بیهوده خیالی دارد

 

[salvador]

دل کیست که گوهری فشاند بی تو

یا تن که بود که ملک راند بی تو


حقا که خرد راه نداند بی تو

جان زهره ندارد که بماند بی تو


- سنایی



​

 

[vinca]

دل کیست که گوهری فشاند بی تو
یا تن که بود که ملک راند بی تو

حقا که خرد راه نداند بی تو
جان زهره ندارد که بماند بی تو

وه که از دست سر زلف سیاهت چه کشیدست
آنکه دزدیده در آن دیده خونخوار تو دیدست

چون کشد وسمه کمان دو کمان خانه ابروت
گر چه پیوسته کمان بر مه و خورشید کشیدست

 

[lailiya]

وه که از دست سر زلف سیاهت چه کشیدست
آنکه دزدیده در آن دیده خونخوار تو دیدست

چون کشد وسمه کمان دو کمان خانه ابروت
گر چه پیوسته کمان بر مه و خورشید کشیدست

تو قیاس سرشار از تلاطم های آرامی
و من دریاچه اشکی که دایم و به طغیانم

 

[R a h a a M]

می‌شد ای کاش که پیکی بفرستی به بهشت
قدر یک آه شمیم دهنت را ببرد

شاعری آمده تا اوجِ تو را فتح کند
نادری آمده تا هند تنت را ببرد

مهدی فرجی

 

[vinca]

می‌شد ای کاش که پیکی بفرستی به بهشت
قدر یک آه شمیم دهنت را ببرد

شاعری آمده تا اوجِ تو را فتح کند
نادری آمده تا هند تنت را ببرد

مهدی فرجی

دی باد صبا ز خاک بر داشت سرم
آن نامه بیاورد و بر افراشت سرم

گفتم که: ببوسم و نهم بر سینه
خود دیده رها نکرد و نگذاشت سرم

 

[SaNaZ Sa]

دی باد صبا ز خاک بر داشت سرم
آن نامه بیاورد و بر افراشت سرم

گفتم که: ببوسم و نهم بر سینه
خود دیده رها نکرد و نگذاشت سرم

مرا میبنی و هر دم زیادت میکنی دردم ... تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

به سامانم نمیپرسی نمیدانم چه سر داری ... به درمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم

 

[baran 2012]

مرا میبنی و هر دم زیادت میکنی دردم ... تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم

به سامانم نمیپرسی نمیدانم چه سر داری ... به درمانم نمیکوشی نمیدانی مگر دردم

میزنی لبخند و بیش از پیش خوشگل می شوی
اختیار این دلم از دست من در می رود

واژه های شعر من کم کم سبک تر می شوند
این غزل دارد به سمت سبک دیگر می رود

ابروانت می شود یادآور هشتاد و هشت
چشمهایت باز سمت فتنه و شر می رود

گر تو را ای فتنه ، شیخ شهر ننماید مهار
مثل ایمان من امنیت ز کشور می رود

اهل نفرین نیستم اما خدا لعنت کند
آنکه را یک روزهمراهت به محضر می رود...

 

[vinca]

میزنی لبخند و بیش از پیش خوشگل می شوی
اختیار این دلم از دست من در می رود
واژه های شعر من کم کم سبک تر می شوند
این غزل دارد به سمت سبک دیگر می رود
ابروانت می شود یادآور هشتاد و هشت
چشمهایت باز سمت فتنه و شر می رود
گر تو را ای فتنه ، شیخ شهر ننماید مهار
مثل ایمان من امنیت ز کشور می رود
اهل نفرین نیستم اما خدا لعنت کند
آنکه را یک روزهمراهت به محضر می رود...

در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست
این ناله سر بسته بی دل نه نکوست

در انده هجرانش اگر داری دوست
چون نای ز دل نال نه چون چنگ ز پوست

 

[salvador]

تو و آن حسن دل آویز که تغییرش نیست

من و این عشق جنون خیز که تدبیرش نیست


تو و آن زلف سراسیمه که سامانش نه

من و این خواب پراکنده که تعبیرش نیست


- فروغی بسطامی



​

 

[vinca]

تو و آن حسن دل آویز که تغییرش نیست
من و این عشق جنون خیز که تدبیرش نیست

تو و آن زلف سراسیمه که سامانش نه
من و این خواب پراکنده که تعبیرش نیست

​

تا تن به غم هجر تو نابود شده است
جان تار بلا و رنج را پود شده است

از عشق تو مایه دردسر سود شده است
ز آن چون آتش همه دمم دود شده است

 

[*zahedan]

تا تن به غم هجر تو نابود شده است
جان تار بلا و رنج را پود شده است

از عشق تو مایه دردسر سود شده است
ز آن چون آتش همه دمم دود شده است

تو از دريچه دل مي روي و ميايي
ولي نمي شنود كس ، صداي پاي تو را

 

[رجایی اشکان]

تو از دريچه دل مي روي و ميايي
ولي نمي شنود كس ، صداي پاي تو را

از نگاهت به رویم پنجره ای را بگشای
تا درآن منظره ی روح گشا بنویسم
عشق آن روز که این لوح وقلم دستم داد
گفت هر شب غزل چشم شما بنویسم

 

[vinca]

از نگاهت به رویم پنجره ای را بگشای
تا درآن منظره ی روح گشا بنویسم
عشق آن روز که این لوح وقلم دستم داد
گفت هر شب غزل چشم شما بنویسم

مار دو سر چهار چشم است ای دوست
کز پای من و گوشت همی خاید و پوست

زین چرخ که خوش زشت و رویش نیکوست
نالم که چنین مرا همی هدیه اوست