مشاعرۀ سنّتی

[shanli]

شب همگی به خیر..

تا خواسته‌ام از تو ترا خواسته‌ام
از عشق تو خوان عشق آراسته‌ام

خوابی دیدم و دوش فراموشم شد

این میدانم که مست برخاسته‌ام​

 

[naghmeirani]

شب همگی به خیر..

تا خواسته‌ام از تو ترا خواسته‌ام
از عشق تو خوان عشق آراسته‌ام

خوابی دیدم و دوش فراموشم شد​

این میدانم که مست برخاسته‌ام​

شب خوش دوستِ عزیز
ماتم سرای عشق به آتش چه می کشی

فردا به خاک سوختگان می کشانمت

 

[محـسن ز]

تو میترسی از عشق و سودای عشق
تو بگریزی از شور دنیای عشق
شب شماهم خوش

 

[shanli]

قومیکه چو آفتاب دارند قدوم
در صدق چو آهنند و در لطف چو موم

​

چون پنجه‌ی شیرانه‌ی خود بگشایند
نی پرده رها کنند و نی نقش و رسوم

 

[محـسن ز]

من که بینم گذر عمر در این اشک روان
هوس سایه بید و لب جو از چه کنم

 

[shanli]

ما باده‌ی ز خون دل خود می‌نوشیم
در خم تن خویش چو می می‌جوشیم

جان را بدهیم و نیم از آن باده خوریم
سر را بدهیم و جرعه‌ای نفروشیم​

 

[Mitra_Galaxy]

می کند باد خزانی خاموش
شعله سرکش تابستان را
دست مرگ است و ز پا ننشیند
تا به یغما نبرد بستان را

 

[محـسن ز]

اینقدرمفتون سرو خرم بستان مباش
گاه گاهی جلوه بید پرشان هم ببین

 

[naghmeirani]

می کند باد خزانی خاموش
شعله سرکش تابستان را
دست مرگ است و ز پا ننشیند
تا به یغما نبرد بستان را

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

[raha]

می کند باد خزانی خاموش
شعله سرکش تابستان را
دست مرگ است و ز پا ننشیند
تا به یغما نبرد بستان را

اگر من لاله ای بودم به باغی
نسیمی میگرفت از من سراغی
دریغا. لاله ی این شوره زارم
ندارم همدمی. جز درد و داغی!

 

[shanli]

یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم
از وسوسه اندیشه به صد کو افتم

​

از دیدن روی تو چنان گردانم
کز جنبش یک موی تو در رو افتم

 

[محـسن ز]

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه غم
من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

 

[naghmeirani]

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه غم
من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

روشنانی که به تاریکی شب گردانند
شمع در پرده و پروانه سر گردانند
خود بده درس محبت که ادیبان خرد​

همه در مکتب توحید تو شاگردانند

 

[محـسن ز]

در حریمت نای و نی با ذکریا حی در نوا
در سماعت جام می آئینه آیین تو
یک نظر دیدی جهانی دل شدی جان باختی
عشق وبی پروائی و دیوانگی شد دین تو

 

[Data_art]

در حریمت نای و نی با ذکریا حی در نوا
در سماعت جام می آئینه آیین تو
یک نظر دیدی جهانی دل شدی جان باختی
عشق وبی پروائی و دیوانگی شد دین تو

وقتي كه چشمش را به روي آسمان وا كرد
يك قطره خورشيد
يك عمر نابينايي او را دوا كرد[FONT=&quot][/FONT]

 

[naghmeirani]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون بخلوت می روند آن کار دیگر می کنند

دوش در خواب من آن لاله عذار آمده بود
شاهد عشق و شبابم به کنار آمده بود

در کهن گلشن طوفانزده خاطر من
چمن پرسمن تازه بهار آمده بود

 

[eterno]

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[Mitra_Galaxy]

آن ترک پریچهره که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت ؟

 

[raha]

آن ترک پریچهره که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت ؟

تنهایی و تاریکی .آغاز کدورت هاست
خوش. وقت سحرخیزان. وان صبح و صفا دریا
بردار و ببر دریا. این پیکر بیجان را
در سینه ی گردابی. بسپار و بیا دریا !

 

["eli"]

دال بده!

دال بده!

اخترانی که به شب در نظر ما آیند

پیش خورشید محالست که پیدا آیند​

همچنین پیش وجودت همه خوبان عدمند

گر چه در چشم خلایق همه زیبا آیند​

 

[saeed99]

اخترانی که به شب در نظر ما آیند

پیش خورشید محالست که پیدا آیند​

همچنین پیش وجودت همه خوبان عدمند

گر چه در چشم خلایق همه زیبا آیند​

با درود

دل بسته شد به دام دو زلف چو دال دوست
بر بوی دانها که بدیدم ز خال دوست
اوحدی​

 

[*زهره*]

تا بود که دست در کمر او توان زدن
در خون دل نشسته چو یاقوت احمریم

 

[میتا]

من اگر تار سر زلف تو گیرم در چنگ
تار در ناله رود چنگ دراید به خروش

 

[خس و خاشاک]

من اگر تار سر زلف تو گیرم در چنگ
تار در ناله رود چنگ دراید به خروش

شاه ترکان سخن مدعیان می شنود
شرمی از مظلمه خون سیاووشش باد

 

[Mitra_Galaxy]

دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد

ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو

که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی‌گیرد

 

[magsod]

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

 

[naghmeirani]

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

[میتا]

احرام چه بندیم چو ان قبله نه این جاست
درسعی چه کوشیم چو از مرده صفا رفت

 

[magsod]

تا در ره پيری به چه آيين روی ای دل
باری به غلط صرف شد ايام شبابت

 

[naghmeirani]

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است
طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است
آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است