مشاعرۀ سنّتی

[*zahedan]

دستهایت: سینی نقره نور
اشکهایم: استکان های بلور
کاش، استکان های مرا
توی سینی خودت می چیدی
کاشکی اشک مرا می دیدی

 

[N O X]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم 
دولت صحبت آن مونس جان مارا بس

 

[lilium.y]

سر در گمی ام داد گره در گره اندوه
خوشبخت کلافی که سری داشته باشد!

 

[naghmeirani]

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش

 

[lilium.y]

شاید از اول نباید عاشق هم می شدیم
این درست اما جدایی اشتباهی دیگر است...

 

[naghmeirani]

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است
طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

کافر نه ایم و بر سرمان شور عاشقی است
آنرا که شور عشق به سر نیست کافر است

"شهریار"

 

[lilium.y]

تا این غزل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است

 

[*zahedan]

تو با من نيستي اما
صدايت هست، يادت هست
درون قلب من عشقت
به گوش آواي شادت هست
تو با من نيستي اما
به يادت اين جهان زيباست
به يادت خانه‌ام گرم است
به يادت جامه‌ام ديباست

 

[N O X]

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

[Saeed.bi]

تو را خبر ز دل بی‌قرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

تو گفتی زمین کوه جنگی شدست / ز گرد آسمان روی زنگی شدست
به یک هفته گردان پرخاش جوی / به روی اندر آورده بودند روی

 

[حميدرن]

یاد آرید ای مهان زین مرغ زار

یک صبوحی درمیان مرغزار

 

[pari.arch]

یاد آرید ای مهان زین مرغ زار

یک صبوحی درمیان مرغزار

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

 

[حميدرن]

تا برده‌ای دل را گرو شد کشت جانم در درو

اول تو ای دردا برو و آخر تو درمانا بیا


ای تو دوا و چاره‌ام نور دل صدپاره‌ام

اندر دل بیچاره‌ام چون غیر تو شد لا بیا


نشناختم قدر تو من تا چرخ می‌گوید ز فن

دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا


ای قاب قوس مرتبت وان دولت بامکرمت

کس نیست شاها محرمت در قرب او ادنی بیا


ای خسرو مه وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا

ای آب و ای آتش بیا ای در و ای دریا بیا


مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین

تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا

 

[pari.arch]

تا برده‌ای دل را گرو شد کشت جانم در درو

اول تو ای دردا برو و آخر تو درمانا بیا


ای تو دوا و چاره‌ام نور دل صدپاره‌ام

اندر دل بیچاره‌ام چون غیر تو شد لا بیا


نشناختم قدر تو من تا چرخ می‌گوید ز فن

دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا


ای قاب قوس مرتبت وان دولت بامکرمت

کس نیست شاها محرمت در قرب او ادنی بیا


ای خسرو مه وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا

ای آب و ای آتش بیا ای در و ای دریا بیا


مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین

تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

 

[N O X]

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست
چگونه با جنون خود مدارا میکنم هر شب

 

[حميدرن]

بیا و هستی حافظ زپیش وی بردار
که در سراچه ترکیب تخته بند تنم

 

[*zahedan]

من محبت میـفروشم، تو محبت میخری ؟
خسته از تنهاییم ،من را به همره میبری ؟
شاعری هستم شکستـه، مونس من دفترم
دفـترم را میـفروشم، شعـرهایم میخری ؟

 

[pearan]

یارب چها به سینه این خاکدان در است
کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را

راه عدم نرفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را

 

[old eng]

یا بفرما به سرایم،




یا بفرما به سر آیم




غرضم وصل تو باشد،






چه تو آیی چه من آیم ...

 

[old eng]

یارب چها به سینه این خاکدان در است
کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را


راه عدم نرفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم

​

ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم​

​

 

[pearan]

مرغ دل در قفس سینه من می نالد
بلبل ساز ترا دیده هم آواز امشب

 

[lilium.y]

به نسیمی همه ی راه بهم میریزد

کی دل سنگ تو را آه بهم میریزد

سنگ در برکه می اندازم و میپندارم
با همین سنگ زدن ماه بهم میریزد!

 

[حميدرن]

دشمن دانا بلندت می کند
بر زمینت می زند نادان دوست

 

[lilium.y]

تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگ های سبزِ سرآغاز سال کو؟
قیصر امین پور

 

[*zahedan]

وفاي شمع را نازم كه بعد از سوختن
به صد خاكستري در دامن پروانه ميريزد
نه چون انسان كه بعد از رفتن همدم
گل عشقش درون دامن بيگانه ميريزد

 

[بیا1]

وفاي شمع را نازم كه بعد از سوختن
به صد خاكستري در دامن پروانه ميريزد
نه چون انسان كه بعد از رفتن همدم
گل عشقش درون دامن بيگانه ميريزد

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

​

 

[lilium.y]

در مدرسه حتی تو نرفتی ز خیالش
استاد از او هندسه پرسید، غزل گفت

 

[*zahedan]

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

در مدرسه حتی تو نرفتی ز خیالش
استاد از او هندسه پرسید، غزل گفت

تاراج دل ما همه ي اصل کلام است
آغاز سخن گفتن يك جمله سلام است
يک جمله بگو تا که دلم شعر سرايد
اين دل ز فراق لب تو همچو کباب است
گر نکته اي مبهم تو به شعرم داري
اين شعر که از دل بدرايد چو جواب است

​

 

[lilium.y]

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

 

[*zahedan]

شبی گریم شبی نالم ز هجرت داد از این شب ها
به شب های غمت درمانده ام فریاد از این شب ها