مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
نصیحتگوی ما عقلی ندارد
بر او گو در صلاح خویشتن کوش
سعدی
شب است و شاهدو شمع و شراب و شیرینی
غنیمتست این دم که دوستان بینی
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم / دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه
درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
شهریارادرس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
درد عشقی کشیده ام که مپرس / زهر هجری چشیده ام که مپرس
دور سر هلهله و هاله شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
بدتر از خواستن این لطمه نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
شهریاراما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
بدتر از خواستن این لطمه نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
یه جوریه ناامیدی موج میزنه توش. جالبه
هر که در این بزم مقرب تر است
جام بلا بیشترش می دهند
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
آنچه خود داشت زبیگانه تمنا میکرد
مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام / خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام
ما که در خانه ایمان خدا ننشستیم
کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه
کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه
دیشب به سیل اشک ره خواب میزدم / نقشی بیاد خط تو بر آب میزدم .......... خیلی این بیت زیباست
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان
ایوان مداین را آیینه ی عبرت دان
شهریارو خیام تلپاتی داشتند باهم .کلا زندگی که چه! دم را غنیمت شمار
من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود
مایه امید مدان غیر را
کعبه حاجات مخوان دیر را
غیر ز دلخواه تو آگاه نیست
ز آنکه دلی رابدلی راه نیست
کعبه حاجات مخوان دیر را
غیر ز دلخواه تو آگاه نیست
ز آنکه دلی رابدلی راه نیست
خواهش مرهم ز دل ریش کن
هر چه طلب می کنی از خویش کن
رهی معیری
هر چه طلب می کنی از خویش کن
رهی معیری
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
سعدیییی
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
سعدیییی
ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما
مولوی
ممنون از همه
شب خوش
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما
مولوی
ممنون از همه
شب خوش
اگرچه خرمن عمرم غم تو داد بباد / بخاک پای عزیزت که عهد نشکستم
می نوش که عمر جاودانی این است
خود حاصلت از دور جوانی این است
هنگام گل و مل است و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی این است
تو را من چشم در راهم ، شبا هنگام ، که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی ( نیما یوشیج )
دوش رفتم بدر میکده خواب آلوده / خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |