مشاعره با شعر سعدی

[baran 2012]

تو ای توانگر حسن از غنای درویشان ...................... خبر نداری اگر خسته اند اگر ریش اند

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

 

[IRANIAN VOCAL]

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

مرا خود با تو سرّی در میان هست ................................ و گرنه روی زیبا در جهان هست

 

[baran 2012]

مرا خود با تو سرّی در میان هست ................................ و گرنه روی زیبا در جهان هست

تو سرو دیده‌ای که کمر بست بر میان


یا مه چارده که به سر برنهد کلاه

 

[IRANIAN VOCAL]

تو سرو دیده‌ای که کمر بست بر میان


یا مه چارده که به سر برنهد کلاه

هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید ................... واین گریه نه آبی است که آتش بنشاند

 

[salvador]

درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم

روم آن جا که مرا محرم اسرار آن جاست


​

 

[IRANIAN VOCAL]

درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم

روم آن جا که مرا محرم اسرار آن جاست


​

​تو عاشقان مسلّم ندیده ای سعدی ........................ که تیغ بر کف و سر بنده دار در پیش اند

 

[salvador]

دنبال تو بودن گنه از جانب ما نیست

با غمزه بگو تا دل مردم نستاند


​

 

[IRANIAN VOCAL]

دنبال تو بودن گنه از جانب ما نیست

با غمزه بگو تا دل مردم نستاند


​

​دلی از سنگ ببیاید به سر راه وداع ............................. تا تحمل کند آن روز که محمل برود

 

[baran 2012]

​دلی از سنگ ببیاید به سر راه وداع ............................. تا تحمل کند آن روز که محمل برود

دل دیوانگیم هست و سر ناباکی
که نه کاریست شکیبایی و اندهناکی

 

[IRANIAN VOCAL]

دل دیوانگیم هست و سر ناباکی
که نه کاریست شکیبایی و اندهناکی

یا رب از فردوس کی رفت این نسیم ................................ یا رب از جنت که آورد این پیام

 

[baran 2012]

یا رب از فردوس کی رفت این نسیم ................................ یا رب از جنت که آورد این پیام

محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود

 

[IRANIAN VOCAL]

محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود

​در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن ...................................... من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

 

[baran 2012]

​در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن ...................................... من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه​ای ببارد

 

[IRANIAN VOCAL]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه​ای ببارد

​در سراپای تو حیران مانده ام ................................... در نمی باید به حسنت زیوری

 

[pearan]

​در سراپای تو حیران مانده ام ................................... در نمی باید به حسنت زیوری

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را

 

[baran 2012]

یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را

ای نفسِ خرمِ بادِ صبا

از برِ یار آمده ای مرحبا

 

[salvador]

ای ساربان آهسته رو کارام جانم می‌ رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می‌ رود


من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او

گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌ رود


​

 

[pearan]

دگر به هر چه تو گویی مخالفت نکنم

که بی تو عیش میسر نمی‌شود ما را

 

[salvador]

اگر هزار غمست از جفای او بر دل

هنوز بنده اویم که غمگسار منست




​

 

[R a h a a M]

تا خیال قد و بالای تو در فکر منست
​

گر خلایق همه سَروَند، چو سرو آزادم

به سخن راست نیاید که چه شیرین سخنی
وین عجبتر که تو شیرینی و من فرهادم
​

 

[IRANIAN VOCAL]

تا خیال قد و بالای تو در فکر منست

گر خلایق همه سَروَند، چو سرو آزادم

به سخن راست نیاید که چه شیرین سخنی
وین عجبتر که تو شیرینی و من فرهادم
​

مرا به علت بیگانگی ز خویش مران .............................. که دوستان وفادار بهتر از خویش اند

 

[salvador]

من با دگری دست به پیمان ندهم

دانم که نیوفتد حریف از تو به هم


دل بر تو نهم که راحت جان منی

ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم
​

 

[baran 2012]

من با دگری دست به پیمان ندهم

دانم که نیوفتد حریف از تو به هم


دل بر تو نهم که راحت جان منی

ور زانکه دل از تو برکنم بر که نهم
​

مـگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منسـت

 

[IRANIAN VOCAL]

مـگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منسـت

​توانگران که به جنب سرای درویشند ....................................... ضرورت است که یک دم از او بیندیشند

 

[baran 2012]

​توانگران که به جنب سرای درویشند ....................................... ضرورت است که یک دم از او بیندیشند

دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی


دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار

 

[SHM.IT]

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

 

[baran 2012]

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی

عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

 

[mahtab n]

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی

عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

یا دل بنهی به جور و بیداد
یا قصهٔ عشق درنوردی
ای سیم تن سیاه گیسو
کز فکر سرم سپید کردی

 

[pearan]

یا دل بنهی به جور و بیداد
یا قصهٔ عشق درنوردی
ای سیم تن سیاه گیسو
کز فکر سرم سپید کردی

یاد تو می‌رفت و ما عاشق و بی‌دل بدیم

پرده برانداختی کار به اتمام رفت


ماه نتابد به روز چیست که در خانه تافت

سرو نروید به بام کیست که بر بام رفت

 

[R a h a a M]

تو نه مثل آفتابــــــی که حضـــــور و غیبت افتد
دگران روند و آیند، تو همچنــــان که هستـــــی

چه حکــــایت از فراقت کـــه نداشتــــــم ولیکن
تو چــــو روی بـــاز کردی در ماجــــرا ببستـــی