گیاه زینتی آلوکازیا (Alocasia) از آن دسته گیاهانی است که به دلیل داشتن برگهایی بزرگ و عجیب، مشتریان خاص خودش را دارد. این گیاه از خانواده گلشیپوریان است و منشا آن مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آسیا تا شرق استرالیاست.
آلوکازیا را با نامهای دیگری همچون (فیلگوش) و یا (بابا آدم) نیز میشناسند. این گیاه دارای رشد سریعی است. آلوکازیا دارای گونه مختلفی ميباشد که هر کدامشان در رنگ و اندازه با یکدیگر فرق دارند.
گونه مورد نظر ما برگهای سبزرنگ بزرگی دارد که گاهی قطرشان به یک متر و بیشتر هم میرسد. گلهای غلافی شکل این نوع از آلوکازیا، زیبایی چندانی ندارند. در واقع ارزش زینتی گیاه به خاطر برگهاي بزرگش میباشد.
نکته جالبی که در رابطه با آلوکازیا باید به آن اشاره داشت این است که ریزومهای این گیاه به صورت پخته شده مصرف خوراکی دارند. اما از آنجا که این گیاه اگزالیک اسید تولید میکند و در قسمتهای پایینتر گیاه میزان این مواد بیشتر میشود ممکن است منجر به کرخ شدن یا باد کردن زبان یا منجر به سختی تنفس شود. آب پز کردن طولانی مدت ممکن است این عوارض را کاهش دهد، البته توصیه میشود شما از آلوکازیا برای مصارف خوراکی استفاده نکنید.
نکات پرورشی: شمال ایران جزو مناطقی است که میتوانید آلوکازیا را در آنجا بیابید. این گیاه معمولا کنار برکهها و آبگیرها میروید و حتی به عنوان گیاهی زینتی در فضای سبز مقابل هتلها و رستورانها کاشته میشود و به طور کلی برای کاشت در حاشیهها مناسب است. نهایت خسارتی که اين گياه در زمستان میبیند، از دست رفتن برگهاست که آنها نيز در بهار سال بعد دوباره رشد میکنند.
اگر قصد پرورش و نگهداری از آلوکازیا را در خانه دارید بهتر است آن را در محل نیمه روشن (محلی که دارای نور متوسط است) و دمای بالايي داشته باشد نگهداری نمایید.
گلخانههای گرم و مرطوب هم مکانی ایده آل برای پرورش آلوکازیاست. آلوکازیا گیاهی بسیار رطوبت دوست است و هرچقدر رطوبت بالا باشد برگها میتوانند درشت تر باشند. این رطوبت مورد نیاز در گلخانهها به خوبی تامین میشود. به همین دلیل کیفیت رویش برگها در گلخانه بهتر از خانه میباشد. البته در صورت تامین رطوبت کافی در منزل، برگها از رشد کافی برخوردار خواهند بود. برای حل این مشکل باید هر روز بر روی برگها آبپاشی کنید.
آلوکازیا به خاکی غنی و مغذی نیاز دارد. خاک مورد نظر، مخلوطی از خاک باغچه به همراه خاکبرگ و زهکشی مناسب است، هر چند كه بهتر است این خاک شامل درصد بالایی از مواد آلی حیوانی یا گیاهی باشد.
شیره داخلی گیاه ممکن است برای پوست انسان ایجاد خارش و حساسیت بکند. بنابراین در هنگام لمس این گیاه باید دقت لازم را داشته باشید.
برای تغذیه گیاه در فصل رشد، ماهی یکبار از کود کامل استفاده کنید. در صورت کمبود برخی عناصر غذایی ممکن است بر روی برگها لکه شود. البته عوامل دیگری همچون چکیدن قطرات آب سرد یا دیگر عوامل فیزیکی و شیمیایی هم میتوانند این مشکل را به وجود بیاورند.
راه تکثیر: این گیاه از دو روش کاشت پاجوش و قلمهگیری قابل ازدیاد است. در فصل بهار میتوانید از ریزومها نیز قلمه تهیه کرده و از آنها در تکثیر گیاه استفاده نمایید. بهتر است از پاجوشهایی استفاده کنید که از رشد کافی برخوردار هستند.