دل نامه یا نامه دل

[MAHDI.VALVE]

اولین کسی که عاشقش میشی دلتو میشکونه و میره . دومین کسی رو که میخوای دوست داشته باشی و از تجربه قبلی استفاده کنی دلتو بدتر میشکنه و میزاره میره . بعدش دیگه هیچ چیز واست مهم نیست و از این به بعد میشی اون آدمی که هیچ وقت نبودی . دیگه دوست دارم واست رنگی نداره .. و اگه یه آدم خوب باهات دوست بشه تو دلشو میشکونی که انتقام خودتو ازش بگیری و اون میره با یکی دیگه ...... اینطوریه که دل همه آدما میشکنه

بمون
دل من فقط به بودنت خوشه
منو فکر رفتنه تو میکشه
لحظه هام تباهه بی تو
زندگیم سیاهه بی تو
نمیتونم

 

[MAHDI.VALVE]

خدا اونم دلش تنگه
اگه میگه مهم نیستم
با حسش داره میجنگه

 

[MAHDI.VALVE]

کاشکی تو رو
سرنوشت ازم نگیره
میترسه دلم
بعد رفتنت بمیره

اگه خاطره هام یادم میارن
تو رو
لااقل از تو خاطره هام نرو
کی مثل من
واسه تو
قلب شکستش میزنه
آخه کی
واسه تو
مثله منه؟

 

[MAHDI.VALVE]

دنیا رو بی تو
نمیخوام یه لحظه
دنیا بی چشمات
یه دروغه محضه

 

[hannaneh-sh]

 

[MAHDI.VALVE]

قدر یاران قدیمی را بدان ای نازنین
فرشهای کهنه را مردم گران تر می خرند

 

[mahshid m]

تورا چون نقش دریا دوست دارم
چوعطر یاس گل ها دوست دارم
منم چون ماهی افتاده در خاک
تورا مانند دریا دوست دارم
بخند ای غنچه های گلزار هستی
که من خندیدنت را دوست دارم

 

[negin1990]

چه بگویم به تو ای رفته ز دست

شدم ار مستی چشمان تو مست

شده ام سنگ پرست

مرگ بر آنکه دلش را به دل سنگ تو بست

 

[MAHDI.VALVE]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بهش بگین بی خبرم بپرسین عشقمون چی شد ؟[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]چشم سیاش طرز نگاش حجب و حیاش مال کی شد ؟[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]اونی که تازه اومد و توی دلم خاطره شد [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بهش بگین با رفتنش کار دلم یکسره شد [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دیونه بود اما منم دیوونه تر از عشق اون [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]قلبمو زد به نامشو پر زد و رفت به آسمون [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]پر زد و رفت حتی برام خط و نشون هم نکشید [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رفت و نشست رو شونه ی اون که به فکرم نرسید[/FONT]
بهش بگین همین روزا توی دلم می کشمش
خدا نیاره اون روز رو بیافته چشمم تو چشش​

 

[MAHDI.VALVE]

تا به کی از فراق تو بی دل و جان فغان کنم چند ز برگ ریز غـــــــــــم زرد شوم خـزان کنم
از غم و اندوه و عـــزا سوخت درون جـــان من جمله فروغ آتشیــــن، تا به ابــــــد چنـــــان کنم
وقتی خیال تو سحر سوی من آید ای قمــــــر چون گذرد ز موج خون خاصه که خونفشان کنم
سنگ شد آب ، از غمم ،آه نه سنگ و آهنم کآتش روید از تنــــــم ، چونکــــه حدیث آن کنم​

 

[ستاره پرنور]

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،
می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهري

 

[MAHDI.VALVE]

ببخشيد اين جسارتو که گفته بودم عاشقم
گفته بودم واصه شما من تنها مرد لايقم
ببخشيد اين جسارتو ماه قشنگ نازنين
جای شما آسمونه جای من خاک اين زمين
ببخشيد اين جسارتو که دل هنوز دربه دره
يه عمره که گليم من از پای من کوتاه تره
منو ببخشيد که رو دل خونه ميساختم براتون
منو ببخشيد که هنوز يادمه خنده های تون
منو ببخشيد که هنوز خوابها رو جدی ميگيرم
به حرف اون که دوست دارم زنده ميشم و ميميرم
من کجا شما کجا شما زيادين واصه من
من کم ميارم پيش اون چشم عسل ريزشما
ببخشيد اين جسارتو که دل هنوز دربه دره
يه عمره که گليم من از پای من کوتاه تره

 

[MAHDI.VALVE]

 

[mahsa.mahsa]

از من مرنج كه از تو نرنجيده ام از من روي نگردان كه جز تو ندارم مرا خوار نشمار كه به اخلاص نزد تو امده ام

 

[mahsa.mahsa]

من از پايان ميترسيدم و اغاز كردم..............

 

[mahsa.mahsa]

من و تو ان دوخطيم اري موازيان به ناچاري
كه ز اغاز باورمان به يكديگر نرسيدن بود
چه سرنوشت غم انگيزي كه كرم كوچك ابريشم
تمام عمر قفس مي بافت ولي به فكر پريدن بود...

 

[MAHDI.VALVE]

از من مرنج كه از تو نرنجيده ام از من روي نگردان كه جز تو ندارم مرا خوار نشمار كه به اخلاص نزد تو امده ام

ممنون مهساجان از جملات قشنگت

 

[MAHDI.VALVE]

من از پايان ميترسيدم و اغاز كردم..............

نگو طفلی دل سپرده
یه نفر دلش رو برده
بگو چون عاشق قلبش
تابحال از غم نمرده
​

میدونی زندگی سخته
بار حرف زور زیاده
اون کسی برده که قلبش رو
به دست غم نداده

نگو طفلکی منم من
من شهامتم زیاده
هیچ کسی هنوز تو دنیا
مثل من که دل نداده

مثل پرواز پرنده
توی قلب آسمونها
من دلو به عشق سپردم
توی قلب کهکشونها

پر زدم من توی چشمات
با تو من پرواز کردم
من از پایان می ترسیدمُ
آغاز کردم
​

 

[mahsa.mahsa]

در روزهاي افتابي ابرها ميخواهند بگريند خدا اجازه نميدهد
در شبهاي مهتابي ابرها ميخواهند بگيريند خدا اجازه نميدهد
انگاه به چشمان تو پناه مي اورند و تو به انها اجازه ميدهي جاري شوند
و اينگونه خدا در چشمانت جاري ميشود

 

[MAHDI.VALVE]

وقتی چشمانم میگریند ، خاک خاطراتت در گلویم گل می نشاند

 

[MAHDI.VALVE]

برو ای عشق میازارم بیش

از تو بیزارم و از کرده خویش

 

[MAHDI.VALVE]

خلقت من از ازل يك خلقت ناجور بود
من كه خود راضي به اين خلقت نبودم زور بود
دردوداغ و زاري و دوري و زجر اينهمه نزديك من ولي سعادت دور بود
اين طبيعت يك زمان چشم خوشي بر من نداشت تف به چشم تنگ او چشم طبيعت كور بود
نور اميد مرا از كلبه ام دزديده اند ورنه اين كلبه سراسر چلچراغ ونور بود

 

[MAHDI.VALVE]

[FONT=courier new, courier, mono]نه در اشيانان وفا ديده ام[/FONT]
[FONT=courier new, courier, mono]
نه در باده نوشان صفا ديده ام[/FONT]​

[FONT=courier new, courier, mono]

زنامرديها نرنجد دلم

كه از چشم خود

هم خطا ديده ام​

[/FONT]

 

[سوگلییی]

حرف هایت را، گرم و آرام و بلند، به خداوند، بگو...​

عشق را تجربه کن!​

حرف نو را این بار، از لب شاد چکاوک بشنو!​

قطره آبی بچکان؛ بر کویر دل و بر بایر این عاطفه ها...!

 

[MAHDI.VALVE]

با این که کوه دردم با اینکه غم زیاده
همین که با تو باشم از سرمم زیاده
وقتی لبات بخندن چشات که شاد باشن
انگاری که تو دنیا نقل و نبات می پاشن
به دلم می گم که مغرور نشه
با تو باشه از دلت دور نشه
نون مجنون که آجر کردم
من که دنیا رو ازت پر کردم
کم نکن سایه ات و از روی سرم
با تو که باشم از عالم به درم
با این که کوه دردم با اینکه غم زیاده
همین که با تو باشم از سرمم زیاده
با تو همیشه خوبم یه روز بی غروبم
با اینکه دردمندم دل می خواد بخندم
با اینکه کوه دردم با اینکه غم زیاده
همین که با تو باشم از سرمم زیاده

 

[mahshid m]

نه نمی شود رفت وگذشت ندید
هنوز چشمی پشت پنجره منتظراست
ونگاهش به آن طرف سوسو می کند
وصدای تپ تپ قلبی را می شنود
که بی تابی می کند برای سیر دیدنش
وبه او می گوید:
تو شمع باش ومن پروانه ات خواهم بود

 

[arash62]

می خواهم با کسی رهسپار شوم که دوستش می دارم

نمی خواهم بهای این همراهی را با حساب و کتاب بسنجَم

یا در اندیشه خوب و بَدَش باشم.

نمی خواهم بدانم دوستم می دارد یا نه.

می خواهم بروم با آنکه دوستش می دارم.

 

[negin1990]

خوابید آفتاب و جهان خوابید
از برج ِ فار، مرغک ِ دریا، باز
چون مادری به مرگ ِ پسر، نالید.
گرید به زیر ِ چادر ِ شب، خسته
دریا به مرگ ِ بخت ِ من، آهسته.
□
سر کرده باد ِ سرد، شب آرام است.
از تیره آب ـ در افق ِ تاریک ـ
با قارقار ِ وحشی‌ ِ اردک‌ها
آهنگ ِ شب به گوش ِ من آید; لیک
در ظلمت ِ عبوس ِ لطیف ِ شب
من در پی ِ نوای گُمی هستم.
زین‌رو، به ساحلی که غم‌افزای است
از نغمه‌های دیگر سرمست‌ام.
□
می‌گیرَدَم ز زمزمه‌ی تو، دل.
دریا! خموش باش دگر!
دریا،
با نوحه‌های زیر ِ لبی، امشب
خون می‌کنی مرا به جگر...
دریا!
خاموش باش! من ز تو بیزارم
وز آه‌های سرد ِ شبان‌گاه‌ات
وز حمله‌های موج ِ کف‌آلودت
وز موج‌های تیره‌ی جان‌کاه‌ا

 

[negin1990]

اشک رازي‌ست
لب‌خند رازي‌ست
عشق رازي‌ست

اشک ِ آن شب لب‌خند ِ عشق‌ام بود.

□

قصه نيستم که بگوئي
نغمه نيستم که بخواني
صدا نيستم که بشنوي
يا چيزي چنان که ببيني
يا چيزي چنان که بداني...

من درد ِ مشترک‌ام
مرا فرياد کن.

□
درخت با جنگل سخن مي‌گويد
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن مي‌گويم

نام‌ات را به من بگو
دست‌ات را به من بده
حرف‌ات را به من بگو
قلب‌ات را به من بده
من ريشه‌هاي ِ تو را دريافته‌ام
با لبان‌ات براي ِ همه لب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هاي‌ات با دستان ِ من آشناست.

در خلوت ِ روشن با تو گريسته‌ام
براي ِ خاطر ِ زنده‌گان،
و در گورستان ِ تاريک با تو خوانده‌ام
زيباترين ِ سرودها را
زيرا که مرده‌گان ِ اين سال
عاشق‌ترين ِ زنده‌گان بوده‌اند.

□

دست‌ات را به من بده
دست‌هاي ِ تو با من آشناست
اي ديريافته با تو سخن مي‌گويم
به‌سان ِ ابر که با توفان
به‌سان ِ علف که با صحرا
به‌سان ِ باران که با دريا
به‌سان ِ پرنده که با بهار
به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن مي‌گويد

زيرا که من
ريشه‌هاي ِ تو را دريافته‌ام
زيرا که صداي ِ من
با صداي ِ تو آشناست.

 

[negin1990]

" سه نويد, سه برادري/ بر فراز مون واله رين واژگون گرديد / و آن هر سه / من بودم ./ سيزده قرباني , سيزده هركول/ بر درگاه معبد يونان خاكستر شد/ و آن هر سيزده / من بودم./ سي صد هزار دست , سي صد هزار خدا / در تپه هاي قصر خدايان , در حلقه هاي زنجير يكي شد/ و آن هر سي صد هزار / من ام." ("پيوند" از دفتر "هواي تازه")