دل نامه یا نامه دل

[khorshid777]

من در آیینه رخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه میبینم...... میبینم.......
تو به اندازه ی تنهایی من زیبایی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور؟ هیچ
من چه دارم که سزاوار تو؟ هیچ
تو همه هستی من هستی من تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟ همه چیز
تو چه کم داری؟ هیچ

دلم گرفته از این قلبها که از چوب استازین زمانه که خوبی همیشه مصلوب است
"چه روزگار غریبی، چه روزگار بدی"
به حکم عقل دچاریم و عشق مغلوب است
چگونه شاد بمانم درین غروبی که .....
نگاهها همه مانند ابر مرطوب است
ستاره‌های صمیمی! درین فضای سیاه
چقدر نور شما، نور مطلوب است!
دلم گرفته ازین دوزخی که تکراری ست
فقط کنار تو ای خوب! زندگی خوب است.

​

 

[negin1990]

دیگه دارم به خودم شک می کنم​

آخه حرفامو نمی فهمه کسی​

من که دست دلمو رو می کنم​

چرا دنیامو نمی فهمه کسی​

دل من مونده رو دستم​

دلی که همه ی دار و نداره آدمه​

کاش یکی از ته دل به من بگه​

عاشق این دل صاف و سادمه​

آخه من چیزه زیادی نمی خام​

یه نوازش یه نگاهه مهربون​

یکی که خودش باشه تا بتونیم​

واسه همدیگه بمونیم هر دومون​

تنها تو را ستودم
آن سان ستودمت
که بدانند مردمان
محبوب من
به سان خدایان ستودنی ست

 

[negin1990]

وای باران.........
باران......

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

 

[negin1990]

من ندانم که کی ام
من فقط میدانم
که توئی
شاه بیت غزل زندگی ام

 

[khorshid777]

وای باران.........
باران......

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

شوق ديدار توام هست،
چه باك
به نشيب آمدم اينك ز فراز،
به تو نزديك‌ترم، مي‌دانم.
يك دو روزي ديگر،
از همين شاخه لرزان حيات،
پركشان سوي تو مي‌آيم باز.
دوستت دارم،
بسيار،
هنوز...

 

[negin1990]

من تمنا کردم
که تو با من باشی
تو به من گفتی: هرگز...... هرگز.......
پاسخی سخت و درشت
و مرا
غصه ی این هرگز کشت

 

[negin1990]

شوق ديدار توام هست،
چه باك
به نشيب آمدم اينك ز فراز،
به تو نزديك‌ترم، مي‌دانم.
يك دو روزي ديگر،
از همين شاخه لرزان حيات،
پركشان سوي تو مي‌آيم باز.
دوستت دارم،
بسيار،
هنوز...

سینه ام آینه ایست
با غباری از غم
تو به لبخندی از این آینه بزدای غبار

 

[khorshid777]

ای همنشين ديرين، باری بيا و بنشين
تا حال دل بگويد، آوای نارسايم

شب‌ها براي باران گويم حكايت خويش
با برگ‌ها بپيوند تا بشنوي صدايم

ديدم كه زردرويي از من نمي‌پسندي
من چهره سرخ كردم با خون شعرهايم

روزي از اين ستمگاه خورشيدوار بگذر
تا با تو همچو شبنم بر آسمان برآيم.

 

[khorshid777]

سینه ام آینه ایست
با غباری از غم
تو به لبخندی از این آینه بزدای غبار

برق نگاه مهربانم که همیشه می ستودی،در حافظه ات مانده است؟!

دیریست خاموش شده است..........

 

[negin1990]

برق نگاه مهربانم که همیشه می ستودی،در حافظه ات مانده است؟!

دیریست خاموش شده است..........

دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست
از سر این بام
این صحرا
این دریا
پر خواهم زد
خواهم مرد
غم تو.. این غم شیرین را
با خود خواهم برد

 

[khorshid777]

من در آیینه رخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه میبینم...... میبینم.......
تو به اندازه ی تنهایی من زیبایی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور؟ هیچ
من چه دارم که سزاوار تو؟ هیچ
تو همه هستی من هستی من تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟ همه چیز
تو چه کم داری؟ هیچ

دیگه دارم به خودم شک می کنم​

آخه حرفامو نمی فهمه کسی​

من که دست دلمو رو می کنم​

چرا دنیامو نمی فهمه کسی​

دل من مونده رو دستم​

دلی که همه ی دار و نداره آدمه​

کاش یکی از ته دل به من بگه​

عاشق این دل صاف و سادمه​

آخه من چیزه زیادی نمی خام​

یه نوازش یه نگاهه مهربون​

یکی که خودش باشه تا بتونیم​

واسه همدیگه بمونیم هر دومون​

 

[bahareh s]

همه می پرسند:
- چیست در زمزمه مبهم آب ؟
- چیست در همهمه دلکش بــرگ ؟
- چیست در بازی آن ابر سپید ¸
روی این آبی آرام بلند
که تو را می برد این گونه به ژرفای خیال



"چیست که در خلوت خاموش کبوتر ها ؟
چیست در کوشش بی حاصل موج ؟
چیست در خــنده جام ؟
که تو چندین ساعت
مات ومبهوت به آن می نگری ؟ "

نه به ابر نه به آب نه به برگ٬
نه به این آبی آرام بلند ٬
نه به این خلوت خاموش کبوتر ها
من به این جمله نمی اندیشم !
به تو می اندیشم !

ای سراپا همه خوبی
تک وتنها به تو می اندیشم
همه وقت
همه جــا
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم

تو بدان این را
تنــها تو بدان
تو بیـــــــــا
تو بمان با من تنها تو بمان !

جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب !
من فدای تو ٬ به جای همه گل ها تو بخند !


تو بمان با من ٬ تنها تو بمان !
در دل ساغر هستی تو بجوش !

من ٬ همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جــام تهی را تو بنوش !

 

[bahareh s]

تو کیستی که من بی تو اینگونه بی تابم
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
تو چیستی ، که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق سرگشته ، روی گردابم

تو در کدام سحر، بر کدام اسب سپید
تو را کدام خدا ؟
تو از کدام جهانی؟
تو در کدام کرانه،تو از کدام صدف
تو در کدام چمن ،همره کدام نسیم؟
تو از کدام سبو؟



من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه

چه کرد با من آن نگاه شیرین آه!
مدام پیش نگاهی ، مدام پیش نگاه!

کدام نشاه دویده است از تو در تن من؟
که ذره ذره وجودم تو را که میبینند
به رقص می آیند ، سرود می خوانند

به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر
به من بگو که برو در دهان شیر بمیر


بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف
ستاره ها را از آسمان بیار به زیر


تو را به هر چه تو گوئی ، به دوستی سوگند
هر آنچه خواهی از من بخواه ، صبر مخواه
تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه

همه وجود تو مهرست و جان من محروم
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است !!

 

[bahareh s]

من تمنا کردم


که تو با من باشی


تو به من گفتی : هرگز هرگز


پاسخی سرد و درشت


و مرا غصه این هرگز کشت

.
.
.

 

[Ekram]

دیدی غزلی سرود عاشق شده بود​

انگار خودش نبود عاشق شده بود​

افتاد شکست زیر باران پوسید​

آدم که نکشته بود عاشق شده بود​

 

[Elham 6661]

هان ای عقاب عشق !
از اوج قله های مه آلوددور دست
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد
در راه زندگی
با این همه تلاش و تمناو تشنگی
با این که ناله می کشم از دل که :آب! آب!
دیگر فریب هم به شرابم نمی برد
پر کن پیاله را....!

 

[tinou]

نيستيم.....
به دنيا مي آييم
عكس يك نفره ميگيريم!
بزرگ مي شويم
عكس دونفره ميگريم!
پيرمي شويم
عكس يك نفره ميگريم.....
وبعد
دوباره باز
نيستيم....

 

[shirin.agro]

شما دل به یار خود بسپارید ، ولی نه برای نگهداری آن ، زیرا فقط گرمی زندگی است که می تواند دلها را حفظ کند . جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

آن هنگام که تاب زیستن در خلوت دل از کف دهید ، زندگانی در لبهایتان جاری شود . و صدا ، موسیقی دلنوازی ست که بدان ، اوقات گذرانید و دل ، خوش دارید .اما به ترنم این گفتار نیمی از اندیشه تان معصومانه مقتول گردد . که تفکر ، شاهین ملکوت است و در قفس کلام ، بالهای خود را شاید که بگشاید ، اما پرواز نتواند . جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

اگر سزاوار است آن است که دوست با جزر زندگی ات آشنا شود ، بگذار تا با مد آن نیز آشنا گردد ، زیرا چه امیدی است به دوستی که می خواهی در کنارش باشی ، تنها برای ساعات و یا قلمرو مشخصی ؟ جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

همه آنچه در خلقت است ، در درون شماست و هر آنچه درون شماست ، در خلقت است. جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

هر گاه مهر به شما اشاره کند دنبالش بروید .حتی اگر گذرگاهش سخت و ناهموار است .و وقتی بال هایش شما را در بر می گیرد اطاعت کنید .حتی اگر شمشیری که در میان پرهایش پنهان است شما را زخمی کند .و اگر با شما سخن گفت او را باور کنید .گر چه صدایش رویاهای شما را بر آشوبد چون باد شمال که باغ را ویران می کند . جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

طبیعت با آغوشی باز و دستانی گرم ، از ما استقبال کرده و می خواهد که از زیبایی اش لذت بریم.چرا انسان باید آنچه در طبیعت ساخته شده است را از بین برد ؟ جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

هنگامی که سیبی را با دندانهای خود له می کنی در قلب خویش به آن بگو :دانه ها و ذرات تو در کالبد من به زندگی ادامه خواهند داد. شکوفه هایی که باید از دانه هایی تو سر زند ، فردا در قلب من شکوفا می شود .عطر دل انگیز تو ، توام با نفسهای گرم من به عالم بالا صعود خواهد کرد ، و من و تو در تمام فصلها شاد و خرم خواهیم بود. جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

بجاست دوستی بخواهی که به روزهایت تلاش و به شبهایت آرامش بخشد. جبران خلیل جبران

 

[shirin.agro]

شادمانی اسطوره ایست که در جستجویش هستیم. جبران خلیل جبران

 

[Narges *]

هیچ چیز تسلی بخشتر از این نیست دریابیم مشکلات همسایه نیز دسته کم به اندازه ی مشکلات خودمان بزرگ است!

 

[kajal4]

[FONT=&quot]از دلتنگی هایم برایت بگویم ؟[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]وقتی که غرق می شوم
در خلسه ی آن نگاه معصومانه ی پرتردید
شک می کنی
به من
به عشقم
باور نمی کنی
این همه احساس ...
باور نمی کنی
بهانه ی نوشتن
این خط خطی های عاشقانه تویی
باور نمی کنی
حتی
حواسم هم عاشق شده
ماههاست
پرت شده به سوی تو
برنمی گردد
باور نمی کنی
لبریزم ازتو
روزی هزاربار
می میرم در تو

هنوز هم باور نمی کنی ؟[/FONT]

 

[سوگلییی]

در حسرت ديدار تو بگذار بميرم… دشوار بود مردن و روي تو نديدن… بگذار بدلخواه تو دشوار بميرم… بگذار که چون ناله مرغان شباهنگ… در وحشت و انوده شب تار بميرم… بگذار که چون شمع کنم پيکر خود آب…. دربستر اشک افتم و ناچار بميرم… ميميرم از اين درد که جان دگرم نيست… تا از غم عشق تو دگر بار بميرم… تا بوده ام اي دوست وفادار تو هستم… بگذار بدانگونه وفادار بميرم​

 

[shirin.agro]

وقتي برگ هاي پاييز رو زير پات له مي كني يادت باشه روزي بهت نفس هديه مي كردن