mehrshad67
کاربر فعال
پر کن پیاله را، کین جام آتشین دیریست ره به حال خرابم نمی برد.این جام ها که می شود اندر پی هم تهی ،دریای آتش که ریزم به جان خویش ........(فریدون مشیری)
خودتو با یه شعر وصف کن...!
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
*mahdi_joker*
عضو جدید
دست از طلب ندارم تا کام من بر اید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر اید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
که از اتش درونم دود از کفن بر اید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن بر اید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
که از اتش درونم دود از کفن بر اید
هر چی خوندم و نوشتم واسه موندن بی ثمر بود
وقت رفتنت دل من از همه چی بی خبر بود!
دوست داشتن / سیاوش کسرائی
ما شقایق کوهستان های وطنمان را
داریم
و هر که را
که تاب این آتش رویان را
در سینه دارد
ما شقایق ها را دوست داریم
و روییدن و بالیدنشان را
و به شباهنگامی چنین
پاسداری شان را
گرد آمده ایم
ما گل ها را دوست داریم
و نه تنها
گلها ی گلخانه را
که گلهای وحشی خوشبو را هم
و آزادی گفتن کلام عطر آگین دوست داشتن را
هر که گلی می پسندد
و هر که گیاهی
و هر که رویش جاودانه جان را
باور دارد
با ما در این برخاستن یگانه است
و ما برخاسته ایم
تا بیگانگی را باطل کنیم
با ترانه مهر
و در برابر آن که چیدن گلها را داس درو به دست دارد
با کینه مادران
جدایی را همچنان
سنگ بر سنگ می نهند
و اینک دیواری است
بگذار بر این دیوار
مرغ من بنشیند
و دست تو
او را کریمانه دانه بخشد
و دیوار
پله ای باشد
برآمدن ما را
چه در بالا
یک آسمان
به چشمان ما نگاه می کند
و در پایین
گهواره و گور ماست
که بر آن
همواره شقایقی سوزان می روید
ما شقایق کوهستان های وطنمان را
داریم
و هر که را
که تاب این آتش رویان را
در سینه دارد
ما شقایق ها را دوست داریم
و روییدن و بالیدنشان را
و به شباهنگامی چنین
پاسداری شان را
گرد آمده ایم
ما گل ها را دوست داریم
و نه تنها
گلها ی گلخانه را
که گلهای وحشی خوشبو را هم
و آزادی گفتن کلام عطر آگین دوست داشتن را
هر که گلی می پسندد
و هر که گیاهی
و هر که رویش جاودانه جان را
باور دارد
با ما در این برخاستن یگانه است
و ما برخاسته ایم
تا بیگانگی را باطل کنیم
با ترانه مهر
و در برابر آن که چیدن گلها را داس درو به دست دارد
با کینه مادران
جدایی را همچنان
سنگ بر سنگ می نهند
و اینک دیواری است
بگذار بر این دیوار
مرغ من بنشیند
و دست تو
او را کریمانه دانه بخشد
و دیوار
پله ای باشد
برآمدن ما را
چه در بالا
یک آسمان
به چشمان ما نگاه می کند
و در پایین
گهواره و گور ماست
که بر آن
همواره شقایقی سوزان می روید
اگر خوابم اگر بیدار
اگر مستم اگر هوشیار
مرا یارای بودن نیست
تو یاری کن مرا ای یار
تو ای خاتون خواب من
من تن خسته را دریاب
مرا هم خانه کن ، تا صبح
نوازش کن مرا ، تا خواب
همیشه خوابتو دیدن
دلیل بودن من بود
چراغ راه بیداری اگر بود
از تو روشن بود
نه از دور و نه از نزدیک
تو از خواب آمدی ای عشق
خوشا خودسوزی عاشق
مرا آتش زدی ای عشق
solar flare
مدیر بازنشسته
آدم خيلي حقيره بازيچه تقديره
پل بين دو مرگه مرگي كه ناگزيره
حتي خود تولد آغاز راه مرگه
حديث عمر و آدم حديث بادو برگه
پل بين دو مرگه مرگي كه ناگزيره
حتي خود تولد آغاز راه مرگه
حديث عمر و آدم حديث بادو برگه
من زنده بودم اما،انگار مرده بودم
از بس که روزها را،با شب شمرده بودم
..
یک عمر می شد آری،در ذره ای بگنجم
از بس که خویشتن را،در خود فشرده بودم
در آن هوای دلگیر،وقتی غروب می شد
گویی به جای خورشید،من زخم خورده بودم
از بس که روزها را،با شب شمرده بودم
..
یک عمر می شد آری،در ذره ای بگنجم
از بس که خویشتن را،در خود فشرده بودم
در آن هوای دلگیر،وقتی غروب می شد
گویی به جای خورشید،من زخم خورده بودم
سال ها دل طلب جام جم از ما مي كرد
وآنچه خود داشت،ز بيگانه تمنا مي كرد
وآنچه خود داشت،ز بيگانه تمنا مي كرد
بعد از رفتن تو ،
فقط من مانده ام و روزهایی که بی تو تکرار می شوند
و من در خلوت شبهای بی ستاره ام
از به تو اندیشیدن عادتی ساخته ام
دراز
به درازای آرزوهایی که برایت داشته ام..............
با دلی خسته و دستی لرزان
صفحات تقویم زندگی ام را ورق می زنم
کاش اینهمه عشق و انتظار را می شد پیچید و به تو هدیه کرد.....
تا بدانی آنچه اینجا با عشق تو در آمیخته از شیره جان ناتوان من است.......
فقط من مانده ام و روزهایی که بی تو تکرار می شوند
و من در خلوت شبهای بی ستاره ام
از به تو اندیشیدن عادتی ساخته ام
دراز
به درازای آرزوهایی که برایت داشته ام..............
با دلی خسته و دستی لرزان
صفحات تقویم زندگی ام را ورق می زنم
کاش اینهمه عشق و انتظار را می شد پیچید و به تو هدیه کرد.....
تا بدانی آنچه اینجا با عشق تو در آمیخته از شیره جان ناتوان من است.......
دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان می روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
چراغهای رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار
پرنده مردنی ست
دلم گرفته است
به ایوان می روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
چراغهای رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار
پرنده مردنی ست
babyspooney
عضو جدید
من آن خزان زده برگم که باغبان طبیعت
برون فکنده ز گلشن به جرم چهره ی زردم
برون فکنده ز گلشن به جرم چهره ی زردم
گلابتون
مدیر بازنشسته
من در اين خانه به گمنامي غمناك علف نزديكم
من صداي نفس باغچه را ميشنوم
و صداي ظلمت را ، وقتي از برگي ميريزد
و صداي، سرفه روشني از پشت درخت
عطسه آب از هر رخنه سنگ
چكچك چلچله از سقف بهار
من به آغاز زمين نزديكم
نبض گلها را ميگيرم
آشنا هستم با ، سرنوشت تر آب ، عادت سبز درخت
روح من در جهت تازه اشياء جاري است
رو ح من كم سال است
روح من گاهي از شوق سرفه اش ميگيرد
من صداي نفس باغچه را ميشنوم
و صداي ظلمت را ، وقتي از برگي ميريزد
و صداي، سرفه روشني از پشت درخت
عطسه آب از هر رخنه سنگ
چكچك چلچله از سقف بهار
من به آغاز زمين نزديكم
نبض گلها را ميگيرم
آشنا هستم با ، سرنوشت تر آب ، عادت سبز درخت
روح من در جهت تازه اشياء جاري است
رو ح من كم سال است
روح من گاهي از شوق سرفه اش ميگيرد
شبنم و آه
ای گلهای فراموشی باغ
مرگ از باغچه خلوت ما می گذرد داس به دست
و گلی چون لبخند
می برد از بر ما
سبب این بود آری
راه را گر گره افتاده به پای
باد را گر نفس خوشبو در سینه شکست
آب را اشک اگر آمد در چشم زلال
گل یخ را پرها ریخت اگر
در تک روزی آری
روشنایی می مرد
شبنمی با همه جان می شد آه
اختران را با هم
پچ پچی بود شب پیش که می دیدم من
ابرها با تشویش
هودجی را در تاریکی ها می بردند
و دعاهایی چون شعله و دود
از نهانگاه زمین بر می شد
شاعری دست نوازشگر از پشت جهان بر می داشت
زشتی از بند رها می گردید
دختر عاصی و زیبای گناه
ماند با سنگ صبورش تنها
او نخواهد آمد
او نخواهد آمد اینک آن آوازی است
که بیابان را در بر دارد
او نخواهد آمد
عطر تنهایی دارد با خویش
همره قافله شاد بهار
که به دروازه رسیده است کنون
او نخواهد آمد
و در این بزم که چتری زده یادش بر ما
باده ای نیست که بتواند شستن از یاد
داغ این سرخ ترینن گل فریاد
کودکی را که در این مه سوی صحرا رفته است
تا که تاجی بنشاند از گل بر زلفان
یا که بر گیرد پروانه رنگینی از بیشه غم
با چه نقل سخنی
بفریبیمش ایا
بکشانیمش تا آبادی ؟
پای گهواره خالی چه عبث خواهد بود
پس از این لالایی
خواب او سنگین است
و شما ای همه مرغان جهان در غوغا آزادید
شعر در پنجه مهتابی
گریه سر داد و غریبانه نشست
ای گلهای فراموشی باغ
مرگ از باغچه خلوت ما می گذرد داس به دست
و گلی چون لبخند
می برد از بر ما
سبب این بود آری
راه را گر گره افتاده به پای
باد را گر نفس خوشبو در سینه شکست
آب را اشک اگر آمد در چشم زلال
گل یخ را پرها ریخت اگر
در تک روزی آری
روشنایی می مرد
شبنمی با همه جان می شد آه
اختران را با هم
پچ پچی بود شب پیش که می دیدم من
ابرها با تشویش
هودجی را در تاریکی ها می بردند
و دعاهایی چون شعله و دود
از نهانگاه زمین بر می شد
شاعری دست نوازشگر از پشت جهان بر می داشت
زشتی از بند رها می گردید
دختر عاصی و زیبای گناه
ماند با سنگ صبورش تنها
او نخواهد آمد
او نخواهد آمد اینک آن آوازی است
که بیابان را در بر دارد
او نخواهد آمد
عطر تنهایی دارد با خویش
همره قافله شاد بهار
که به دروازه رسیده است کنون
او نخواهد آمد
و در این بزم که چتری زده یادش بر ما
باده ای نیست که بتواند شستن از یاد
داغ این سرخ ترینن گل فریاد
کودکی را که در این مه سوی صحرا رفته است
تا که تاجی بنشاند از گل بر زلفان
یا که بر گیرد پروانه رنگینی از بیشه غم
با چه نقل سخنی
بفریبیمش ایا
بکشانیمش تا آبادی ؟
پای گهواره خالی چه عبث خواهد بود
پس از این لالایی
خواب او سنگین است
و شما ای همه مرغان جهان در غوغا آزادید
شعر در پنجه مهتابی
گریه سر داد و غریبانه نشست
mehrshad67
کاربر فعال
این شعر وصفی در مورد من نیست بلکه نشان دهنده طبع طنز من است.................فارغ از دغدغه بود ونبود /پشت ایوان شهود /من ودل آب می خوردیم از لب آن کهنه سبو/ناگهان عابدی سر ز تعبد برداشت/ بانگ برآورد لبو/ای لب دوز ای لب سوز لبو/ای که در توست اثر از لاله/اثری هست ز سرخی دلارام شفق.........ای لبو............
حکایت مردی که نه می گفت/ سیاوش کسرائی
بود در کشور افسانه کسی
شهره در نه گفتن
نام می خواهی ؟ نه
کام می جویی ؟ نه
تو نمی هواهی یک تاج طلا بر سر ؟ نه
تو نمی خواهی از سیم قبا در بر ؟ نه
مذهب ما را می دانی ؟ نه
خط ما می خوانی ایا ؟ نه
نه ‚به هر بانگ که بر پا می شد
نه ‚به هر سر که فرو می آمد
نه ‚به هر جام که بالا می رفت
نه ‚به هر نکته که تحسین می شد
نه ‚به هر سکه که رایج می گشت
روزی ایینه به دستش دادند
می شناسی او را ؟
آه آری خود اوست
می شناسم او را
گفته شد دیوانه است
سنگسارش کردند
بود در کشور افسانه کسی
شهره در نه گفتن
نام می خواهی ؟ نه
کام می جویی ؟ نه
تو نمی هواهی یک تاج طلا بر سر ؟ نه
تو نمی خواهی از سیم قبا در بر ؟ نه
مذهب ما را می دانی ؟ نه
خط ما می خوانی ایا ؟ نه
نه ‚به هر بانگ که بر پا می شد
نه ‚به هر سر که فرو می آمد
نه ‚به هر جام که بالا می رفت
نه ‚به هر نکته که تحسین می شد
نه ‚به هر سکه که رایج می گشت
روزی ایینه به دستش دادند
می شناسی او را ؟
آه آری خود اوست
می شناسم او را
گفته شد دیوانه است
سنگسارش کردند
زندگی با تو چه کرد ای عاشق شاعر!مگر؟
کان دل پر آرزو از آرزو بیزار شد
زَهره ی سقراط با ما نیست رویاروی مرگ
ورنه جام روزگار از شوکران سرشار شد
کان دل پر آرزو از آرزو بیزار شد
زَهره ی سقراط با ما نیست رویاروی مرگ
ورنه جام روزگار از شوکران سرشار شد
ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم
خانه گوئی به سرم ریخت چو این قصه شنودم
آن که می خواست برویم در دولت بگشاید
با که گویم که در خانه به رویش نگشودم
آمد آن دولت بیدار و مرا بخت فروخفت
من که یک عمر شب از دست خیالش نغنودم
آنکه می خواست غبار غمم از دل بزداید
آوخ آوخ که غبار رهش از پا نزدودم
یار سود از شرفم سر به ثریا و دریغا
که به پایش سر تعظیم به شکرانه نسودم
ای نسیم سحر آن شمع شبستان طرب را
گو به سر می رود از آتش هجران تودودم
جان فروشی مرا بین که به هیچش نخرد کس
این شد ای مایه امید ز سودای تو سودم
به غزل رام توان کرد غزالان رمیده
شهریارا غزلی هم به سزایش نسرودم
خانه گوئی به سرم ریخت چو این قصه شنودم
آن که می خواست برویم در دولت بگشاید
با که گویم که در خانه به رویش نگشودم
آمد آن دولت بیدار و مرا بخت فروخفت
من که یک عمر شب از دست خیالش نغنودم
آنکه می خواست غبار غمم از دل بزداید
آوخ آوخ که غبار رهش از پا نزدودم
یار سود از شرفم سر به ثریا و دریغا
که به پایش سر تعظیم به شکرانه نسودم
ای نسیم سحر آن شمع شبستان طرب را
گو به سر می رود از آتش هجران تودودم
جان فروشی مرا بین که به هیچش نخرد کس
این شد ای مایه امید ز سودای تو سودم
به غزل رام توان کرد غزالان رمیده
شهریارا غزلی هم به سزایش نسرودم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آموزش وزن شعر فارسی | اشعار و صنايع شعری | 0 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 | |
|
داستان عاشقانه یک شعر معروف از مهرداد اوستا | اشعار و صنايع شعری | 2 |