خودتو با یه شعر وصف کن...!

[ie student]

مي گشايد چشم،من،من نيستم

خود نميدانم خدايا!كيستم؟​

 

[گلابتون]

بنادوني گرفتم كوره راهي ........نذونستم كه افتادم بچاهي

بدل گفتم رفيقي تا بمنزل ..........نذونستم رفيق نيمه راهي

باباطاهر

 

[arghavan.z]

من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می کشم از سینه نفس
نفسم را بر می گرداند

ابتهاج

 

[russell]

روی علف ها چکیده ام
من شبنم خواب آلود یک ستاره ام
که روی علف های تاریکی چکیده ام
جایم اینجا نبود
نجوای نمنک علف ها را می شنوم
جایم اینجا نبود


سهراب

 

[hami_life]

گویند خدا همیشه با ماست
ای غم نکند خدا تو باشی​

 

[محـسن ز]

صورت نپرستم من بتخانه شکستم من
آن سیل سبک سیرم هر بند گسستم من
فرزانه بگفتارم دیوانه بکردارم
از باده شوق تو هشیارم و مستم من

 

[russell]

چيزهايي هست،كه نمي دانم.
مي دانم، سبزه اي را كه بكنم خواهم مرد.
مي روم بالا تا اوج، من پر از فانوسم.
من پر از نورم و شن
و پر از دارو درخت.
پرم از راه، از پل، از رود، از موج.
پرم از سايه ي برگي در آب:
چه درونم تنهاست.

سهراب

 

[Dr ehsan]

شکار خسته اویم به تیر غمزه جادو

گرم به مهر بخواند که ای شکار چه باشد​

چو کاسه بر سر آبم ز بی‌قراری عشقش

اگر رسم به لب دوست کوزه وار چه باشد​

مولانا

 

[باران بهاری]

اگر دلم نشدی پای بند طرّه ی او
کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی

 

[ویدا]

چه غریب ماندی ای دل نه غمی نه غمگساری
به به انتظار یاری نه ز یار انتظاری

غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر به این گرانی نتوان کشید باری

 

[archi_arch]

شبم طی شد کسی بر در نکوبید
به بالینم چراغی کس نیفروخت
نیامد ماهتابم بر لب بام
دلم از این همه بیگانگی سوخت


مشیری

 

[کلروفیل]

همین شعر امضام

 

[secret_f]

بنده را نام خویشتن نبود
هرچه مارا لقب دهند آنیم

 

[ie student]

اون منم كه عاشقونه،شعر چشماتو ميگفتم

هنوزم خيس ميشه چشمام،وقتي ياد تو مي افتم

 

[کاکتوس]

nv hknv,k lki osji ng k ]dsj ;ilk ol,al, h, nv tyh k nv y,yhsj

شعر هزاره سوم

در اندرون منه خسته دل ندانم چیست که من خموشمو او در فغان ودر غوغاست

باalt-shift
با تغیر زبان نوشتار انگلیسی ولی با حروف فارسی.جهت ایجاد تنوع

 

[کافر خداپرست]

در اندرون منه خسته دل ندانم چیست که من خموشمو او در فغان ودر غوغاست

باalt-shift
با تغیر زبان نوشتار انگلیسی ولی با حروف فارسی.جهت ایجاد تنوع

با عرض سپاس و خير مقدم... متاسفانه اين‌جور تنوع‌ها باعث سوء تفاهم مي‌شه...
حضور شما در تالار باعث افتخار ماست... موفق باشيد!

 

[russell]

شب از جنگل شعله ها مي گذشت
حريق خزان بود و تاراج باد
من آهسته در دود شب رو نهفتم
و در گوش برگي كه خاموش مي سوخت گفتم
مسوز
اين چنين گرم در خود مسوز
مپيچ اين چنين تلخ بر خود مپيچ
كه گر دست بيداد تقدير كور
ترا مي دواند به دنبال باد
مرا مي دواند به دنبال هيچ

فریدون مشیری

 

[نیما حسینی]

من همان کوه بلندم
که سرتا پا غروره

 

[niushaarchitect]

ما رند و خراباتی و مستیم..بیهوده چه گوییم؟ همینیم که هستیم..

 

[phalagh]

منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن
منم که ديده نيالودم به بد ديدن
وفا کنيم و ملامت کشيم و خوش باشيم
که در طريقت ما کافريست رنجيدن

 

[گلابتون]

ما گدايان خيل سلطانيم شهروند هواي جانانيم

بنده را نام خويشتن نبود هرچه مارا لقب ده آنيم

 

[باران بهاری]

چگونه شاد شود اندرون غمگینم
به اختیار،که از اختیار بیرون است

 

[محـسن ز]

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
واز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

 

[arghavan.z]

من شكوفايي گلهاي اميدم را در رؤياها مي بينم
و ندايي كه به من مي گويد :
"گر چه شب تاريك است
دل قوي دار ، سحر نزديك است "
دل من در دل شب
خواب پروانه شدن مي بيند
مهر صبحدمان داس به دست
خرمن خواب مرا مي چيند
آسمانها آبي
پر مرغان صداقت آبي ست...(حمید مصدق)

 

[ie student]

گفتمش دل ميخري؟

پرسيد چند؟

گفتمش دل مال تو،تنها بخند

خنده كرد و دل ز دستانم ربود

تا به خود من آمدم،او رفته بود

دل ز دستش رو ي خاك افتاده بود

رد پايش روي دل جا مانده بود...


​

 

[باران بهاری]

رفتیم و پای بر سر دنیا گذاشتیم
کار جهان به اهل جهان وا گذاشتیم

چون اهوی رمیده ز وحشت سرای شهر
رفتیم و سر به دامن صحرا گذاشتیم

ایمن ز دشمنیم که با دشمنیم دوست
بنیان زندگی به مدارا گذاشتیم

 

[کافر خداپرست]

هنگام که "گريه‌" مي‌دهد ساز
اين دود سرشت ابر بر پشت...
هنگام که نيل چشم دريا
از خشم به روي مي‌زند مشت...

 

[secret_f]

من چرا بی خبر از خویشتنم
من کیم تا که بگویم که منم
من بدین جا ز چه روآمده ام
کیست تا که بنماید وطنم
آخر الامر کجا خواهم شد
چیست مرگ من وقبر و کفنم
باز از خویشتن در عجبم
چیست این الفت جانم به تنم
گاه بینمکه در این دار و جود
با همه همدمم و هم سخنم
گاه انسانم و گه حیوانم
گاه افرشته و گه اهرمنم
گاه افسرده چو بوتیمار
گاه چون طوطی شکر سخنم​

 

[کافر خداپرست]

من "ملک" بودم و فردوس برين جايم بود
آدم آورد درين دير خراب آبادم

 

[کافر خداپرست]

مرغ باغ ملکوتم نيم از عالم خاک
چند روزي قفسي ساخته‌اند از بدنم!

(بچه‌ها ببخشاييد من فعلا براي شعرهاي زيبا و وصف‌حال نيکوي شما امتياز ندارم.)