روی میزای دانشکده ی ما نوشته:" ما از دانشجویان معماری حمال میسازیم!!!"
تا حالا شده 9 کیلو گل رس و تخته شاسی و یه عالمه کاغذ...آرشیو نقشه...(همون لوله هه)...2جلد کتاب 300 صفحه ای تو کیفت با یه عالمه وسیله ی ترسیم و یه قالب چوبی به وزن 2 کیلو رو تنهایی 50 کیلومتر اینور اونور بکشی؟؟؟ اگه شد اونوقت متوجه میشی حمال یعنی چی...
برو خدا رو شکر کن و قدر عافیت رو بدون اخوی...شانس آوردی که این چیزا رو تجربه نمیکنی...
حالا فک کن اون همه وسایل دستته چادرم دانشگاتون اجباری باشه و خفنم داره بارون می باره
دیگه چه شود
واسه پسرا هم همینطور....شاید حالا مهد کودک با پسر ها آشنایی داشته باشین اما تمام دوران تحصیل تا دانشگاه جدا از اونها زندگی میکنین...مگه این دخترا و پسرا فردا پس فردا نمیخوان ازدواج کنن و تشکیل خانواده بدن؟! خوب چه جوری همو بشناسن؟! مگه همه ی پسرا مثل برادر یا پدر آدمن؟! یا دخترا مثل خواهر و مادر آدم؟! فکر میکنین الان واسه چی آمار طلاق انقد بالا رفته و روز به روز هم داره بالاتر میره؟! واسه همین عدم شناخت صحیح طرف مقابله دیگه!!
